چند وقتی است که برخی از رسانه های اصلاح طلب در پی مطرح کردن مهندس بازرگان و تعریف وی به عنوان شخصی که امروز نظام سیاست های وی را دنبال می کند، هستند. این عده که ظاهرا دولت یازدهم را به عنوان یک فرصت زودگذر و مغتنم دیده اند در تلاشند تا از این موقعیت بهترین استفاده را ببرند و با مطرح کردن اندیشه های سیاسی بازرگان، جانی دوباره به نهضت آزادی بدهند و آن را مترادف با اعتدال امروز معنا کنند!
نشانه ها حاکی از آن است که تفکر فعلی پیرو نهضت آزادی، روحانی و دولت یازدهم و شعارهایش را لوکوموتیوی برای پیشبرد برنامه های خود می داند و آینده سیاسی خود را با عبور از روحانی و سوار بر لوکوموتیوی جدید رقم خواهد زد.
در این ارتباط و برای روشن شدن حقیقت لازم است تا بخشی از مهمترین اختلافات امام راحل و مهندس بازرگان را مرور کنیم و با شرایط و شعارهای امروز تطابق دهیم تا ببینیم که آیا امروز در مجموعه نظام جمهوری اسلامی، اندیشه های بازرگان در حال پیاده شدن است یا افکار و عقاید سیاسی امام (ره) و آیا طیف تندرو دوم خرداد می تواند در این مسیر به اهداف لیبرالیستی خود برسد؟
شاید اصلی ترین چالش بازرگان و امام (ره) در رفراندوم تعیین نوع حکومت تبلور یافت جایی که نهضت آزادی در کنار جمهوری اسلامی از اصطلاح «جمهوری دموکراتیک اسلامی» یاد کرد. امام ساکت ننشستند و نشان دادند که معیار اصلی برای ایشان اسلام است: «هر کس جمهوری بدون اسلام را بخواهد دشمن ماست برای اینکه دشمن اسلام است. هر کس پهلوی جمهوری اسلامی «دموکراتیک» بگذارد، این دشمن ماست. هر کس جمهور دموکراتیک بگوید این دشمن ماست، برای این که اسلام را نمی‌خواهد ما اسلام می‌خواهیم. ما این همه فداکاری کردیم... برای این بود که اسلام را می‌خواستند». (صحیفه نور، ج 7 ، ص 457)
روابط خارجی دولت موقت نیز با آرمانهای امام و انقلاب همخوانی نداشته و گاها متضاد بودند. پس از پیروزی انقلاب دولت کارتر با دولت موقت اعلام دوستی نمود که این مسئله هم در ایران و هم در امریکا مناقشه برانگیز شد و تا جایی ادامه یافت که دیدار بازرگان و ابراهیم یزدی در الجزایر با مقامات آمریکایی باعث تسخیر سفارت آمریکا و به دنبال آن استعفای بازرگان شد.
بالاخره در خرداد 60 بود که نهضت آزادی و جبهه ملی مردم را به راهپیمایی در مورد حکم قصاص دعوت کردند. رویدادی که با موضع تند امام همراه شد و امام خمینی (ره) در نامه ای تاکید کردند: «نهضت به اصطلاح آزادى صلاحیت براى هیچ امرى از امور دولتى یا قانونگذارى یا قضایى را ندارند؛ و ضرر آنها، به اعتبار آنکه متظاهر به اسلام هستند و با این حربه جوانان عزیز ما را منحرف خواهند کرد و نیز با دخالت بی مورد در تفسیر قرآن کریم و احادیث شریفه و تأویل هاى جاهلانه موجب فساد عظیم ممکن است بشوند، از ضرر گروهکهاى دیگر، حتى منافقین این فرزندان عزیز مهندس بازرگان، بیشتر و بالاتر است ... نتیجه آنکه نهضت به اصطلاح آزادى و افراد آن چون موجب گمراهى بسیارى از کسانى که بىاطلاع از مقاصد شوم آنان هستند مىگردند، باید با آنها برخورد قاطعانه شود، و نباید رسمیت داشته باشند ... ». (صحیفه امام، ج20، ص: 482)
به گزارش سراج24 با این نگاه به گذشته، عده ای که اکنون سعی دارند وانمود کنند سیاست های انقلاب تا به امروز در سن 35 سالگی اشتباه بوده و سپس به صرف اتکا به برخی شعارهای دولت یازدهم همچون اعتدال، تفسیر می کنند که اکنون به سیاست های موردنظر بازرگان بازگشته ایم، حقایق کاملا پیدا را پنهان می بینند و نمی خواهند باور کنند که ملت و دولت در جشن 35 سالگی انقلاب، با حضور در راهپیمایی باشکوه 22 بهمن، اعتدال را با مرگ بر امریکا معنی کردند و در اوج بی اعتمادی به امریکا بر مقاومت و ایستادگی در برابر دشمنان تاکید دارند و نه تنها مخالف اصول اسلامی نیستند که مدافع سرسخت جمهوری اسلامی و احکام و اصول اسلامی هستند.
تطهیر دولت مهندس بازرگان از سوی برخی افراطیون و چسباندن آن به دولت دکتر روحانی و اعتدال از هم اینک پیداست که هدفی غیر از گرفتاری دولت یازدهم به سرنوشت دولت موقت ندارد. هدفی مذبوحانه که سعی دارد در کمال دروغگویی و جعل حقیقت تنها راه نجات را بازگشت به سیاست های بازرگان معرفی کند و لیبرال دموکراسی را واقعیتی گریزناپذیر بداند. حال آنکه این سیاست ها نه در زمان بازرگان به نتیجه ای رسید و نه حتی در دوره هایی بعد از او که برخی سعی داشتند با عبور از خاتمی، در مسیر اندیشه های بازرگان قرار گیرند.
