به گزارش "پایگاه مطالبه گران و عدالت خواهان" روز گذشته آقای رئیس جمهور در واکنش به انتقادات مبنی بر اینکه نگاه دولت به خارج است نه داخل، ادعا کردند که که نگاه اصلی دولت به داخل است.
اما جالب آنجاست که همین چند روز پیش، آقای روحانی به عنوان رئیس دولت مدعی تدبیر و امید از مردم خواست نفرین ها را نثار کاخ سفید کنند. روحانی گفته بود: «آدرس غلط به مردم ندهید، ریشه مشکلات «واشنگتن دی‌سی» است. مردم باید در این سال‌ها خیلی راحت‌تر زندگی می‌کردند. حدود ۱۸۵ کشور در جهان از ما حمایت می‌کنند. ما لعن و نفرین و کینه خود را با آدرس صحیح و درست بفرستیم. این مشکلات از کاخ نشین کاخ سفید است. منشا تمام مشکلات مردم از صهیونیسم، ارتجاع و از تندروی‌های آمریکا است. تردید ندارم روزی آمریکا در مقابل ملت ایران زانو خواهد زد».
البته در همان مقطع، بسیاری از کاربران فضای مجازی از آقای روحانی سوال پرسیدند که کدام دولت و کدام مسئولان دولتی اقتصاد کشور را معلق به تصمیم سران تروریست کاخ سفید لعنتی کردند و با اعتماد به آنها خسارتی بزرگ بر ملت ایران تحمیل کردند؟
مطالب زیادی برای آنکه نشان دهد نگاه دولت به بیرون بوده وجود دارد. برای نمونه در جریان مذاکرات برجام، مسئولان دولتی از جمله رئیس جمهور حتی آب خوردن را هم به مذاکرات ربط دادند. روحانی در آن مقطع یعنی سال 94 گفته بود: « اینکه می گوییم تحریم ظالمانه باید از بین برود بعضی ها چشم هایشان را زیاد نچرخانند! تحریم های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید. تا مسئله محیط زیست حل سود. تا اشتغال جوانان حل شود. تا صنعت جامعه حل شود. تا آب خوردن مردم حل شود. تا منابع آبی زیاد شود. تا بانک های ما احیا شود... »
البته این اظهارات رئیس جمهور که به نوعی برای شانه خالی کردن از مسئولیت پذیری مشکلات است، به خوبی قابل فهم بوده و موضوع تازه ای نیست. لکن اگر مسئولان ارشد دولت به این نقطه رسیده اند که باید تمام و کمال از نگاه به خارج دل برید واقعا قابل تقدیر است.
در همین حال ابوالفضل ظهره‌وند، سفیر سابق ایران در ایتالیا و کارشناس مسائل بین‌الملل گفته است: «اگر دولت نگاه به بیرون نداشت همه مشکلات کشور را به واشنگتن دی‌سی مرتبط نمی‌کرد». در ادامه متن گفت‌وگوی کامل «فرهیختگان» با ظهره وند را در ادامه خواهید خواند:
روحانی روز گذشته مدعی شده است اینکه درمورد دولت گفته می‌شود نگاه دولت به بیرون است درست نیست و نباید این حرف را تکرار کنید. تحلیل شما از این صحبت روحانی در 6 ماه پایانی دولت چیست؟
سخنان جناب رئیس‌جمهور یک امر درستی است و ایشان واقعیتی را مطرح کرده که باید هفت سال قبل به آن توجه می‌کردند. همان‌طور که رهبر انقلاب هم به دفعات تاکید داشتند که مساله نیازمند توجه به ظرفیت‌های داخلی است و ما باید مسائل خودمان را بر پایه ظرفیت و موقعیت خودمان تعریف کنیم. این به هیچ‌عنوان کار عاقلانه و صحیحی نیست که بخواهیم مسائل داخلی را وابسته به متغیرهای بیرونی تحلیل کنیم، چراکه این امر کاملا برخلاف عقل و دولتداری است.
دولت باید از مردم عذرخواهی هم می‌کرد
اینکه آقای روحانی به این جمع‌بندی رسیده‌اند، امری مثبت است، هرچند ایشان می‌توانست به‌جای اینکه این را به‌عنوان موضع اولیه خود به مردم بگوید، از آنها عذرخواهی کند، چراکه عذرخواهی کردن یک نوع شجاعت است. اما اگر بخواهند بگویند از ابتدا چنین نگاهی داشتند، درست نیست، چراکه با مراجعه به مواضع ایشان در سخنرانی‌های متعدد مسیر هفت سال گذشته مشخص می‌شود. رئیس‌جمهور همه مسائل ازجمله نان و آب را نیز به برجام گره زد، درحالی‌که برجام پروژه‌ای بود که با دموکرات‌ها و غرب بسته شد و هدف آن این بود که تحریم‌ها به مرحله لغو برسد که البته هیچ‌وقت لغو نشد.
ادعای عدم نگاه به غرب با ربط دادن همه مشکلات کشور به واشنگتن دی‌سی در تضاد است
اما رئیس‌جمهور چند روز گذشته نیز اعلام کرد باید کاخ‌سفید را لعنت کنید.
بله، موضع هفته گذشته آقای روحانی با موضع روز گذشته ایشان متفاوت و در تضاد است. وقتی رئیس‌جمهور همه مشکلات داخلی را با آمریکا مرتبط می‌کند، یعنی ما از جنبه رویکردی و جهت‌گیری‌های انقلابی‌مان درحال خطا هستیم، درحالی‌که یا باید انقلاب را قربانی کنیم یا مساله را به‌سمت بیرون آدرس بدهیم.
مساله ما تحریم نیست. اتفاقا اگر ایشان می‌خواهد این مشکل را رفع کند، باید بپذیرد که همه تحریم مشکل‌ساز نیست و بخشی از آن هم فرصت‌ساز است.
از چه جهت فرصت‌ساز است؟
صنایع ما فعال شده‌اند و اجازه نمی‌دهند ما واردات انجام دهیم، یعنی تولید داخلی و کارخانه‌های ما امروز دارند به ظرفیت کامل می‌رسند، بنابراین موضع قبلی رئیس‌جمهور موضع خطایی است.
اینکه آدرس غلط بدهیم که همه مشکلات ما ناشی‌از آمریکا است، این به اعتقاد من، عبور از مواضع انقلابی و نفی ظرفیت‌های انقلاب است. چرا باید دلار در کشور ما به‌رغم همه ظرفیت‌هایی که داریم به 30 هزار تومان برسد؟ آیا غیر از این است که دولت مستأصل است و نمی‌داند راهکارش چیست؟
دولتداری به شیوه لیبرال فرجامی بهتر از این ندارد
بنابراین مشکل دولت این است که تفکر و ایمان انقلابی ندارد و نمی‌خواهد در چارچوب انقلاب حکومت‌داری کند. نگاه این دولت لیبرال و پیوستن به جامعه جهانی با پذیرش نرم‌های سلطه‌طلبانه بین‌المللی است، مثل سند 2030 و برجام و تمام نرم‌هایی که آنها ساخته‌اند برای سلطه بر کشورهاست که ما باید از این فضا بیرون بیاییم و در پارادایم و زیستگاه تفکر انقلابی، خودمان را تعریف کنیم.
دولتداری به‌شیوه لیبرال فرجامی بهتر از این ندارد، چراکه ما باید پول ملی را تقویت می‌کردیم نه اینکه دست در جیب ملت کنیم. چه کسی گفته که در این کشور باید بیشتر از 5 یا 6 میلیون حقوق گرفت، هرچه شما بالاتر می‌آیی قرار نیست که بیشتر برخوردار شوی. حقوق 50 میلیونی، 60میلیونی، 200میلیونی پذیرفته‌شده نیست. اگر می‌خواهید لیبرال و بر اساس نخبه‌گرایی ساختار را اداره کنید، همین وضعیت حاکم می‌شود.
ما باید بر اساس تکلیف‌گرایی این کار را انجام دهیم و در این زمینه نخبگان مؤمن را بر سر کار بیاوریم، نه کسانی که درباره انقلاب بی‌باور هستند.
دولت نمی‌تواند نگاهش به بیرون را تغییر دهد
باوجود این، در این 6 ماه باقیمانده تغییر نگاه دولت می‌تواند تاثیرگذار باشد؟
دولت نمی‌تواند نگاهش را تغییر دهد، چراکه این یک تفکر است، آقای روحانی 40 سال است با این تفکر در انقلاب کار کرده و سوابق ایشان ناظر بر همین امر است، بنابراین تفکر انقلابی یعنی تفکر حاج‌قاسم سلیمانی؛ لذا اگر آقای روحانی می‌تواند به قاسم سلیمانی تبدیل شود، قطعا می‌تواند یک حکومت انقلابی هم شکل دهد. امروز شاخص ما سردار سلیمانی است، چراکه ایشان صرفا فرمانده نبرد با داعش نبود، ایشان فرمانده سیاست خارجی در حوزه غرب آسیا نیز بود. متاسفانه کارنامه دولت‌های مختلف طی 40 سال گذشته طبق فرمایشات رهبر انقلاب در حوزه عدالت و اقامه قسط نمره نگرفته است، درحالی‌که هدف انقلاب اقامه قسط و عدل بود و اگر ما قسط و عدل را از دستورکار خارج کنیم، چیزی برای عرضه به مردم و افکار عمومی نمی‌ماند.
