به گزارش پایگاه عدالت خواهان گلستان "رسیدگی به وضعیت بیماران و نگاه مسئولانه به آنها، واقعیتی است که به دلیل عدم نظارت صحیح و گاه بی توجهی در سامانه بهداشت و درمان کشور، دچار روزمرگی شده است. شاید باشند درمانگاه ها و بیمارستانهایی که هر روز خبر تجهیز آنها به گوش می رسد. اما عدم وجود فرآیند و سیستم یکپارچه در ارائه خدمات درمانی و عدم توجه ویژه به نقطه اتصال این سیستم -یعنی بیمار- مشکلات را دو چندان خواهد کرد.
روز گذشته یکی از مخاطبان فرهنگ نیوز ضمن گلایه از مشکلات چند روز گذشته درمانی خود درخواست نمود تا نسبت به انعکاس آن اقدام شود. این شهروند پس از استفاده اشتباه یک دارو، طی تماس با اورژانس تهران متوجه می شود که موضوع از اهمیت برخوردار است و نیاز به حضور نیروهای اورژانس می باشد. تکنسین های اورژانس ضمن حضور در محل تصمیم به انتقال بیمار به یک مرکز درمانی می گیرند.
پس انتقال بیمار به بیمارستان «ر-ا» تهران، دکتر بیمارستان بدون دیدن بیمار به صورت غیابی حضور بیمار را با توجه به میزان داروی مصرف شده ضروری نمی بیند و به صورت غیابی دستور ترخیص می دهد. لذا پرسنل بیمارستان حتی از گرفتن فشار خون، نبض و سایر علائم حیاتی هم خودداری می کنند و بیمار بدون کوچکترین ویزیتی مجبور به بازگشت می شود.
یکی از مسئولین همین بیمارستان (که وضعیت اسف بار بیماران در آن متأسفانه شرایط انسان سالم را هم به بیماری می کشاند) اعلام می دارد که بارها این اتفاق می افتد که بیماران بسیاری به این مرکز ارسال می شوند که هیچ نیازی به درمانشان نیست. در این بین طبیعتاً آمبولانسی که باید صرف مواقع اضطرار گردد به دلیل اطلاعات نادرست پزشکان اورژانس و گاه شانه خالی کردن از عواقب آن زمان بسیاری را اتلاف می کند.
طی تماس تلفنی بیمار با مرکز اطلاعات دارویی مشخص می شود که داروی مصرف شده حتی به میزان محدود آن می تواند بسیار خطرناک باشد. لذا بیمار به شخصه به بیمارستان لقمان حکیم (ویژه مسمومیت های دارویی) مراجعه می نماید که متخصص، پس از معاینه اولیه، دستور بستری یک روزه بیمار را می دهد. بستری شدنی که به گفته بیمار، شرایط خاصش جداگانه باید عنوان گردد. در این میان مشکلات ایجاد شده از چند جهت قابل بررسی است:
1- اینکه مسئولین مربوطه تا چه حد در این موضوع وجدان خود را دخیل می کنند موضوعی است که جای بررسی دارد. اما این تضاد در اطلاع رسانی به بیمار(اورژانس، مرکز اطلاع رسانی از داروها، بیمارستان ها و ...) به چه قیمتی برای بیمار تمام می شود؟ داشتن سامانه واحد اطلاع رسانی که بیمار در آن دچار سردرگمی نشود ضرورتی است که عدم توجه به آن عواقب جبران ناپذیری را در پی خواهد داشت.
2- عدم تناسب در پیگیری ها و معلق ماندن بیمار در بین زمین و آسمان، همیشه به این راحتی قابل حل نیست. کافی است که یک بیماری کمی پرخطر باشد و از فوریت بیشتری برخوردار باشد. شاید در این صورت رسیدگی لحظه ای دیرتر خیلی گران تمام شود و کار به جایی برسد که نباید می رسید.
3- با توجه به محدود بودن تعداد سرویس های اورژانس در کشور، تصمیم گیری نادرست در زمینه اعزام وسیله به محل، باعث حمل و نقل های غیر ضرور و مهمتر از آن کمبود وسیله یا تأخیر در ارسال وسیله در مواقع ضروری خواهد شد که ناگفته نتایج آن پیداست.
4- برخورد یکنواخت بین تمامی بیماران(اعم از حاد و سرپایی) و نگهداری کلیه آنها در یک بخش بیمارستان گاهی باعث شدت یافتن بیماری ها خواهد شد. به عبارت ساده تر شاید با آزمایش ها و درمان های تخصصی بیماری مورد نظر رو به بهبود رود اما گاهی عدم آرامش و رسیدگی مناسب به بیماران مشکلات روحی و روانی را برای بیمار به همراه خواهد داشت.
