از سال 86 مسوولان استانی و ملی بر سر ایثارگران گلستان منت نهاده و در قالب طرح مهر ماندگار، به آنها وعده ساخت مجتمع فرهنگی، ورزشی و توانبخشی را در گرگان دادند تا دیگر آنها که جانشان را در طبق اخلاص گذاشتند و راه شهادت را به عافیت دنیوی رجحان داده و به دل به صفوف چند لایه سربازان صدام و اربابان غربی آنان زدند و از قافله شهدا جا مانده اند، رنج سفر درمانی به استانهای دیگر را افزون بر دردهای به جای مانده از دفاع مقدس احساس نکنند و با فراغ بال تداوم درمان و بازتوانی خود را استمرار پیگیری نمایند.
با وجود آنکه بیش از 4 سال از وعده بهره برداری این پروژه می گذرد، اما هنوز خبری از رونمایی از این پروژه مهم و حیاتی به گوش نمی رسد و ایثارگران گلستان همچنان در انتظار تدبیر فراموش شده مسوولان هستند تا قدری به خود آیند و اوضاع سخت و ملال آور جانبازانی را که به دلیل ویلچر نشینی، سالهاست کف پایشان زمین را لمس نکرده و یا در حسرت چرخش سر خود به جناحین نزدیک به سه دهه انتظار می کشند، از خاطر مبارک خویش عبور دهند.
از آنجا که در برخی از استانهای کشور، طرح هایی با مختصات فنی مشابه مجتمع توانبخشی گلستان، چند سال دیرتر از آغاز طرح در گلستان شروع شده و در سالهای گذشته به بهره برداری رسیده است، چه توجیهی را می توان برای کندی روند عملیات اجرایی احداث مجتمع توانبخشی گلستان به مردم و ایثارگران تحمیل نمود؟
آیا این سستی و اهمال در تحویل پروژه، دلیلی جز اشباع شدگی و کاهش انگیزه متولیان امر برای خدمات رسانی به جانبازان دارد؟
آیا بیراه است اگر بگوییم که محمد جهانی ، دیواری کوتاه تر از دیوار جانبازان و ایثارگران در گلستان پیدا نکرده اند؟
آیا تقدیر بر آن استوار شده است که سختی و رنج هیچگاه خود را از جانبازان جدا نکند؟
بی شک همه جانبازان و ایثارگران، مانند شهدا تنها با خداوند معامله کرده و چشمی به الطاف گاه و بی گاه و شاید هم ریاکارانه برخی مدیران مسوول نما نداشته و در آینده نیز نخواهند داشت، اما اخلاق و امانت داری کرسی های مدیریتی در نظام اسلامی حکم می کند که از انجام درست وظایف آن هم در قبال آنان که، عطای لذات دنیا را به لقایش بخشیده و خود را بر روی تخت های بیماری و نا توانی زنجیر کرده اند تا صندلی های پر زرق و برق خدمتگزاری به آیندگان برسد، غافل نباشیم.
این پروژه از سال 86 بدون هیچگونه نظارتی در زیربنایی به مساحت 10 هزار و 436 متر مربع، در دو فاز آغاز شده است که در فاز یک پروژه استخر، استخر ویلچر، جکوزی، آب درمانی، فیزیوتراپی، مسجد، اتاق های استراحت و اداری و راهروهای دسترسی و 13 سوئیت جهت خدمات آب درمانی و فیزیوتراپی برای جانبازان و ایثارگران استان در نظر گرفته شده است که تا کنون قریب به 7 الی 8 میلیارد تومان برای آن هزینه شده است که بخش زیادی از مبلغ این پروژه صرف پرداخت حقوق - پاداش - و هزینه های حاشیه ایی گردید اما با اینحال همچنان آفتاب بهره برداری آن در توشن گرگان طلوع نکرده است. چرا؟
