به گزارش پایگاه عدالت خواهان" : در 9 ماه منتهي به سوم تير 1384، دست كم 8 نفر از مقامات امنيتي و جاسوسي كشورهاي انگليس، آمريكا، هلند و ... تحت پوشش هاي دانشگاهي، رسانه اي و ديپلماتيك وارد تهران شدند. ماموريت آنان، تجديد ساختار و سازمان «فعالان جامعه مدني» براي كمك به پيروزي اصلاح طلبان در نهمين دوره انتخابات رياست جمهوري بود. اگر در خرداد 1383، «ريچارد رورتي» در كسوت مغز متفكر سازمان CIA و «بزرگترين فيلسوف آمريكا» در تهران ميهمان اصلاح طلبان بود، اين بار پرفسور «جان كين» به ايران آمد تا آخرين دستورالعمل هاي «كودتاي مخملي» را به «سعيد حجاريان» منتقل كند؛ كسي كه هم مغز متفكر «سرويس اطلاعات خارجي انگلستان» (MI6) به شمار مي رود و هم صاحب لقب «موثرترين متفكر بر تئوري سياسي انگليس» است. كين، انجام ماموريت هاي برون مرزي مهمي را در كارنامه امنيتي خود داشت كه شركت در عمليات فروپاشي حكومت هاي اروپاي شرقي، يكي از آنان بود.در عصر جنگ سرد، سازمان هاي جاسوسي CIA و MI6 در ائتلافي راهبردي، يك «سيستم امنيتي واحد» را براي سرنگوني رژيم هاي «ضد سرمايه داري» ساختند كه مركز رهبري آن، «شوراي برنامه ريزي رواني» (PSB) در آمريكا بود. از دهه 1980، اين شورا براي براندازي حكومت هاي كمونيستي چكسلواكي، لهستان و ... استراتژي و شعار «تقويت جامعه مدني» را برگزيد و نخستين بار، تاثير آن را در تبليغات «جنبش همبستگي لهستان» آزمايش كرد. «شوراي برنامه ريزي رواني» (PSB) در جستجوي مدلي جديد از «جامعه مدني» بود؛ مدلي كه يك «منطقه آزاد» براي سرمايه گذاري و نفوذ غرب باشد و از كانال آن، حكومت هاي ناسازگار با نظام سرمايه داري نابود گردند. اين ماموريت به «جان كين» سپرده شد. او سال هاي 1973 و 1974 را در چكسلواكي سپري كرده بود و با انتشار كتابي در سال 1985، از جاسوسي مانند «واسلاو هاول» تصوير يك «رهبر صلح جو» و «مبارزي خشونت گريز» را ساخت. سپس، براي كنترل و ارزيابي پروژه «جامعه مدني» در طرح براندازي حكومت لهستان، بارها به اين كشور سفر كرد. سال 1988، با نشر كتاب «دموكراسي و جامعه مدني»، مدلي ستيزه گر از جامعه مدني را ارائه داد. يكسال بعد، چكسلواكي و لهستان كمونيستي فرو ريخت. در واقع؛ واژه «جامعه مدني» پس از 130 سال غيبت و خاموشي در مغرب زمين، اين بار براي استفاده در پروژه «براندازي نرم» به فلسفه سياسي غرب بازگشت.
«جان كين» از سال 1994، در «مركز مطالعات دموكراسي لندن» (CSD) پروژه «جامعه مدني ايران» را پايه گذاشت. او در دوره رياست جمهوري خاتمي، پس از آشوب هاي 18 تير 1378 به تهران آمد. اما اين سفر، مصادف با 2 رويداد مهم ديگر نيز بود. از يك سو، حمله كم سابقه «حلقه كيان» و روزنامه هاي زنجيره اي به مباني و اسوه هاي ديني ايرانيان اوج گرفته بود. «عبدالكريم سروش» در مصاحبه با نشريه «اكسپرس» گفت از «محمد خاتمي» خواسته كه اجازه دهد در دانشگاه ها و مطبوعات مباني مسلم ديني نقد و در صورت لزو م طرد شود تا بتوان «جامعه مدني» را مستقر كرد. اتفاقا اين اتفاق در حال وقوع بود. هفته نامه «راه نو» نوشت «مخالفت محققانه با دين، كفر نيست» و مجله «كيان» ارتداد را «حق طبيعي هر فرد» مي دانست. از سويي ديگر، پروژه ساختن «گاندي مسلمان» و «واسلاو هاول ايران» آغاز شده بود و اصلاح طلبان، «محمد خاتمي» را شايسته اين القاب مي دانستند.
از نيمه پنهان سفر «جان كين» در چنين موقعيتي، يك مقام بلندپايه امنيتي رازگشايي كرد. براساس اسنادي كه «مايكل برانت» (معاون سابق سازمان سيا) در كتاب Plan to Divide and Desolate Theology A فاش كرد، آن هنگام سازمان CIA و سرويس MI6 پروژه مشتركي را به نام «طرح براندازي تشيع تا سال 2010» تعقيب مي كردند كه نخستين هدف آن «فروپاشي انقلاب اسلامي ايران» بود. مبلغ 40 ميليون دلار از بودجه 900 ميليون دلاري اين پروژه، به «مبادلات آكادميك» مراكز اسلام شناسي غرب با حوزه ها و دانشگاه هاي اسلامي اختصاص يافت. هدف از گسترش اين مبادلات، جمع آوري اطلاعات حياتي، شناسايي و شكار جاسوس، نفوذ در مراكز ديني و تقويت روشنفكران ليبرال براي تبديل تشيع به يك «مكتب درويشي محض» تا سال .2010م (يعني تا 1389هـ.ش!) بود. يكي از اهداف اين پروژه در ايران، ايجاد موج فراگير تبليغاتي پيرامون «تحريفات تاريخي اسلام»، «هويت غير سياسي تشيع» و «نسبت دين و جامعه مدني» بود تا به دينداران القا شود كه تنها «اسلام سكولار» ضامن حيات «جامعه مدني» است.
«جان كين» گويي مرد پروژه هاي مشترك بود. او تحت پوشش مبادلات آكادميك ميان «مركز مطالعات دموكراسي لندن» و «دانشگاه مفيد» وارد تهران شد و روز 27 مهر 1378 براي ملاقات با آيت الله «عبدالكريم موسوي اردبيلي» به قم رفت. كين، رايزني هاي بسياري را با مشاوران رئيس جمهور خاتمي، مقامات «حزب مشاركت ايران»، اعضاي حلقه «كيان» و برخي روحانيون اصلاح طلب انجام داد كه جزئيات آن مذاكرات، «محرمانه» مانده است. بار ديگر، «جان كين» در پاييز 1383 به ايران آمد؛ هنگامي كه ديگر پروژه «جامعه مدني» شكست خورده بود. وقتي او پا به تهران گذاشت كه «عبدالكريم سروش» و «حسين بشيريه» نيز از ديدار با «جرج شولتس» (وزير خارجه سابق آمريكا) و «فرانسيس فوكوياما» (استراتژيست پنتاگون) به ايران بازگشته بودند. از رهگذر اين ديدارها، مقامات ايالات متحده قصد پيشبرد پروژه «لهستانيزه كردن ايران» را داشتند؛ پروژه اي كه از مدل «جنبش همبستگي لهستان» اقتباس شد و البته تئوريسين انگليسي آن هم در تهران بود.
در پاييز 1383، «جان كين» با مأموريت ايجاد يك «هسته مادر» براي «كودتاي مخملي» به ايران آمد و يك كارگاه آموزشي را نيز برگزار كرد. در بانك اطلاعاتي «مركز تحقيقات سياست هاي علمي كشور» اين كارگاه با نام «دوره آموزشي گذار به مردم سالاري» ثبت شده است. او جلسات متعددي با رهبران «حزب مشاركت ايران» برگزار كرد، اما با «سعيد حجاريان» به ديدار و گفتگويي طولاني نشست. در اين ملاقات، كين آخرين دستورالعمل هاي «براندازي نرم» و مدل هاي «دموكراتيزاسيون» را به حجاريان انتقال داد. راهبردهاي كين چنان براي حجاريان شگفت انگيز بود كه وي با شرح آن در يكي از جلسات حزب مشاركت گفت «ما در تئوري دموكراسي هم عقب مانده هستيم!» كين، بيشتر به «براندازي قانوني» از راه انتخابات تمايل داشت. پيشنهاد كرد كه دولت با حمايت ويژه مالي از سازمان هاي غير دولتي، رسانه هاي مستقل و نهادهاي مدني، سريعاً و به هر وسيله اي عرصه عمومي (جامعه) را فتح كند. او معتقد بود هر NGO يك «آزمايشگاه كوچك» براي جامعه مدني است كه نه تنها حساسيت كسي را برنمي انگيزد، بلكه خيلي راحت مي تواند كارهاي خود را در حاشيه امن پيش ببرد. وقتي تعداد اين آزمايشگاه هاي كوچك زياد شود، حكومت با چالش مواجه مي شود و به تدريج بايد عرصه را به آنان واگذار كند. چنانچه پروژه دولتي جامعه مدني از رژيم شكست بخورد، اين NGOها به عنوان يك منجي، «مبارزه مدني» را عليه رژيم آغاز مي كنند و وارد عمل ]كودتاي مخملي[ مي شوند. كين اعتقاد داشت كه در كنار اين نيرو، اصلاح طلبان بايد يك شبكه چند قطبي از رسانه هاي اينترنتي و... را بسازند تا از طريق مصادره افكار عمومي، انتخابات را «مهار» كنند.
با بازگشت شاه كليد انگليسي به لندن، يك شوك بزرگ رخ داد. آيا اين شوك سبب بازگشت اصلاح طلبان به قدرت مي شد؟
