به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران" به نقل از زرین نامه، وحید حاج سعیدی نوشت: بدون شک حیات انسان ها در گرو وجود محیط زیستی سالم و عاری از ناپاکی هاست و ادامه زندگی بر روی کره خاکی منهای تبعات حیات بخش محیط زیست امکان پذیر نیست. به همین دلیل حفاظت از محیط زیست در قرن بیست و یکم به عنوان یکی از ابعاد اصلی توسعه پایدار شناخته می‌شود.
هر چند کسانی که دلشان واقعاً به حال محیط زیست این مملکت می تپد کم نیستند ولی علی الظاهر محیط زیست در کشور ما حامیان و دلسوزان فراوان دیگری نیز دارد که به سبب وجود آزادی بیان، محیط زیست را از زاویه دید خودشان تعبیر و تفسیر می کنند! در واقع جایی که منافع عده ای نهفته باشد از دید این جماعت، زمین خواری، جنگل خواری، کوه خواری، دریا خواری، مرتع خواری، ساخت و ساز و برج و ویلا سازی در حریم رودخانه و ارتفاعات بیش از 1800 متر، افزایش شکار انواع حیوانات و پرندگان به اشکال مختلف، قطع درختان و ... تعرض به محیط زیست محسوب نمی شوند ولی همین جماعت بر خراب شدن لانه پرنده ای یا به قول سهراب بر لرزیدن زانوی آهوی بی جفت چه مرثیه سرایی ها که نمی کنند!
از دید این جماعت هجوم میلیونی گردشگران به نواحی ساحلی دریای شمال و انباشتن چندین تن زباله در ایام نوروز و تابستان و یا رها سازی فاضلاب شهری و پسماند صنعتی بسیاری از منازل مسکونی و کارخانجات شهر های ساحلی به داخل دریا از مصادیق آسیب های زیست محیطی به شمار نمی آیند ولی نشت چند قطره از بنزین قایق موتوری هایی که قرار است در آینده گردشگران را به جزیره آشوراده منتقل کنند، خواب را بر حامیان محیط زیست آشفته کرده است و حالا نوحه خوانی بر طبیعت شکننده جزیره آشوراده را آغاز کرده اند!
در جزیره آشوراده که تنها 7 برابر آشوراده است بیش از 50 هتل وجود دارد و ساخت و ساز هتل های جدید هم ادامه دارد ولی اگر در آشوراده آلاچیقی ساده بر پا شود ذنب لایغفر است. در حال حاضر هم ساخت تله کابین سد کبود در شهرستان علی آباد کتول خار چشم عده ای شده است و از همین الان ندای والا تله کابینا را سر داده اند!
روز گذشته در حاشیه برگزاری جشنواره اقوام بازدید از جاذبه های گردشگری شهرستان علی آباد کتول با حضور عده ای از خبرنگاران خبرگزاری های داخلی و خارجی صورت گرفت که طبق معمول عده ای خبرنگار کاسه داغ تر از آش شدند و به طرحی که به تازگی کلیات آن تصویب شده است، تاختند و نگران درختانی هستند که شاید در جریان ساخت تله کابین علی اباد کتول قطع شوند!
دردمندانه این جماعت در مقابل ساخت جاده های عریضی که در قلب جنگل برای بهره برداری از جنگل احداث می شوند و منافع عده ای خاص در میان است، سکوت کرده و موسم توسعه گردشگری در استان گلستان، ناله های دلسوزانه شان گوش فلک را کر می کند و غوغا سالاری می کنند!
جالب اینکه این قبیل افراد هیچگاه در خصوص درختکاری و اهمیت و ضروزت توسعه آن گام برنمی دارند و هیچ تلاشی از خود نشان نمی دهند که خود جای سوال است و نیت کم رنگ و لعاب آنها را آشکار می سازد!
هر چند نگارنده نیز با هر گونه ساخت و ساز غیر مجاز و آسیب رساندن به طبیعت بکر این منطقه و سایر نقاط طبیعی کشور مخالف است، ولی قفل کردن درب توسعه گردشگردی و گذاشتن کلید آن در جیب گروه های مخالف توسعه گردشگری در این استان نیز کاری منطقی نیست چرا که در همه جای دنیا نگاه به محیط زیست معقول و منطقی است و چاره کار، پاک کردن صورت مسئله نیست.
البته در بین این جماعت دلسوز درخت نیز تعریف خاصی دارد و به نظر برخی دوستان طرفدار محیط زیست «درخت گیاه چوبی تک تنه ای است که دارای برگ، ساقه و ریشه می باشد که فقط در محدوده جاده ابر می روید!» چرا که با وجود حمله گسترده ماشین‌آلات راهسازی و حفاری برای ایجاد شبکه انتقال فرآورده‌های نفتی به مناطق جنگلی در برخی از استان ها، قلع و قمع بی رویه درختان در استان های شمالی به منظور ساخت و ساز های غیر مجاز، آتش گرفتن های متوالی جنگل ها و .... صدایی از این دایه های دلسوز از از مادر به گوش نمی رسد. اما برای جلوگیری از ساخت یک راه روستایی در جنگلی موسوم به جنگل ابر چه مقاله ها، یاداشت ها که نوشته نشد و چه برنامه های تلویزیونی که ساخته نشد.
جالب اینکه اگر در رابطه با ساخت جاده ابر در اینترنت جستجو کنید صدها مقاله و یاداشت و گزارش در مخالفت با ساخت این جاده می یابید ولی اگر در بخش جستجوی تصاویر، عبارت «قطع درختان به منظور ساخت جاده» را جستجو کنید، تنها تصویری که یافت نمی شود، درختان قطع شده منسوب به جاده ابر است! چرا که اساساً تعداد درختان این مسیر در مقایسه با درختانی که در طول این سالها به منظور ساخت جاده و بزرگراه و سد و برج و ویلا و ... قلع و قمع شده اند، بسیار ناچیز است و به قولی برگ کاهند پیش تو ای تند باد...
ژست های روشن فکری در حفاظت از محیط زیست
اقدامات سلیقه ای، موقتی، مقطعی و پراکنده و جزیره ای صورت گرفته در خصوص حفاظت از محیط زیست در طول سال های اخیر موید این مطلب است که تفکر حاکم بر فضای حفاظت از محیط زیست در کشور بر اساس مصالح زیست محیطی نیست و بیشتر تحت تاثیر دو مولفه سیاست و تفکر شبه روشنفکری قرار دارند. نفوذ برخی افراد دارای تمکن مالی، زد و بند، کوتاهی در انجام وظیفه برخی نهاد ها به دلایل مختلف، دست داشتن برخی مدیران در پرونده های تخلفات زیست محیطی از یک سو و ژست های شبه روشنفکری عده ای تحت عنوان خبرنگار محیط زیست و سمن ها و گروه های حامی محیط زیست باعث شده تا محیط زیست با چالش های اساسی مواجه شود.
بروز سیل در برخی استان های شمالی به دلیل قطع بی رویه درختان، آتش سوزی های پی در پی در جنگل های مختلف، شکار حیوانات بی دفاع، قلع و قمع درختان به بهانه های واهی، افزایش خارج از تصور آلودگی هوا، بروز پدیده های نوظهوری چون زمین خواری، جنگل خواری و دریاخواری، ساخت در بستر رود، رشد قارچ گونه کارخانجات در برخی شهر ها و عدم توزیع متوازن صنایع در سطح کشور و بسیاری از فجایع زیست محیطی در کشور ما حصل همین نگاه ها و مصلحت اندیشی های مقطعی و تفکرات سیاسی حاکم بر جامعه است.
بی شک حمایت از مخالفان توسعه گردشگری در استان گلستان به بهانه تخریب محیط زیست و یا مطرح ساختن موارد جزئی مشابه و در بوق و کرنا کردن آنها نظیر طرح ابتر شکار ممنوع و ... در سایر نقاط کشور نیز، نوعی سرپوش گذاشتن بر تخلفات و فجایع زیست محیطی بی شماری است که در سال های اخیر در کشور رخ داده است. به هوش
