به گزارش پایگاه عدالت خواهان" سخنان رهبر انقلاب در جمع معلمان و واکنش ایشان به خروج امریکا از برجام، بازتاب زیادی در رسانه ها داشت اما بخش مهمی از سخنان ایشان کمتر مورد توجه قرار گرفت. ایشان در قسمتی از سخنان خود با اشاره به دو نوع رویکرد بین مسئولان ارشد نظام در سالهای گدشته تاکنون پیرامون رابطه با امریکا، گفتند: «برخی به من می گفتند شما چه اصراری دارید (مقابل امریکا) می ایستید؟ خدا از سر تقصیراتشان بگذرد.»
در نگاه اول شاید برداشت شود که مخاطب اصلی سخنان رهبر انقلاب کسی جز رییس جمهور نیست اما نیم نگاهی به تحولات سیاسی کشور به ویژه بعد از فوت امام خمینی (ره) تا امروز نشان می دهد همواره دو نگاه متفاوت در رابطه با امریکا وجود داشته است، نگاه اول که همواره آمریکا را «غیر قابل اعتماد» و به تبع آن رابطه با این کشور را نیز برای ایران مضر می دانست که در راس این نگاه مقام معظم رهبری بوده است و نگاه دوم که همواره معتقد بود می توان از در مذاکره با امریکا وارد شد، از آنها امتیاز گرفت، به آنها بدبین نبود و نماد آن نیز کسی جز اکبر هاشمی رفسنجانی نبوده است.
البته دراین باره شواهد و قرائن تاریخی متعددی نیز وجود دارد. نگاهی به سخنان رهبر انقلاب در همه این سالها پیرامون رابطه با امریکا و همزمان مروری بر مواضع هاشمی رفسنجانی از سال 68 به بعد این ادعا را به خوبی تایید می کند اما روایت حسین موسویان سفیر اسبق ایران در آلمان و سخنگوی تیم مذاکره کننده هسته ای ایران در دولت اصلاحات از این دو نگاه نیز جالب توجه است.
موسویان که سال 86 به خاطر برخی جرایم امنیتی و ارتباط با بیگانگان دستگیر و محاکمه شد، چند سالی به امریکا رفت و با حضور در محافل مختلف امریکایی همه تلاش خود را برای رابطه بین ایران و امریکا انجام داد. وی که از چهره های نزدیک به روحانی و ظریف نیز محسوب می شود، سال 93 با انتشار کتاب «ایران و امریکا، گذشته شکست خورده و مسیر آشتی» به بیان بخشی از خاطرات دوران سفارتش در آلمان پرداخت و مفصل توضیح داد که در همه سالهای بعد از انقلاب، هاشمی چگونه برخلاف نظر امام و رهبر انقلاب تلاش کرد تا عادی سازی و رابطه با امریکا در سطوح مختلف را راهبری کند.
اهمیت این کتاب از آن جهت است که وی به عنوان یک چهره غربگرا و مدافع رابطه با امریکا و بر اساس قاعده «الاقرار العقلا علی أنفسهم جائز» به خوبی توضیح می دهد که هاشمی و خاتمی چندین و چندبار خلاف نظر رهبر انقلاب برای عادی سازی رابطه با امریکا تلاش کردند اما در نهایت به خاطر اقدامات خصمانه روسای جمهور مختلف امریکا (اعم از دموکرات و جمهوری خواه) به در بسته خوردند و نگاه رهبر انقلاب در عمل با واقعیت تطابق بیشتری داشته است.
در اینجا بخشهایی از روایت او از این ماجرا را می خوانیم:
«رفسنجانی در آن مقطع (سال 68) دومین مرد قدرتمند ایران پس از امام خمینی بود که از مذاکره و عادی سازی روابط با ایالات متحده پشتیبانی می کرد... رفسنجانی با استفاده از کانالهای مختلف و هر ابزاری که در اختیار داشت برای دستیابی به توافق با ایالات متحده تلاش می کرد. در عوض فقدان اقدام متقابل در برابر حسن نیت های تهران، مواضع تندروانه در ایران را تقویت می کرد تا به خارج کردن هر نوع امیدی از ریل آشتی با غرب و ایالات متحده ادامه داده شوند... رفسنجانی تکرار کرد که استراتژی اصلی ما برای تنش زدایی با غرب نیازمند برداشتن خصومت بین تهران و واشنگتن با حرکتی تدریجی به سوی روابطی عادی است... رفسنجانی از هر تلاشی برای متقاعد کردن شورای عالی امنیت ملی و رهبر انقلاب برای آزمایش مسیری جدید جهت تنش زدایی با امریکا از طریق گشودن روابط اقتصادی فروگذار نمی کرد... محمد هاشمی برادر رییس جمهور در 19 شهریور 72 ضمن ملاقاتی با کهل صدراعظم آلمان نامه هاشمی را تقدیم وی کرد. در این نامه رفسنجانی پیشنهاد پایان دادن به 2 دهه دشمنی بین ایران و غرب شامل ایران و امریکا را داده بود... با وجود دیدگاه بدبینانه آیت الله خامنه ای نسبت به سیستم سیاسی امریکا، رفسنجانی و خاتمی آشکارا به دنبال مصالحه با امریکا بودند. رفسنجانی برای رسیدن به این هدف به سختی مبارزه و تاکید کرد.»
اما آنچه امروز با وجود تجربه برجام بیشتر به چشم می آید، عمق دوراندیشی نگاه اول و آشکار شدن سطحی بودن نگاه دوم است. نگاهی که ساده لوحانه تصور می کرد با مذاکره با امریکا می تواند از حقوق ملت ایران دفاع کند! و از امریکایی ها امتیاز بگیرد، غافل از آنکه این روند منجر به از دست دادن سرمایه های کشور نیز خواهد شد و جز ضرر برای ایران نتیجه ای نخواهد داشت. در هر صورت امروز نماد این نگاه در بین ما نیست اما اثرات نگاه و تفکرات غلط او بیش از هر زمان دیگر مردم و نظام را متضرر کرده است؛ خدا از سر تقصیراتش بگذارد...
*رجانیوز
در نگاه اول شاید برداشت شود که مخاطب اصلی سخنان رهبر انقلاب کسی جز رییس جمهور نیست اما نیم نگاهی به تحولات سیاسی کشور به ویژه بعد از فوت امام خمینی (ره) تا امروز نشان می دهد همواره دو نگاه متفاوت در رابطه با امریکا وجود داشته است، نگاه اول که همواره آمریکا را «غیر قابل اعتماد» و به تبع آن رابطه با این کشور را نیز برای ایران مضر می دانست که در راس این نگاه مقام معظم رهبری بوده است و نگاه دوم که همواره معتقد بود می توان از در مذاکره با امریکا وارد شد، از آنها امتیاز گرفت، به آنها بدبین نبود و نماد آن نیز کسی جز اکبر هاشمی رفسنجانی نبوده است.
البته دراین باره شواهد و قرائن تاریخی متعددی نیز وجود دارد. نگاهی به سخنان رهبر انقلاب در همه این سالها پیرامون رابطه با امریکا و همزمان مروری بر مواضع هاشمی رفسنجانی از سال 68 به بعد این ادعا را به خوبی تایید می کند اما روایت حسین موسویان سفیر اسبق ایران در آلمان و سخنگوی تیم مذاکره کننده هسته ای ایران در دولت اصلاحات از این دو نگاه نیز جالب توجه است.
موسویان که سال 86 به خاطر برخی جرایم امنیتی و ارتباط با بیگانگان دستگیر و محاکمه شد، چند سالی به امریکا رفت و با حضور در محافل مختلف امریکایی همه تلاش خود را برای رابطه بین ایران و امریکا انجام داد. وی که از چهره های نزدیک به روحانی و ظریف نیز محسوب می شود، سال 93 با انتشار کتاب «ایران و امریکا، گذشته شکست خورده و مسیر آشتی» به بیان بخشی از خاطرات دوران سفارتش در آلمان پرداخت و مفصل توضیح داد که در همه سالهای بعد از انقلاب، هاشمی چگونه برخلاف نظر امام و رهبر انقلاب تلاش کرد تا عادی سازی و رابطه با امریکا در سطوح مختلف را راهبری کند.
اهمیت این کتاب از آن جهت است که وی به عنوان یک چهره غربگرا و مدافع رابطه با امریکا و بر اساس قاعده «الاقرار العقلا علی أنفسهم جائز» به خوبی توضیح می دهد که هاشمی و خاتمی چندین و چندبار خلاف نظر رهبر انقلاب برای عادی سازی رابطه با امریکا تلاش کردند اما در نهایت به خاطر اقدامات خصمانه روسای جمهور مختلف امریکا (اعم از دموکرات و جمهوری خواه) به در بسته خوردند و نگاه رهبر انقلاب در عمل با واقعیت تطابق بیشتری داشته است.
در اینجا بخشهایی از روایت او از این ماجرا را می خوانیم:
«رفسنجانی در آن مقطع (سال 68) دومین مرد قدرتمند ایران پس از امام خمینی بود که از مذاکره و عادی سازی روابط با ایالات متحده پشتیبانی می کرد... رفسنجانی با استفاده از کانالهای مختلف و هر ابزاری که در اختیار داشت برای دستیابی به توافق با ایالات متحده تلاش می کرد. در عوض فقدان اقدام متقابل در برابر حسن نیت های تهران، مواضع تندروانه در ایران را تقویت می کرد تا به خارج کردن هر نوع امیدی از ریل آشتی با غرب و ایالات متحده ادامه داده شوند... رفسنجانی تکرار کرد که استراتژی اصلی ما برای تنش زدایی با غرب نیازمند برداشتن خصومت بین تهران و واشنگتن با حرکتی تدریجی به سوی روابطی عادی است... رفسنجانی از هر تلاشی برای متقاعد کردن شورای عالی امنیت ملی و رهبر انقلاب برای آزمایش مسیری جدید جهت تنش زدایی با امریکا از طریق گشودن روابط اقتصادی فروگذار نمی کرد... محمد هاشمی برادر رییس جمهور در 19 شهریور 72 ضمن ملاقاتی با کهل صدراعظم آلمان نامه هاشمی را تقدیم وی کرد. در این نامه رفسنجانی پیشنهاد پایان دادن به 2 دهه دشمنی بین ایران و غرب شامل ایران و امریکا را داده بود... با وجود دیدگاه بدبینانه آیت الله خامنه ای نسبت به سیستم سیاسی امریکا، رفسنجانی و خاتمی آشکارا به دنبال مصالحه با امریکا بودند. رفسنجانی برای رسیدن به این هدف به سختی مبارزه و تاکید کرد.»
اما آنچه امروز با وجود تجربه برجام بیشتر به چشم می آید، عمق دوراندیشی نگاه اول و آشکار شدن سطحی بودن نگاه دوم است. نگاهی که ساده لوحانه تصور می کرد با مذاکره با امریکا می تواند از حقوق ملت ایران دفاع کند! و از امریکایی ها امتیاز بگیرد، غافل از آنکه این روند منجر به از دست دادن سرمایه های کشور نیز خواهد شد و جز ضرر برای ایران نتیجه ای نخواهد داشت. در هر صورت امروز نماد این نگاه در بین ما نیست اما اثرات نگاه و تفکرات غلط او بیش از هر زمان دیگر مردم و نظام را متضرر کرده است؛ خدا از سر تقصیراتش بگذارد...
*رجانیوز
