به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران" مردمی که قاب تلویزیون را در انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری شاهد بودند، به یکباره مشاهده کردند که یکی از نامزدهای انتخاباتی کلیدی را از جیبش در آورد و بیان کرد که « همه چیز با تدبیر و امید و با کلید تدبیر و امید حل خواهد شد. بدانید شما، هسته‌ای هم حل خواهد شد و تحریم هم برداشته خواهد شد، رونق اقتصادی هم ایجاد خواهد شد. »
حسن روحانی وعده‌های فراوانی داد از جمله اینکه آنقدر رونق اقتصادی در کشور ایجاد شود که مردم به یارانههای نقدی احتیاجی نداشته باشند. وی همچنین بیان داشت می خواهم کاری کنم که دولت به سوی مردم دست دراز کند نه اینکه مردم به سمت دولت دست دراز کنند.
طومار وعده‌های روحانی در انتخابات یازدهم و دوازدهم ریاست جمهوری که به سبب همین موارد مردم به وی اعتماد کرده و رای دادند بسیار گسترده است و تنها به این موارد ختم نمی شود. البته مردم بیش از این موارد این وعده‌ها را به یاد دارند اما وضعیت کشور و نوع مدیریت بخصوص بخش اقتصادی نشان دهنده آن است که دولت در تحقق بسیاری از وعده‌های خود به خوبی عمل نکرده است.
از این روست که بسیاری از ریزش اعتماد عمومی نسبت به دولت سخن می گویند و برخی از نظرسنجی‌ها میزان اقبال مردم به رئیس جمهور را هر روز پایین تر از قبل نشان می دهد. در این راستا حتی تا آنجا موضوع نظرسنجی‌ها مطرح شد که حسن روحانی خود با عنوان اینکه به طور مشاهدات میدانی از چهره مردمی که در خیابان‌ها در طول مسیر کار خود می بیند هر روز نظرسنجی می کند که چه اوضاع و احوالی دارد.
ریزش هواداران حسن روحانی بخصوص در میان سلبریتی‌ها که به عنوان رای دهندگان آشکار و تابلودار شناخته می شوند، تا حد بسیار زیادی وجود داشته است. برای اولین بار افزایش برخی مالیات‌ها مانند عوارض خروج از کشور و احتمال گرانتر شدن بنزین در سال آینده در کنار دیگر جزئیات بودجه 97 منجر به این شد تا بسیاری از هواداران حسن روحانی در شبکه‌های اجتماعی، از اعتماد به او ابراز پشیمانی کنند.
سلبریتی‌ها در موج‌های مختلف پشیمانی از رای دادن به روحانی و شرکت در کمپین های جمع آوری رای در شبکه های اجتماعی ابراز پشیمانی کردند و حتی برخی از آنان ضیافت افکار رئیس جمهور در سال گذشته را تحریم کردند و امسال نیز با حضور محدودی از هنرمندان این مراسم برگزارش شد. این موج پشیمانی‌ها تا جایی بود که «محمد باقر نوبخت» در واکنشی منفی نسبت به سلبریتی‌های پشیمان بیان داشت که «اصلا کی اینها رای داده‌اند؟!» موضوعی که بلافاصله با انتقاد هنرمندان مواجه شد و آنان درصفحات شبکه های اجتماعی خود با انتشار عکس های‌شان در این کمپین‌ها پاسخ نوبخت را دادند.
به هر جهت با اتفاقات تلخی که در حوزه اقتصاد از سال 97 رخ داد و گرانی‌های سرسام آوری که هنوز هم دست از سر بازار و مردم بر نمی دارد این انتقادات گسترش بیشتری پیدا کرد. برجام هم با خروج آمریکایی‌ها و بدعهدی مکرر اروپاییها سرانجام تلخی تا به امروز پیدا کرده است و دولت که تا مقطعی خاص تمام تخم مرغ‌هایش را در سبد برجام چیده بود، در اینجا با مشکل مضاعفی روبرو شد.
حالا ماجرا به سخنان «لعیا جنیدی» معاون حقوقی رئیس جمهور که سخنانش با توجه به این سمت و حقوقدان بودن او مانند رئیس جمهور بار معنایی خاصی پیدا می کند، کشیده است. داستان از اینجا آغاز شد که «عباسعلی کدخدایی» با اشاره به خبر احضار «بوریس جانسون» وزیر خارجه اسبق انگلیس به دادگاهی در این کشور در توئیتر خود نوشت: «محاکمه به دلیل دروغ گویی در تبلیغات انتخاباتی! بوریس جانسون به دلیل دروغ گویی در تبلیغات انتخاباتی به دادگاه فراخوانده شده است. موضوعی در قوانین انتخاباتی ایران به درستی در نظر گرفته نشده است و راه فریب مردم را باز گذاشته است.»
این توئیت سخنگوی شورای نگهبان بود که معاون حقوقی روحانی را به واکنش واداشت و وی در این باره ابراز داشت: « شما انتخابات بدون وعده در دنیا دارید؟ آن وقت دیگر انتخابات نمی شود! مگر می شود بگویی من در انتخابات شرکت می کنم اما کار خاصی نمی توانم انجام دهم!»
این سخنان جنیدی به عقید و نظر بسیاری آبی بر روی آتش تحقق وعده‌های دولت و تیر خلاصی بر اندک امید و خوش بینی هواداران روحانی که به وعده‌های دولت امید بسته‌اند بود. البته جنیدی بایستی این موضوع را در نظر بگیرد که مردم به کسی که امید تحقق وعده‌هایش وجود دارد رای می دهند؛ وگرنه بقیه نامزدهای انتخاباتی هم به نوبه خود وعده‌هایی را به مردم برای کسب اعتماد و رای آنها ارائه می کنند اما شرط تحقق وعده در اینجا مهم است و نامزدهای ریاست جمهوری بی ضابطه و قانون وعده فروشی نمی کنند و مسابقه وعده نمی گذارند بلکه بایستی وعده‌ای بدهند که بتوانند به آن عمل کنند وگرنه اینکه تنها به وعده دادن و مسابقه وعده‌های افسانه‌ای به مردم اکتفا شود نوعی فریب و ریاکاری است که در همه جای دنیا مورد نکوهش قرار می گیرد و در برخی از کشورها مانند انگلیس فرد خاطی را به دادگاه برای پاسخ گویی به این عمل ناپسند احضار و محاکمه می کنند.
