به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران"روز جمعه بعد از مدتها عدم توفیق، به نمازجمعه ی تهران رفتم و البته همین ابتدا عرض کنم که بخش قابل توجهی از این عدم توفیق به گردن گردانندگان نمازجمعه است که انگیزه های حضور را از اکثریت مردم سلب کرده اند.
پس از نماز، چند تن از وزرای دولت محمود احمدی نژاد را بدون کمترین تشریفات و در میان مردم دیدم و البته با برخی هم همکلام شدم. از قضا خطیب جمعه هم یکی از اعضای کابینه ی احمدی نژاد بود. همین افراد و همکارانشان را در دوران مسئولیتشان در وزارت نیز دیده بودم؛ هیچ تغییری نکرده بودند.
راه مصلا تا منزل را در فکر بودم و با خودم کلنجار می رفتم که چرا؟! چرا از آن دولت و چنان دولتمردانی، به دولت فعلی رسیدیم؟ از یک دولت ساده زیست و مردمی به دولتی اشرافی و مردم گریز!
برای نوشتن این چند خط هم در درونم سروکله می زدم؛ اگر بنویسم، شاید باز هم توسط نابخردان به قرابت با جریان موهوم انحرافی انگ زده شوم و اگر ننویسم، از انصاف خارج خواهم شد.
می نویسم چون از ابتدا با مخاطبان همراه خود وعده کرده بودیم: ما انقلابی هستیم نه دیپلمات!
یکی از دلایل ابتلا به اتفاقات فعلی در کشور - در عرصه های اقتصادی و اجتماعی و سیاسی و فرهنگی و بین المللی - تقاص ظلمی است که به دولت احمدی نژاد وارد آمد. اینجا با شخص او و مشایی و بقایی کاری ندارم؛ او اگر اندکی تدبیر انقلابی داشت، همه چیز را فدای این 2 نفر و فدای توهمات انحراف گونه نمی کرد و در واقع اولین ظالم در حق دولت احمدی نژاد و مردم، شخص اوست.
اما بقیه چه؟ از هاشمی رفسنجانی و لاریجانی و آملی گرفته تا جناح کاسب راست و چپ و بولتن نویس های امنیتی و...! این جبهه ی گسترده ای که برای تخریب آن دولت به خط شده بودند، نیز در حق مردم و دولتشان ظلم کردند. همچنین، رسانه هایی که البته نانشان توسط همان طیف های مذکور پخت می شد و می شود، آن قدر احمدی نژاد را سیاه کردند که این رنگ سیاهی به همکارانش در دولت نیز پاشیده شد.
آش تا حدی شور شده بود که بسیاری از جوانان حزب اللهی و انقلابی، تنها به جرم حضور در مدیریت های میانی و حتی پایین تر در دولت احمدی نژاد، با برچسب جریان انحرافی از انتخابات های مختلف ردصلاحیت شدند؛ افرادی که تنها گناهشان مدیرکلی فلان اداره در فلان استان یا شهرستان بود!
برای روشن شدن موضوع، لطفا اسامی زیر که تعدادی از اعضای دولت احمدی نژاد بودند، را بخوانید و یک به یک آنها را با نفرات دولت فعلی مقایسه نمایید تا متوجه شوید از کجا به کجا رسیده ایم:
غلامحسین الهام، علی سعیدلو، مسعود زریبافان، محمود فرشیدی، علیرضا علی احمدی، محمد سلیمانی، محسنی اژه ای، حسین صمصامی، سید شمس الدین حسینی، منوچهر متکی، مسعود میرکاظمی، کامران باقری لنکرانی، محمد عباسی، محمدرضا اسکندری، مصطفی محمدنجار، حمید بهبانی، عبدالرضا مصری، علی اکبر محرابیان، محمدمهدی زاهدی، محمدحسین صفارهرندی، سید مهدی هاشمی، کامران دانشجو، صادق محصولی، محمد سعیدی کیا، پرویز فتاح، پرویز داوودی، حسین دهقان، فرهاد رهبر، محمدجواد حاج علی اکبری، حمیدرضا حاجی بابایی، رضا تقی پور، علی نیکزاد، حیدر مصلحی، مهدی غضنفری، مرضیه وحیددستجردی، اسدالله عباسی، صادق خلیلیان، مرتضی بختیاری، احمد وحیدی، سید محمد حسینی، رستم قاسمی، مجید نامجو، سید محمدرضا میرتاج الدینی، لطف الله فروزنده، سید مجتبی ثمره هاشمی، فریدون عباسی، سعید جلیلی و مهرداد بذرپاش.
کدامیک از افراد کابینه ی روحانی را سراغ دارید که نسبت به افراد فوق در مسئولیت مشابه، از لحاظ تخصص و انگیزه و ساده زیستی و مردم داری و عدم شبهات مالی و خدمت بی منت و... قابل مقایسه باشند؟
وقتی جمعی از طراحان پشت پرده ی عالم سیاست به واسطه ی حب و بغض های سیاسی و باندی، چنان بلایی بر سر جامعه می آورند که کشور از وجود متخصصان دلسوزی که فقط نام سرشناسان آن در بالا آمد، محروم شوند، توقع آبادی میهن را دارید؟ مگر می شود!
مجموعه ای که مهمترین معیار برایشان خدمت بود، را با شدیدترین شکل ممکن از صحنه خارج کنیم و در مقابل، فضا را برای عده ای با ثروت های هزار میلیاردی و دهها پرونده ی باز و بسته ی مالی و تفکرات لیبرال مسلک غربگرا باز کنیم، اتفاقی بهتر از این که همینک در حال تجربه هستیم، نباید می افتاد.
حتی اگر احمدی نژاد آن دیوی بود که برای ملت ساخته اید، اما چرا تدبیری نکردید تا تبعات دیوسازی تان، گریبان دولتمردان خادم و دلسوز و انقلابی و راهگشا را نگیرد تا امروز ملت اسیر جماعتی نشوند که می کوشند کشور را وارد کوچه ی بن بست کنند؟
معتقدم امروز، تقاص ظلم به دولت احمدی نژاد - و نه فقط شخص او - را پس می دهیم و باید توبه ی جمعی و عملی از ناسپاسی به عمل آوریم؛ شاید فرجی شود و کشور از چنگال غربگرایان نجات یافته و باز هم رایحه ی خوش خدمت وزیدن بگیرد. ما می توانیم...
