به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران"زینب غبیشاوی: کمبود کاغذ تنها برای روزنامه‌نگاران و تولیدکنندگان نوشت‌افزار دردسرساز نبود؛ داروسازان هم به این صف پیوستند. اگرچه قاضی زاده هاشمی وزیر بهداشت اشاره‌ای کوتاه به کمبود کاغذ برای بسته‌بندی دارو داشت، اما حقیقت آن است که ماجرا جدی‌تر از اشاره‌ای تلویحی بود و فعالان صنعت دارو ماجرا را باز کردند؛ کامران یوسفی مدیرعامل داروسازی سها شرکت‌های داروساز نمی‌توانند جعبه، برچسب، کارتن، بروشور و کاغذ تهیه کنند. این خبر از سوی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی نیز تایید شد و محمدرضا واعظ مهدوی؛ معاون توسعه امور آموزشی و فرهنگی سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور نیز با بیان اینکه برای تولید یک قلم دارو، حداقل ٢٠ جزء نیاز داریم و کمبود یکی از این اجزا، تولید را غیرممکن می‌کند، گفته بود بسیاری کارخانجات، دارو تولید کرده‌اند، اما مقوا برای ساخت جعبه و بسته‌بندی دارو ندارند.
فضل‌الله حیدرنژاد مدیرعامل شرکت داروسازی مهر دارو در تشریح مشکلات صنعت داروسازی به رویداد۲۴ می‌گوید: ارزا به شرکت‌های داروساز تخصیص داده شده، اما این فرایند بسیار طولانی شده است. پیش از این با ارز مقوا وارد می‌کردیم و پول آن را ۶ ماه الی یکسال بعد پرداخت می‌کردیم، اما اکنون جعبه و پاکت‌ها بازیافت می‌شود و کیفیت ندارد؛ ضمن اینکه باید بابت آن‌ها پول نقد باید پرداخت شود، مقوا بگیریم و به چاپخانه بدهیم تا برایمان چاپ کنند.
حیدرنژاد ادامه داد: اکنون بسیاری از شرکت‌ها به طور جدی با کمبود کاغذ مواجه شده‌اند و بسیاری از آن‌ها عملا بروشور را حذف کرده‌اند و اگر حمایت نشویم باید به دوران جنگ برگردیم و داروهایمان را با کش بسته‌بندی کنیم.
این داروساز با بیان اینکه متاسفانه مواد اولیه بسیار گران شده، گفته است: مواد جانبی مانند پی وی سی که استفاده می‌کنیم در ۶ ماه گذشته چندین بار تغییر قیمت داشته است و با توجه به اینکه هر ماه خرید داریم قیمت‌ها به صورت صعودی افزایش دارد. البته اگر وزارت بهداشت به داروسازان ارز دولتی برای واردات مقدا بدهد، صد تن را به صنعت داروسازی می‌دهند و ۹۰۰ تن را جای دیگری می‌برند بنابراین قرار شده است ما کاغذ را در بازار آزاد تهیه کنیم، اما آن‌ها قیمت تمام شده کالا را برای ما لحاظ کنند.
نبودن کاغذ داروسازی را به ۳۰ سال قبل بازمی‌گرداند
حیدرنژاد با تاکید بر اینکه افزایش قیمت و کمبود کاغذ بر روی قیمت دارو تاثیر می‌گذارد، تصریح کرد: قیمت دارو تمامی هزینه‌ها را دربر دارد، از هزینه کارگری تا هزینه آب و برق و سایر مواد اولیه. شاید تاثیر کاغذ و مقوا زیر ۱۰ درصد باشد، اما نبودن آن ممکن است ما را به ۳۰ سال قبل برگرداند و این برای نظام ما و صنعت دارویی که ۴۰ سال بر آن کار کردیم، نه منطقی و عقلانی است و نه ظاهر خوبی دارد و اگر بخواهیم به دوران ۳۰ سال قبل برگردیم، دیگر مصرف کننده قبول نخواهد کرد.
این داروساز ادامه داد: بالاخره نوسان‌های ارزی برای ما ایجاد مشکل و استرس می‌کند. در گذشته اگر دستگاه‌های ما خراب می‌شد، با دریافت ارز دولتی آن را برای تعمیر به خارج از کشور ارسال می‌کردیم یا اینکه در داخل آن‌ها را درست می‌کردیم، اما اکنون نه تنها ارز دولتی به ما تعلق نمی‌گیرد، بلکه نمی‌دانیم در بازار آزاد با این حجم از نوسان چگونه ارز را تهیه کنیم و باید بگویم بسیاری از دستگاه‌ها اکنون خراب است و بسیاری از شرکت‌ها اگر ۱۰ خط دارند، حداقل دو خط آن‌ها دیگر کار نمی‌کنند و از رده خارج شده‌اند.
حیدرنژاد با بیان اینکه اداره دارو بعضا سیاست‌ها و فشار‌هایی را از بیرون از مجموعه دارو سازی متحمل می‌شود، خاطرنشان کرد: برخی از مسئولان به ما فشار وارد می‌کنند و می‌گویند باید ۴۸ ساعته فلان دارو را تولید کنید و اگر اینکار را انجام ندهید، دارو را وارد می‌کنیم. این نامه تا به دست ما برسد و تا بخواهیم شروع به تولید کنیم می‌بینیم آن دارو را وارد کرده‌اند. به نوعی یک فشار صوری برای وارد کردن آنچه که مد نظر خود دارند، انجام می‌دهند. طبیعتا دارویی که وارد می‌شود با هزینه بالایی وارد می‌شود و زمانی که داروخانه‌ها ببینند در این روش می‌توانند سود بیشتری را کسب کنند، از این دارو‌های وارداتی خریداری می‌کنند و تمامی هزینه‌هایی که ما برای تولید یک داروی ایرانی انجام داده‌ایم از بین می‌رود.
