به گزارش پایگاه عدالت خواهان"مدعیان اصلاحات و حامیان دولت شعور مردم را به بازی گرفته‌اند. آنها مدت‌هاست اینطور القا می‌کنند که دولت اختیارات کافی برای حل مشکلات کشور ندارد! یا اختیاراتش حداقلی است! دلیل این تقلا و تکاپو هم واضح است؛ وعده‌های بر زمین مانده، کارنامه ضعیف، عمیق شدن رکود، گرانی، بیکاری و مجموعا ناکارآمدی دولت در حل نابسامانی‌ها و البته کاهش انتظارات از دولت و تقلیل مطالبات معیشتی مردم.
روزنامه ایران نوشت: «دکتر روحانی همواره در مقام بیان، تریبون رسای دردهای ملت بوده و ذره‌ای کوتاه نیامده. از همین روی هر وقت سخن رانده بر دل ملت خوش نشسته است لکن در مقام اجرا و رفع مشکلات تمام‌کننده نیست چرا که دارای اختیارات قانونی تام نیست و دست و بالش بسته در مصالح و قوانین و اصول حاکمیتی است و شاید این درد مشترک همه رؤسای جمهوری به دلیل نارسایی در قانون اساسی است.»
مفهوم این جملات به روشنی آن است که رئیس‌جمهور تنها کاری که از دستش برمی‌آید، گفتار درمانی و بیان دردها و مشکلات مردم است اما در رفع این مشکلات دستش بسته است؛ انتظاری نداشته باشید! آقای روحانی اگر اختیارات کافی و توان حل مشکلات را ندارد، چرا کاندیدا شده و خود را در معرض انتخاب مردم قرار داده است؟ چرا آن همه وعده به مردم داده است؟ آن همه رقیب هراسی، مظلوم‌نمایی و اتهام افکنی برای اختیارات حداقلی بوده است؟ برای همین رسانه‌های زنجیره‌ای آن همه خبرسازی جعلی و شایعه پراکنی کردند؟
مفهوم این جملات به روشنی آن است که رئیس‌جمهور تنها کاری که از دستش برمی‌آید، گفتار درمانی و بیان دردها و مشکلات مردم است اما در رفع این مشکلات دستش بسته است؛ انتظاری نداشته باشید! آقای روحانی اگر اختیارات کافی و توان حل مشکلات را ندارد، چرا کاندیدا شده و خود را در معرض انتخاب مردم قرار داده است؟ چرا آن همه وعده به مردم داده است؟ آن همه رقیب هراسی، مظلوم‌نمایی و اتهام افکنی برای اختیارات حداقلی بوده است؟ برای همین رسانه‌های زنجیره‌ای آن همه خبرسازی جعلی و شایعه پراکنی کردند؟
بر اساس آمارهای اقتصادی، سهم دولت در حداقل ممکن ۷۰ درصد از اقتصاد را شامل می‌شود و در حالت حداکثری این سهم بالغ بر ۸۵ درصد اقتصاد ایران است. سهم دولت از کل تولید ناخالص داخلی به ۷۰ درصد می‌رسد و این گویای حاکمیت بلامنازع دولت در اقتصاد ایران است.
روزنامه آرمان پیش از این با اشاره به امکانات و اختیارات گسترده دولت در مطلبی نوشته بود: «مهم‌ترین مسئله و دلیل ناامیدی در جامعه به دولت برمی‌گردد، اگر دولت با امکانات و اختیاراتش فضای کشور را به سمتی ببرد که از حجم مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم بکاهد، چه کسی می‌تواند در مردم حس ناامیدی ایجاد کند؟ اما وقتی در مسیر تحولات اقتصادی، گشایشی در معیشت مردم رخ نمی‌دهد؛ شکل‌گیری احساس ناامیدی در آنها طبیعی است.»
