سایت خبری «سراج24» در یادداشتی به قلم مهدی مشکینی نوشت: روزنامه‌های زنجیره‌ای اصطلاحی بود که در دوران موسوم به اصلاحات و در فضای حاکمیت شارلاتانیزم مطبوعاتی در جامعه رسانی کشورمان به کلید واژه‌ای سیاسی- اجتماعی تبدیل شد. قانون برای برخورد با روزنامه‌های زنجیره‌ای جز توقیف و یا لغو مجوز راه دیگری را پیش بینی نکرده است و این در حالی است که توقیف روزنامه‌های زنجیره‌ای نه تنها موجب جلوگیری از نفوذ جریان ضدارزشی و ضد ملی به فضای رسانه‌ای کشور نشده بلکه در برخی موارد موجب گسترش فضای نامطلوب نیز شده است.
گرچه توقیف و یا لغو امتیاز آخرین راه برخورد با هنجارشکنان است اما با ابراز تاسف باید بگویم که دشمن استراتژی روشنی برای بی‌تاثیر کردن توقیف رسانه‌های نزدیک به خود- بخوانید پایگاه های خود- طراحی کرده است.
اکنون خطر خبرنگاران زنجیره‌ای آنقدر مشهود و محسوس است که شاید به جرات بتوان گفت که دیگر، توقیف روزنامه‌های به اصطلاح زنجیره‌ای قدرت بازدارندگی ندارد و باید موضوع خبرنگاران زنجیره‌ای توسط دستگاه‌‌ها و نهاد ذی‌صلاح مورد مطالعه قرار بگیرد.
برای خبرنگاران زنجیره‌ای تفاوتی نمی‌کند که با یک، 2 و یا چند روزنامه‌ای که در آن قلم می‌زنند برخورد شود، چراکه بعد از توقیف هر روزنامه همچون پرندگان مهاجر مکانشان را تغییر می‌دهند و تنها برند فعالیت ضدامنیتی و ضدارزشی‌شان خود را تغییر می‌کند و آنچه به نقل خود یا دیگران می‌نگارند با نام روزنامه دیگری منتشر می‌شود.
آنها رسالت‌شان به جای اطلاع رسانی، مدیریت افکار عمومی با خط و مشی که در بیرون از کشور تبیین می‌شود، است. برخی از ایشان صراحتاً می‌گویند ما گرایش نداریم، با فرض پذیرش خوشبینانه این ادعا چگونه می‌توان به خبرنگاری که منبع اطلاعات مهم و امنیتی کشور است و می‌گوید گرایشی ندارد، اطمینان کرد و اجازه داد از این روزنامه به آن سایت کوچ کرده و بعد از توقیف هر رسانه، رسانه دیگری برای فعالیت تاسیس کند. وقتی می‌گویند گرایش نداریم پس باید بپذیریم که اینان ارزشی‌های دینی و اسلامی و حتی منافع ملی را به عنوان اصول مسلم نپذیرفته‌اند و در این صورتی است که خواسته یا ناخواسته، در پازل دشمن قلم می‌زنند.
نکته مهم‌تر اینکه، زنجیره‌ای خواندن به اصطلاح خبرنگاران مدنظر به معنای فعالیت منسجم آنان زیر یک سقف نیست بلکه ایشان با تقسیم کاری که مشخص نیست توسط کدام نهاد و مرکز انجام شده حتی تلاش می‌کنند به رسانه‌های که پرچم اصولگرایی دارند، نفوذ کنند. بنا بر این بحث اصلاً بر سر اصلاح‌طلبی یا اصولگرایی نیست بلکه موضوع فراتر از خلاصه کردن این تهدید مهم در یک جریان سیاسی خاص است.
آنچه در این وجیزه با عنوان خبرنگاران زنجیره‌ای نگاشتم حاصل یافته‌های عینی بود و به هیچ عنوان در تحلیل اجتماعی یا خوانش سیاسی محصور نبوده و نیست؛ باید تدبیری اندیشه شود، امیدی به حسن نتیجه از روش فعلی مقابله با رسانه‌های دگراندیش و تجدید نظر طلب نیست چرا که در صورت توقیف روزنامه، آنها هزینه را برای نیروهای انقلاب می‌تراشند و به طور هدفمند مرکز فعالیت را تغییر می‌دهند.
