★ اگر بخواهیم به مصداقهای عینی هنرمندانی که در بازه های زمانی کوتاه دچار تناقض در رفتار سیاسی شدند بپردازیم کم نمونه نداریم. آقای محمدرضا شجریان را شاید بتوان مصداق پررنگ این موضوع دانست. خواننده موسیقی سنتی که در سالهای گذشته به صراحت و کاملاً عیان درگیر سیاست و بازی های سیاسی بعد از انتخابات 88 شده بود اما در گفت وگوی اخیر خود ادعا کرده که هنرمند نباید در قالب احزاب و گروه ها قرار گیرد. کمتر کسی است که دیدگاه های وی را از یاد برده باشد.
وی حالا در گفت وگوی اخیر خود گفته که در آن زمان روی سخنش با یک شخص بوده و نه زیر سؤال بردن ارکان جمهوری اسلامی!

★در آستانه انتخابات 92 ریاست جمهوری هم آقای عزت الله انتظامی به همراه رییس دولت دهم آقای محمود احمدی نژاد و مشاور وی آقای اسفندیار رحیم مشایی که قصد کاندیداتوری در انتخابات را داشت، در وزارت کشور حاضر شد اما همین بازیگر چندی بعد از آن ماجرا و وقتی دولتی روی کار آمد، از در دوستی با جریان سیاسی حاکم درآمد و حتی با نامه نگاری هایی خواستار رفع حصر از سران فتنه شد.

★ موج این حرکت های سیاسی اخیراً به آقای رضا کیانیان، بازیگر باسابقه سینما، تئاتر و تلویزیون رسیده است. کیانیان نیز از چهره هایی است که ظاهراً رفتارها و گفتارهای سیاسی اش ارتباط چندانی با ادعاهایی که درباره جدایی هنر از سیاست میکند، ندارد. این بازیگر هم به تازگی دیداری با یک چهره فعال سیاسی داشته است که از متهمان فتنه 88 بود.

★اگر بخواهیم درباره عاقبت سیاسی هنرمندان دارای رفتارهای سیاسی متناقض به پیش بینی بپردازیم توجه به وضعیت فعلی و گذشته هریک از مصادیق بالا کفایت میکند. کافی است یکی از این مصادیق متناقض را کنار چهره هایی نظیر آقایان جمشید مشایخی، محمدعلی کشاورز و شهرام ناظری بگذاریم تا در مقایسه دریابیم سیاسی بازی چگونه باعث زدگی بخشی از بدنه مخاطب نسبت به برخی از هنرمندان شده است.


★ اگر می بینیم مشایخی، کشاورز و ناظری و بسیاری دیگر مانند آنها می توانند مورد وثوق تمامی ایرانیان در هر نقطه از دنیا باشند دقیقاً به همین دلیل است که این هنرمندان با هوشمندی بالا سعی کرده اند از آلودگی در سیاست و سیاسی بازی بپرهیزند و به جایش، عمر خود را وقف هنر اصیل کنند.