به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران" - محمد البلداوی نماینده ائتلاف "البناء" (سازندگی) در پارلمان عراق اخیراً هشدار داده است که نیروهای آمریکایی همزمان با خروج از سوریه، عناصر گروهک منافقین ایران را به عراق باز گردانده‌اند.
وی افزود که پادگان‌های نیروهای آمریکایی در شمال عراق دهها نفر از عناصر گروهک منافقین ایران را مسلح کرده و آنها را با هدف رهبری توطئه علیه منطقه آموزش داده است. وی ابراز داشت که آمریکا تلاش می‌کند پس از خروج از سوریه منطقه را شعله ور کرده و ایران و ثبات خاورمیانه را هدف قرار دهد.
این نماینده عراقی از همه رهبران سیاسی خواست که نسبت به این تحولات هوشیار باشند و از هدف قرار دادن کشورهای همسایه که به عراق در نبرد ضد تروریسم کمک کردند، جلوگیری کنند.
یکی از نشانه‌های این توطئه را می‌توان در سفر سرزده دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا به غرب عراق و بازدید از نیروهای آمریکایی در پایگاه هوایی عین الاسد به مناسبت سال نو میلادی دانست. سفری که با توهین آشکار به مقامات عراقی همراه بود و رسانه‌های عراقی اعلام کردند که این سفر بدون اطلاع قبلی بغداد انجام شده و ترامپ برای دیدار با مقامات عراقی به بغداد نیز نرفته و به شخصیت‌های عراقی گفته است که در صورت تمایل، می‌توانند برای دیدار با وی به الانبار بروند!
گرچه دفتر «عادل عبدالمهدی» نخست‌وزیر عراق با صدور بیانیه‌ای سعی کرد از خشم عمومی مردم بکاهد و بر اطلاع بغداد از این سفر تاکید کرد، اما این موضوع چیزی از اهمیت سفر ترامپ به عراق در چارچوب طرح منطقه‌ای جدید این کشور ضد ایران کم نمی کند.
** طرح و برنامه جدید آمریکا در عراق
به نظر می‌رسد باید انتشار اخبار مرتبط با بازگشت گروه تروریستی مجاهدین خلق به عراق و استقرار آنها در پایگاه‌های آمریکایی در مناطق کردنشین این کشور را در پازلی گسترده‌تر بر اساس منافع و برنامه‌های آینده آمریکا در عراق بررسی کرد.
آمریکا در مرحله خروج نیروهای خود از سوریه مصمم است که از تمامی ظرفیت‌ها و پتانسیل های خود ضد ایران استفاده کند. یکی از این موارد گروهک تروریستی منافقین است که توسط آمریکا حمایت سیاسی و تبلیغاتی می‌شود و تامین هزینه‌های آن بر عهده عربستان سعودی است. به نظر می‌رسد آمریکا در شرایط کنونی به دنبال استفاده از برگه فشار منافقین در مرزهای پیرامونی جمهوری اسلامی ایران است.
به این ترتیب به نظر می رسد آمریکا از پتانسیل‌های دیگر نظیر گروه‌های تروریستی کومله و پژاک و سایر جریان‌های تکفیری مورد حمایت عربستان نیز بهره برداری کند تا شاید بتواند مرزهای پیرامونی ایران را ناامن کرده و آشوب‌های منطقه‌ای در بخش‌های مختلف کشور ایجاد کند. طرح و برنامه آمریکا بر اساسی که ذکر شد، قطعی است. اما اینکه آنها از چه جغرافیا و با چه شرایط و ظرفیتی از این اهرم‌ها استفاده خواهند کرد، این موضوع قابل بحث است.
آمریکا مصمم است که نیروهای خود را در ۱۴ پایگاه نظامی خود در عراق که عین الاسد بزرگترین آنها است، فعال سازی کند تا علاوه بر فعالیت‌های آشوب طلبانه در مرزهای ایران نقش تاثیرگذارتری در مرزهای عراق و سوریه داشته باشد و مرزهای عراق و اردن را نیز به عنوان گذرگاه بخش قابل توجهی از نفت عراق تحت کنترل خود بگیرد.
از سوی دیگر آمریکا تلاش دارد باقیمانده ها و گروهک‌های خفته عناصر تروریستی تکفیری داعش و جریان نقشبندیه در عراق را به عنوان متحدان اصلی خود در این کشور فعالتر کند.
عناصر نقشبندیه در حال حاضر در منطقه حویجه یا کوه‌های کرکوک مستقر هستند و پتانسیل تبدیل شدن به داعش جدید در عراق را دارند.
** فعالیت‌های منطقه‌ای آمریکا برای توطئه تازه
از سوی دیگر بر اساس اخباری که منتشر شده، به نظر می‌رسد نیروهای آمریکایی بر خلاف وعده‌های ترامپ برای خروج نیروهای این کشور از سوریه، منطقه راهبردی التنف واقع در مثلث مرزهای عراق و اردن و سوریه را نیز دست کم تا مدت قابل توجهی تخلیه نمی‌کنند.
علاوه بر اینکه گفته شده عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی از شرق فرات نیز تنها در صورت تضمین ترکیه در عدم حمله به نیروهای دموکراتیک کرد در سوریه انجام خواهد شد. به این ترتیب به نظر می‌رسد آمریکا یک گام دیگر بر خلاف مسیر اجرای وعده‌های خود در خروج نیروهای نظامی اش از سوریه برداشته است.
آمریکا علاقه‌ای ندارد که پازل متحدان خود شامل ترکیه و کردها را به یک منازعه منطقه‌ای برخلاف منافع واشنگتن تبدیل کند، اذا تا حد ممکن تلاش دارد موازنه‌ای منطقی و پایدار میان آنها ایجاد کرده و با وجود خصومت دیرینه این دو بازیگر منطقه ای، از بروز تنش یا جنگ بین آنها جلوگیری کند. آمریکا می‌خواهد ترک‌ها را وارد این منطقه کند، طوری که عملکرد ترک‌ها به گونه‌ای باشد که منافع آمریکا را تامین کند و خود حاکمیت سایه و بدون هزینه در این مناطق را در اختیار داشته باشد.
آمریکا به این ترتیب تلاش داد زیرساخت‌های حضور قدرتمند و اثرگذار خود در عراق را فراهم کرده و دولت این کشور را با پرونده های مختلف نظیر موضوع بعثی‌ها و سلفی‌های حاضر در دولت را به چالش بکشد و آن را تضعیف کند.
کاخ سفید معتقد است که روی کار آمدن یک دولت ضعیف در عراق می‌تواند فرصتی استثنایی برای این کشور باشد و زمینه های امتیازگیری‌های حداکثری آمریکا از عراق را فراهم کند.
** اهداف ضد ایرانی آمریکا در عراق
آمریکا با طرح‌هایی که به آن اشاره شد، تلاش دارد حیاط خلوت ایران که همان عراق است را به هر نحو ممکن از این کشور بگیرد. به این ترتیب می توان گفت مرحله خروج نیروهای آمریکایی از سوریه، آغاز مرحله تمرکز بیشتر واشنگتن بر عراق و مرزهای این کشور است تا آمریکا عرصه‌ای دیگر برای قطع ارتباط کشورهای عضو محور مقاومت از ایران گرفته تا عراق و سوریه و لبنان را در معرض آزمون قرار دهد.
علاوه بر اینکه آمریکایی‌ها در صورت اجرای نقشه‌های خود می توانند پتانسیل‌های اقتصادی و امنیتی عراق برای ایران را تهی کنند و امنیت پایدار میان ایران و عراق را متزلزل کنند. اینها بخشی از اهداف آمریکا در مرحله انتقال مرکز ثقل آمریکا به عراق است.
در همین راستا «حافظ آل بشاره» کارشناس امور سیاسی عراقی در همین راستا به وبگاه خبری المعلومه گفت: نشانه‌هایی دیده می‌شود مبنی بر اینکه دونالد ترامپ تصمیم خروج از سوریه را اجرا نمی‌کند مگر بعد از آنکه نیروهایش وضعیتی خاص در عراق پیدا کنند به طوری که بتوانند قادر باشند در امور سوریه و ایران دخالت کنند.
او با اشاره به حضور نیروهای آمریکایی در پایگاه عین‌الاسد در استان الانبار در غرب عراق و همچنین در پایگاه‌های کردستان، تأکید کرد که آمریکا دهها عنصر از سازمان تروریستی منافقین را به عراق آورده و در حال آماده‌سازی آنان برای اجرای حملاتی ضد [یا در] ایران است.
** آیا کردستان عراق با توطئه‌های ترامپ همراهی خواهد کرد؟
البته اگر اخبار منتشر شده در خصوص فعالیت‌های جدید آمریکا در عراق درست باشد، نیروهای منافقین که در پایگاه های نظامی آمریکا در اقلیم کردستان عراق مستقر شده‌اند، لزوماً باید عملیات خود را در مناطقی خارج از اقلیم کردستان انجام دهند تا واشنگتن بتواند در زمینه‌های مختلف از فعالیت‌های جاسوسی گرفته تا هسته‌های عملیاتی در اقدامات ضد ایرانی برای ناامن کردن مرزهای ایران از آنها بهره‌برداری کند.
این در حالی است که اقلیم کردستان عراق و شخص مسعود بارزانی بر اساس تجربیاتی که بویژه در سالهای اخیر به دست آورده‌اند، بعید است وارد ماجراجویی‌های تازه ضد ایران در منطقه شوند و همکاری های آنها با این طرح آمریکایی محدود خواهد بود. در واقع تعامل آنها با برنامه‌های آمریکا فراتر از فعالیت‌های پنهان و عدم ورود به عرصه عملیاتی نخواهد بود.
حال این سوال پیش می آید که آیا در شرایط کنونی ما باید با رویکرد انفعالی با برنامه‌های جدید آمریکا در عراق تعامل کنیم، یا اینکه با حکمت و درایت، تهدیدهای موجود را از محیط منطقه‌ای خود دور کنیم و تا حد ممکن آنها را به فرصتی برای خود در جهت اضمحلال هر جه بیشتر این گروه تروریستی تبدیل کنیم.
