به گزارش پایگاه عدالت خواهان"این برنامه که در دو بخش «ضعف ها و تهدیدهای حوزه فرهنگ» (در ۱۰ بند) و برنامه های اجرایی (در ۱۲ بند) ارائه شده، به مواردی از قبیل «کم توجهی به بازارهای جدید»، «عدم تطابق تولید و مصرف فرهنگی»، «تعدد دستگاههای تصمیم گیرنده در حوزه فرهنگ»، «عدم شفافیت در نظارت بر آثار فرهنگی» و همچنین «توزیع و مصرف بودجه ها» و«بی‌رغبتی اصحاب فرهنگ به مشارکت فعال در سیاستگذاری» به عنوان تهدید پرداخته شده! اما متاسفانه به مهم‌ترین و اساسی ترین تهدیدهای فرهنگی که بارها و بارها در فرمایشات مقام معظم رهبری تحت عناوین «تهاجم فرهنگی» و «جنگ نرم دشمن» مورد تاکید قرار گرفته و ابعاد مختلف آن طی این سالها با ذکر مصادیق و نمونه های دقیق، به طور مکرر بررسی و تحلیل شده، کوچک‌ترین اشاره نشده است!!
یکی از تهدیدهای مورد اشاره جناب وزیر آینده در حوزه فرهنگ، «مهاجرت سرمایه‌های انسانی حوزه فرهنگ و هنر به بیرون از ایران»است که امیدواریم مقصود ایشان، عناصر معاند و معلوم الحالی نباشد که علی‌رغم بهره گرفتن از بیت المال (به لطف اسلاف وزیر ارشاد)، طی سالهای گذشته به خارج از کشور گریخته و با انواع و اقسام اقدامات و فعالیت های به اصطلاح هنری یا سیاسی و یا اجتماعی، راه خیانت به مردم خود را در پیش گرفتند.
گزینه وزارت ارشاد برای دولت دوازدهم از دیگر تهدیدات حوزه فرهنگ را «نگاه سیاسی» به آن می داند! این درحالی است که علاوه بر باورها و اعتقادات اسلامی ما که در آن «دین» و «سیاست» عین یکدیگر است و فرهنگ و هنر هم که بایستی برگرفته از دین باشد در همین حیطه قرار می گیرد، اما امروزه حتی یک دانش آموز دبیرستانی نیز که چند فیلم خارجی دیده باشد، می تواند بفهمد جدایی مسئله سیاست و فرهنگ و هنر در جهان کنونی، یک شوخی و مضحکه بیش نیست!!
مقام معظم رهبری در تاریخ اول مرداد ۱۳۸۰ در دیدار جمعی از اصحاب فرهنگ و هنر با ایشان پس از اشاره به اسنادی که حکایت از وجود بخش هنری در سازمان سیا دارد، می فرمایند:
«... اتفاقاً دو، سه سال پیش نیز ایتالیایی ها کتابی نوشتند که به فارسی هم ترجمه شده است؛ به وجود بخش هنری سازمان سیا و فعّالیتهای گوناگونش اشاره شده است. سیاست، این‌گونه از هنر استفاده می‌کند. شما در این‌جا می خواهید چه کار کنید؟ اگر همه سیاستمداران و مستکبران و قلدران و صاحب‌اختیاران دنیا می آمدند در مقابل کتاب مقدّس خودشان قسم جلاله می خوردند که از هنر استفاده نکنند، می شد آدم نسبتاً خیال راحتی پیدا کند و بگوید بسیار خوب، الحمدللَّه، هنر خلاص شد؛ اما آنها از هنر استفاده می کنند. شما می خواهید چه کار کنید؟ آیا شما می خواهید در مقابله با مطامعی که آنها به وسیله هنر به آن می رسند، از این ابزار بهره نبرید؟ این خردمندانه است؟...»
در بخش دوم برنامه های کاندیدای وزارت ارشاد نیز علی‌رغم ارجاع به نظرات امام و رهبری، از هر دری سخن به میان آمده، از جمله «زیر ساخت های مالی حضور در بازارهای جهانی»، «کاهش رفتارهای سلیقه‌ای و اقدامات فراقانونی»، «گفت و گوهای فرهنگی و هنری»، «توسعه NGO ها» و «حتی پیوستن به کنوانسیون های بین المللی» (که ان‌شاالله منظور امثال سند ۲۰۳۰ نباشد!) اما نشانی از دغدغه های فرهنگی حضرت امام خمینی (رحمه الله علیه) و مقام معظم رهبری که بارها و بارها به عنوان اولویت های فرهنگی در بیانات ایشان ذکر شده، به چشم نمی خورد، اولویت هایی مانند «توسعه و ترویج اخلاق اسلامی»، «اصلاح فرهنگ زنان و خانواده»، «تقویت فرهنگ حجاب و عفاف»، «مقابله با فرهنگ مصرف و تجمل گرایی و اشرافی‌گری»، «ترویج فرهنگ اعتماد به نفس و اعتزاز و غیرت ملی»، «افزایش جمعیت و بررسی مسئله انقطاع نسل ها»، «سبک زندگی اسلامی/ایرانی» و ... که از جمله اولویت های فرهنگی رهبری معظم انقلاب بوده، تقریبا در برنامه های وزیر پیشنهادی ارشاد جایی ندارند.
با این وصف و براساس فرمایشات رهبری در دیدار ماه رمضانی دانشجویان با ایشان، از همین جا می‌توان گفت که با این برنامه های متولی آینده وزارت ارشاد، این وزارتخانه همچنان دارای اختلال خواهد بود، چون مسائل اصلی را از فرعی تشخیص نداده، پس همچنان بایستی فرمان آتش به اختیار را اجرا کرد.
