در جنگ ۲۲ روزه اسرائیل علیه غزه، شور و نشاط و جنب و جوشی که در جریان دانشجویی بود. تشکل های دانشجویی در هرکدام از دانشگاه های کشور هرکاری که از دستشان برمی آمد انجام می‌دادند. صدور بیانیه، جمع کردن نیرو و اعزام به تهران برای تحصن در فرودگاه مهرآباد جهت اعزام به غزه، تجمع در مقابل سازمان ملل و دفتر حافظ منافع مصر و….
در خود دانشگاه ها هم دانشجویان بیکار ننشسته بودند. از سامان دادن به اعتراضات مردمی در شهرها تا تجمعات دانشجویی در دانشگاه، از طراحی و چاپ نشریه گرفته تا شعار نویسی روی کف آسفالت دانشگاه در حمایت از غزه و کودکان بی پناهش.
اما متاسفانه امسال چنین شوری در جریان های دانشجویی دیده نمی‌شود. برای این خمودی دلایل متعددی می‌توان آورد، از قبیل اینکه اینبار حمله در تابستان رخ داده است و دانشگاه ها تعطیل است و یا اینکه در این مدت اتفاقات مهمی مانند اوضاع سوریه، حمله به عراق، مذاکرات هسته ای و… پشت سر هم رخ داده است و شاید امکان عکس العمل صحیح را از تشکل های دانشجویی گرفته است.
اما این ها دلایل هرچند موجه، اما قانع کننده ای نیستند. شاید دفاتر دانشگاهی تشکل ها به دلیل تعطیلی دانشگاه کمی منفعل باشند، اما از دفاتر مرکزی تشکل های دانشجویی انتظار بیشتر از این هاست. برگزاری کنفرانس خبری، تلاش برای ایجاد ابعاد بین المللی برای قضیه و اقداماتی از این دست، کوچک ترین کارهایی است که از یک جریان دانشجویی بیدار انتظار می رود. هرچند با یک برنامه ریزی صحیح انتظار برگزاری تجمعی آبرومند هم دور از ذهن نیست.
فراموش نمی‌کنم زمانی که در پی برگزاری تجمعات و مختلف و در تهران و شهرستان ها، پیغامی از فعالان پاکستانی و چند کشور دیگر به ما رسید، مضمون پیام اینچنین بود: هر موقع که شما در ایران حرکتی برای دفاع از غزه انجام می دهید، ما هم در کشورمان انگیزه بیشتری برای برگزاری تجمعات و اعتراضات شدیدتر پیدا می‌کنیم!
آری جریان دانشجویی می‌تواند چنین تأثیری بگذارد، و همه شاهد بودند که اعتراضات ملت های آزاده چه فشاری بر رژیم غاصب صهیونیستی وارد آورد.
اکنون اما ظاهرا جریان دانشجویی ایران در خواب تابستانی عمیقی فرورفته است…
مشکل اصلی این روزهای جریان های دانشجویی، روزمرگی است. در کوران جریانات حوادث و مسایل مختلف بودن، باعث می شود که افراد حاضر در این جریانات دچار روزمرگی شده و نگاهشان به مسائل با دغدغه کمتری همراه باشد.
موج آفرینی و خلق موضوعات جدید، تلاش برای جابجا کردن مرزهای اندیشه ای خود و مردم، احساس وظیفه پیشرو بودن و خلق جریان، از جمله مواردی است که نیاز امروز جریان دانشجویی است.
