به گزارش پایگاه عدالت خواهان" «مهدی محمدی»_تحليلگر اطلاعات در حوزه امنيت ملي نوشت:
در چند روز گذشته سمت و سوی همه توصیه ها درون جریان منتقد دولت این بوده که "مراعات دولت را بکنید". من فکر می کنم در این حال و اوضاع، توصیه نامعقولی هم نیست. منتها به یک شرط و آن هم اینکه دولت هم مراعات نظام را بکند.
پس از ناآرامی های هفته دوم دی ماه، جریان انقلابی با این استدلال که نباید نفت بر آتش ریخت، طبیعی ترین حرفی را که باید می زد سانسور کرد، یعنی نگفت که اصل داستان اعتراض اقتصادی مردم به عملکرد دولت است. با این استدلال که نباید جامعه را ناامید کرد، حتی در نمایندگی اعتراضات اقتصادی مردم احتیاط می شد. صدا و سیما هم نجابت به خرج داد و برای مدتی طولانی از مردم سخنی درباره گرانی و بیکاری پخش نکرد.
پس از ناآرامی های هفته دوم دی ماه، جریان انقلابی با این استدلال که نباید نفت بر آتش ریخت، طبیعی ترین حرفی را که باید می زد سانسور کرد، یعنی نگفت که اصل داستان اعتراض اقتصادی مردم به عملکرد دولت است. با این استدلال که نباید جامعه را ناامید کرد، حتی در نمایندگی اعتراضات اقتصادی مردم احتیاط می شد. صدا و سیما هم نجابت به خرج داد و برای مدتی طولانی از مردم سخنی درباره گرانی و بیکاری پخش نکرد.
اصلاح طلبان اما که تازه از شوک بیرون آمده بودند تلاش ها کردند برای اینکه بگویند اعتراض اقتصادی نبوده، پای دشمن هم در میان نیست، مخاطب آن هم دولت نبوده است!
جالب است که تنها نظرسنجی پس از اعتراضات – لااقل تنها نظرسنجی که من از آن خبر دارم - می گوید بیش از ۹۰ درصد مردم منشا اعتراض ها را اقتصادی می دانند و در یک "سوال باز" که در آن از مردم خواسته اند بگویند نظرشان چیست، "اعتراضات به اصل حاکمیت" به مرتبه "حاشیه خطا"ی نظرسنجی سقوط کرده است.
جالب است که تنها نظرسنجی پس از اعتراضات – لااقل تنها نظرسنجی که من از آن خبر دارم - می گوید بیش از ۹۰ درصد مردم منشا اعتراض ها را اقتصادی می دانند و در یک "سوال باز" که در آن از مردم خواسته اند بگویند نظرشان چیست، "اعتراضات به اصل حاکمیت" به مرتبه "حاشیه خطا"ی نظرسنجی سقوط کرده است.
در حالی که انقلابیون مراعات دولت را می کردند، رییس جمهور مراعات نظام را نکرد و خود و حامیانش تا می توانستند ماهیت اقتصادی و اعتراضات را انکار کردند و نوک پیکان حملاتشان را به سمت نظام گرفتند.
این وضعیت واقعا قابل تداوم نیست: اینکه یک جریان سیاسی در کشور خود را به "اصل نظام" متعهد بداند و برای صیانت از آن به طور سیستماتیک خودسانسوری کند و جناح دیگر، گویی فرصت مغتنمی به کف آورده باشد، دهان بگشاید و عالم و آدم را مخاطب اعتراضی معرفی کند که در واقع خود باعث و بانی و مخاطب آن بوده است. جریان اصلاح طلب در ایران فاقد "تعهدات ساختاری" است. سر بزنگاه، نه بخشی از جامعه سیاسی کشور بلکه اپوزیسیون است.
به جای تلاش برای آرام کردن اوضاع، بالکل به این می اندیشد که چطور رهبر ناآرامی بعدی باشد.آقایان چنان به پاک کردن هرگونه رد خارجی از اوضاع اهتمام دارند که آدمی به صرافت می افتد، خود در این میان چیزی را پنهان می کنند. این مسئله ای است که یک بار دیگر اثبات شد؛ جریان اصلاحات یک بخش "نرمال" از جامعه سیاسی در ایران نیست و میان "سیاست ورزی" و "براندازی" چندان فرقی نمی گذارد.
من فکر می کنم، آقای روحانی هم در همین مسیر است مگر اینکه چیزی در این میان ناگهان تغییر کند.
این وضعیت واقعا قابل تداوم نیست: اینکه یک جریان سیاسی در کشور خود را به "اصل نظام" متعهد بداند و برای صیانت از آن به طور سیستماتیک خودسانسوری کند و جناح دیگر، گویی فرصت مغتنمی به کف آورده باشد، دهان بگشاید و عالم و آدم را مخاطب اعتراضی معرفی کند که در واقع خود باعث و بانی و مخاطب آن بوده است. جریان اصلاح طلب در ایران فاقد "تعهدات ساختاری" است. سر بزنگاه، نه بخشی از جامعه سیاسی کشور بلکه اپوزیسیون است.
به جای تلاش برای آرام کردن اوضاع، بالکل به این می اندیشد که چطور رهبر ناآرامی بعدی باشد.آقایان چنان به پاک کردن هرگونه رد خارجی از اوضاع اهتمام دارند که آدمی به صرافت می افتد، خود در این میان چیزی را پنهان می کنند. این مسئله ای است که یک بار دیگر اثبات شد؛ جریان اصلاحات یک بخش "نرمال" از جامعه سیاسی در ایران نیست و میان "سیاست ورزی" و "براندازی" چندان فرقی نمی گذارد.
من فکر می کنم، آقای روحانی هم در همین مسیر است مگر اینکه چیزی در این میان ناگهان تغییر کند.
