دیوار آهنین بر نقد مسؤولان ارشد شهرستانی با تجویز مدیرکل سیاسی و انتخابات استانداری مازندران

به گزارش پایگاه عدالت خواهان"از مازندران، انتخاب فرماندار و معاون فرماندار یکی از مهم‌تر‌ین و نخستین اقدام دولتی است تا دیدگاه‌‌ها و نظرات مورد نظر خود را در شهرستان‌ها اجرایی کند و انتخاب مدیری قوی برای مسؤولیت‌های ارشد شهرستانی در راستای برنامه‌ریزی برای استفاده بهینه از توانمندی‌های مختلف به‌منظور موفقیت گفتمان در چهار سال قدرت آن دولت است.

نیرو‌های انسانی و مدیریتی توانمند را به‌عنوان یکی از ابزار‌های مهم سرمایه کشور تعریف می‌کنند و تلاش، خلاقیت، برنامه‌محور بودن و استفاده از توانمندی‌ها برای پیشبرد اهداف از محور‌های فعالیت آن سرمایه‌ها است.

سخنان مدیرکل سیاسی و انتخابات استانداری مازندران درباره سیاسی‌بودن، معرفی، اعلام، حمایت و دفاع از برنامه‌های دولت توسط معاونان فرماندار در جلسه معاونان فرماندار شهرستان‌های مازندران در شهرستان نور حاوی کلید‌واژه‌هایی است که نیاز به کنکاش و کالبد‌شکافی دارد.

محدود‌کردن سرمایه‌های مدیریتی در قالب تعریف، تمجید و دفاع از عملکرد‌ها و برنامه‌ها، ندیده گرفتن دیدگاه‌های کارشناسی، خلاقیت‌های مدیریتی و عدم استفاده از صاحب‌نظرانی است که به‎دلیل ارتباط نزدیک با موضوعات شهرستانی و استانی برای بیان نظرات، مقدم‌تر هستند.

اگر از مدیر یا معاون ارشد یک شهرستان فقط انتظار دفاع از برنامه‌ها و عملکرد‌ها را داشته باشیم و ارزش‌های گسترده نقد و بیان دیدگاه‌های کارشناسی را به حاشیه برانیم شاهد ارائه دستورات مختلف از بالا و تبدیل مسؤولان شهرستانی و استانی به اجرا‌کنندگان ماشینی می‌شویم.

پذیرش و اعتقاد به برنامه‌های محوری دولت توسط مسئولان ارشد ملی، استانی، شهرستانی و شهری از موضوعات پذیرفته‌شده سلسله مراتب قانونی و مدیریتی است و اگر مدیری بدون اعتقاد به برنامه‌های محوری بالا‌دست در مسند مسؤولیت ارشد تکیه بزند باعث ضعیف‌ شدن اقتدار مدیریتی شده و کند‌ شدن اجرای برنامه‌ها را به‎دنبال دارد ولی اجبار برای دفاع از عملکرد‌ها، شیوه نامناسبی است که توانمندی‌های مدیرانی را نشانه می‌گیرد که در ده‌ها سال تجربه و دانش کسب می‌کند ولی با دیدگاهی مواجه می‌شود که دفاع از عملکرد‌های پسندیده و ناپسند مدیریتی را از او خواستارند که دل‌زدگی از مسؤولیت، خنثی شدن برای اجرای پویایی طرح‌ها، دو‌گا‌نگی رفتاری و مدیریتی، ایجاد نفاق و دورویی در مسند اداری و ندیده‌ گرفته‌ شدن نیروی خلاقیت و ابتکار را به‌دنبال دارد.

شایسته آن است که عملکرد‌ها به‌گونه‌ای باشد که نیاز به پشتیبانی آن از طریق اجبار به مسؤولان برای دفاع و معرفی آن به‌وجود نیاید و نقد منصفانه و آینده‌نگرانه مدیران از طرح‌ها و برنامه‌ها را به‌عنوان یک شاخص مهم ارزیابی مثبت مدیریتی، نگریسته شود تا پویایی در طرح‌ها و برنامه‌ها و استفاده بهینه از توانایی‌های شهری، شهرستانی و استانی را شاهد باشیم.

چند‌صدایی منطقی و قانون‌مند در بین مدیران ارشد را نباید به معنای آشفتگی بدنه دولت، بلکه باید به معنای تحرک مناسب مدیریتی که به شفافیت برنامه‌ها و عملکرد‌ها منجر می‌شود، نگریست و اجبار مدیران به نگاه یک‌جانبه به معنای انکار توانایی‌های آنان در مدیریت و ایجاد دیوار آهنین مدیریتی به‌منظور غیر‌قابل‌ خدشه‌دار‌ بودن برنامه‌های ارسالی از بالا، معنا می‌شود و پالایش و جدا‌ شدن سره از نا‌سره فراموش می‌شود.