به گزارش "پایگاه مطالبه گران و عدالت خواهان ایران"" تحریم و محاصرههای دشوار را چگونه میتوان شکست؟ راه عزت و پیشرفت، از کدام سمت است؟ خداوند اراده فرموده سیادت و عزت را جز به واسطه «استقامت» عطا نکند. آنها که در مسیر حق هزینه نکنند، باید خسارتهایی به مراتب بیشتر را به جان بخرند. برخی از تلخیهایی که در سالهای اخیر به کشور ما تحمیل شد، بیش از خباثت دشمن، ریشه در انحراف و تحریفگری برخی خواص داشت؛ رجالی که آدرس گشایش امور را در مسالمت یکطرفه با دشمن میدانستند.
یکی گفت مذاکره با آمریکا، صلح حدیبیه است؛ بیآنکه به بیعت رضوان اصحاب با پیامبر اعظم(ص) برای تبعیت و استقامت تا پای جان بپردازد. دیگری گفت امام حسن(ع) هم با معاویه مذاکره و صلح کرد؛ بیآنکه بگوید آن صلح، تحمیل یاران پیمانشکن بود. سومی مدعی شد «روزگار، روزگار گفتمان است نه موشک» و «ژاپن و آلمان وقتی در جنگ جهانی شکست خوردند و بودجه نظامی را متوقف نمودند، پیشرفت کردند». (حال آنکه این دو کشور در رتبه هشتم و نهم بیشترین هزینههای نظامی در دنیا قرار دارند).
این جملات درست در زمانی عنوان میشد که مقامات آمریکا دائما تهدید نظامی کرده و میگفتند همه گزینهها روی میز است». میخواستند با تحریف، مسیر انحرافی را که با وجود همه نهیها بر آن اصرار داشتند، درست وانمود کنند. سؤالبرانگیز بود؛ در حالی که شرط موفقیت در مذاکره، قدرت چانهزنی است، پشتسر هم ادبیات ضعف و بیچارگی را به کار بستند؛
«خزانه خالی است»، «آمریکا کد خداست»، «به امام نوشتم که آمریکا ابرقدرت است و بدون مذاکره و رابطه نمیتوان ادامه داد»، «آمریکا میتواند تمام توان نظامی ما را ظرف 5 دقیقه نابود کند»، «رفع تحریمها و حل مشکل اشتغال و تولید و آب خوردن و آلودگی هوا، متوقف به توافق است»، «ما نمیتوانیم با قهر و انزوا در دنیا زندگی کنیم» و «نباید مقابل قدرتهای بزرگ ایستاد، آن هم با شعارهایی که بعضاً توخالی است»! آخر سر هم گفتند «درس کربلا، درس تعامل سازنده و مذاکره است»!