به گزارش پایگاه عدالت خواهان" حجت الاسلام حسن روحانی که برای آیین بازگشایی دانشگاه ها به دانشگاه تهران رفته است، گفت: بسیار خوشحالم که در آغاز سال تحصیلی ۹۶- ۰۷ موفق شدم در محضر اساتید و دانشجوبان آغاز سال تحصیلی را تبریک و تهنیت عرض کنم. برای ما آغاز مهر ماه و شروع تحصیلات دوران ابتدایی و دانشگاهی بسیار حائز اهمیت است.
اهم اظهارات روحانی به نقل از خبرگزاری ها به شرح زیر است:
*امسال مهرماه ما مصادف است با ایام سوگواری سالار شهیدان و یارانش که بزرگترین منبع فرهنگی و انگیزشی برای جامعه ما در مسیر معنویت، استقامت و اصلاح جامعه است.
*حادثه عاشورا و فرهنگ مکتب امام حسین تابلو کامل با همه دقت ها و ظرافت ها است. معمولا ما تنها به گوشه ای از این تابلو نظر می افکنیم. آزادی، آزادگی، ایثار، ادب، اخلاق، صلح دوستی، اصلاح جامعه، دلسوزی حتی برای دشمنان بخش دیگری از این تابلو هست که کمتر به آن توجه می کنیم.
*قبل از اینکه امام حسین قیام کند اول با حاکم مدینه صحبت کرد مذاکره کرد حالا شاید برخی باز بدشان بیاید بگوییم مذاکره. گفت چرا من بیعت نمی کنم دلایلش را برشمرد. حاکم مدینه نپذیرفت. همانجا می توانست جنگ شروع شود. مهلت خواست برای اینکه در این زمینه فکر کند و در نهایت پاسخ دهد و در این فرصت از مدینه خارج شد. حالا اگر توضیح دهیم که امام حسین مخفیانه خارج شد برخی ها ایراد بگیرند.
*امام حسین برای اینکه حرمت حرم شکسته نشود از مکه خارج شد. حرمت آبروی مومن نیز مانند حرمت کعبه است و امام حسین برای اینکه حرمت مکه شکسته نشود از مکه خارج می شود و چقدر آسان در جامعه ما حرمت افراد خدوم و محبوب مردم شکسته می شود. توسط برخی از قلم ها، زبان ها.
* دانشگاه برای این است که با کتب امام حسین آشنا شویم و آنرا به جامعه منتقل کنیم.
*دانشگاه بزرگترین عامل برای وحدت ملی است. همه به احترام امام حسین بپا می خیزند و نباید خیلی ما به جزئیات عزاداری ها توجه کنیم. پیوند یک ملت با یک فرهنگ، تمام دانشگاه همین است. دانشگاه همیشه گذار بوده گذار از یک جامعه با شرایط استبدادی به سمت یک جامعه آزاد و مستقل، گذار از یک جامعه استثمار شده به سمت استقلال، گذار از شرایط استقرار قدرت تا رسیدن به شایستگی ها و اخلاقی جامعه.
*برخی مدیران جامعه ما تحصیل کرده دانشگاه و برخی تحصیل کرده حوزه هستند. و برای انتخاب مدیران به اصل و نسب آنان توجه نمی کنیم و تنها به شایستگی های فرد توجه می کنیم. دانشگاه امروز متولی تربیت مدیران جامعه است.
* برخورد استاد حتی در دادن نمره، تشویق کردن و نگاه به شاگرد مهم است، همه اینها در کنار هم دانشگاه ایده آل را می‌سازد.
*شما دانشگاهیان تربیت‌کننده مدیران جامعه و حل‌المسائل دادن برای مسائل معضل جامعه هستید. ممکن است ایرادهایی به مسئولین داشته باشید که حق هم باشد. معلوم نیست راه خوبی را انتخاب کرده باشیم، ما دانشگاه و اداره دانشگاه را قطعه قطعه کرده‌ایم؛ یکی مسئول دین مردم، یکی مسئول علم و یکی مسئول انقلاب است. نباید این تقسیم‌بندی‌ها انجام بگیرد. پزشکی و غیرپزشکی نیز موضوع دیگری است که در مجلس شورای اسلامی این اصرار را کردند و می‌شود روی آن فکر کرد که اگر مصلحت جامعه چیز دیگری است، لایحه‌اش را تقدیم مجلس کنیم.
* اساس علم و دانشگاه بر مبنای رقابت است. مقام اساتید بر مبنای رقابت است. غیر از اینها، خیلی از چیزهای دیگر مدخلیت دارد که ما آنها را دخالت نمی‌دهیم. استادی که جزوه امسالش با جزوه ۱۰ سال پیشش جز چند تا لغت، تغییر دیگری نکرده است.
* ما نباید در علم متوقف شویم، هیچ کس نمی‌تواند بگوید من به بالاترین مرحله اخلاق رسیده‌ام. باید مسیر را ادامه دهیم. حتی قرآن هم می‌گوید «عبادت و پیشرفت معنوی تا روز مرگ»؛ یعنی از آغاز تا پایان؛ باید به دنبال علم باشیم.
*متد علمی رقابت‌های دانشگاهی مهم است، دانشگاه تهران همواره یک دانشگاه پرآوازه بوده و انشاءالله خواهد ماند اما باید بین دانشگاه‌های ما رقابت باشد.
* البته یک رقابت آن هم ناسالم به اسم جناح‌های سیاسی درست کرده، می‌رویم در انتخابات شرکت می‌کنیم، آخر انتخابات همه باید تشویق شوند. هرکس که تلاش کرده از این جناح و از آن جناح، همه باید به خاطر مشارکت جایزه بگیرد. یک جناح جایزه می‌گیرد، یک جناح تنبیه می‌شود، این می‌شود انتخابات این می‌شود مشارکت عمومی، این می‌شود سرمایه اجتماعی، البته برخی از دستگاه‌ها بیکارند و ناچارند یک عده‌ای را دم به ساعت احضار کنند. البته دیوار یک عده‌ای کوتاه ساخته شده است و نمی‌دانم چگونه بوده است. اگر کسی خیلی هم تأثیرگذار باشد، مثلاً برای تشویق جامعه، مردم را تکرار کند که بیایند پای صندوق، خب آنها نباید تشویق شوند.
* رقابت آزاد باید در جامعه باشد، در اقتصاد و علم انحصار خطرناک است. در مدیریت، انحصار خطرناک است. باید رقابت را آزاد بگذاریم و برای نقد و مشارکت همه را تشویق کنیم. نقد باید آزاد باشد؛ مخصوصاً در دانشگاه. اگر کسی سر کلاس حرفی بزند یا استادی یا دانشجویی موردپسند من نباشد، باید تشویق شود.
* دانشگاه برای این است که مسائل و پیچیدگی‌های جامعه را حل و فصل کند. الان موضوع این شده و می‌گویند انقدر دانشجو از فلان دانشگاه فارغ‌التحصیل شدند و چرا شغل ندارند؟ من از شما دانشگاهیان می‌پرسم ما باید ببینیم برای چه شغلی به دانشگاه و کلاس دانشگاه نیاز داریم و یا اینکه نه همین‌طور دانشجو بگیریم، تربیت کنیم و به جامعه بدهیم.
* همه مشاغل در جامعه نیاز به تحصیل دانشگاهی ندارد، مدیریت نیروی انسانی بر مبنای هرم امکان‌پذیر است نه استوانه. ما همه را می‌بریم کلاس اول، بعد می‌خواهیم همه دکترا بگیرند. باید ببینیم ما چند پزشک، مهندس و یا دکتر نیاز داریم؛ زیاد درست می‌کنیم و بعد می‌گوییم شغل نیست.
* ۴۰ درصد مشاغل در جامعه ما نیاز به تحصیلات دانشگاهی ندارد. اگر تمام پزشک‌های شما متخصص شوند، یعنی دیگر پزشک عمومی نیاز ندارید؟ ما به تخصص به یک حدی نیاز داریم. خیلی مهم است که ما دانشگاه را بر مبنای نیاز جامعه، نیاز مدیریتی جامعه و رفع مشکلات جامعه تنظیم کنیم.
*امسال مهرماه ما مصادف است با ایام سوگواری سالار شهیدان و یارانش که بزرگترین منبع فرهنگی و انگیزشی برای جامعه ما در مسیر معنویت، استقامت و اصلاح جامعه است.
*حادثه عاشورا و فرهنگ مکتب امام حسین تابلو کامل با همه دقت ها و ظرافت ها است. معمولا ما تنها به گوشه ای از این تابلو نظر می افکنیم. آزادی، آزادگی، ایثار، ادب، اخلاق، صلح دوستی، اصلاح جامعه، دلسوزی حتی برای دشمنان بخش دیگری از این تابلو هست که کمتر به آن توجه می کنیم.
*قبل از اینکه امام حسین قیام کند اول با حاکم مدینه صحبت کرد مذاکره کرد حالا شاید برخی باز بدشان بیاید بگوییم مذاکره. گفت چرا من بیعت نمی کنم دلایلش را برشمرد. حاکم مدینه نپذیرفت. همانجا می توانست جنگ شروع شود. مهلت خواست برای اینکه در این زمینه فکر کند و در نهایت پاسخ دهد و در این فرصت از مدینه خارج شد. حالا اگر توضیح دهیم که امام حسین مخفیانه خارج شد برخی ها ایراد بگیرند.
*امام حسین برای اینکه حرمت حرم شکسته نشود از مکه خارج شد. حرمت آبروی مومن نیز مانند حرمت کعبه است و امام حسین برای اینکه حرمت مکه شکسته نشود از مکه خارج می شود و چقدر آسان در جامعه ما حرمت افراد خدوم و محبوب مردم شکسته می شود. توسط برخی از قلم ها، زبان ها.
* دانشگاه برای این است که با کتب امام حسین آشنا شویم و آنرا به جامعه منتقل کنیم.
*دانشگاه بزرگترین عامل برای وحدت ملی است. همه به احترام امام حسین بپا می خیزند و نباید خیلی ما به جزئیات عزاداری ها توجه کنیم. پیوند یک ملت با یک فرهنگ، تمام دانشگاه همین است. دانشگاه همیشه گذار بوده گذار از یک جامعه با شرایط استبدادی به سمت یک جامعه آزاد و مستقل، گذار از یک جامعه استثمار شده به سمت استقلال، گذار از شرایط استقرار قدرت تا رسیدن به شایستگی ها و اخلاقی جامعه.
*برخی مدیران جامعه ما تحصیل کرده دانشگاه و برخی تحصیل کرده حوزه هستند. و برای انتخاب مدیران به اصل و نسب آنان توجه نمی کنیم و تنها به شایستگی های فرد توجه می کنیم. دانشگاه امروز متولی تربیت مدیران جامعه است.
* برخورد استاد حتی در دادن نمره، تشویق کردن و نگاه به شاگرد مهم است، همه اینها در کنار هم دانشگاه ایده آل را می‌سازد.
*شما دانشگاهیان تربیت‌کننده مدیران جامعه و حل‌المسائل دادن برای مسائل معضل جامعه هستید. ممکن است ایرادهایی به مسئولین داشته باشید که حق هم باشد. معلوم نیست راه خوبی را انتخاب کرده باشیم، ما دانشگاه و اداره دانشگاه را قطعه قطعه کرده‌ایم؛ یکی مسئول دین مردم، یکی مسئول علم و یکی مسئول انقلاب است. نباید این تقسیم‌بندی‌ها انجام بگیرد. پزشکی و غیرپزشکی نیز موضوع دیگری است که در مجلس شورای اسلامی این اصرار را کردند و می‌شود روی آن فکر کرد که اگر مصلحت جامعه چیز دیگری است، لایحه‌اش را تقدیم مجلس کنیم.
* اساس علم و دانشگاه بر مبنای رقابت است. مقام اساتید بر مبنای رقابت است. غیر از اینها، خیلی از چیزهای دیگر مدخلیت دارد که ما آنها را دخالت نمی‌دهیم. استادی که جزوه امسالش با جزوه ۱۰ سال پیشش جز چند تا لغت، تغییر دیگری نکرده است.
* ما نباید در علم متوقف شویم، هیچ کس نمی‌تواند بگوید من به بالاترین مرحله اخلاق رسیده‌ام. باید مسیر را ادامه دهیم. حتی قرآن هم می‌گوید «عبادت و پیشرفت معنوی تا روز مرگ»؛ یعنی از آغاز تا پایان؛ باید به دنبال علم باشیم.
*متد علمی رقابت‌های دانشگاهی مهم است، دانشگاه تهران همواره یک دانشگاه پرآوازه بوده و انشاءالله خواهد ماند اما باید بین دانشگاه‌های ما رقابت باشد.
* البته یک رقابت آن هم ناسالم به اسم جناح‌های سیاسی درست کرده، می‌رویم در انتخابات شرکت می‌کنیم، آخر انتخابات همه باید تشویق شوند. هرکس که تلاش کرده از این جناح و از آن جناح، همه باید به خاطر مشارکت جایزه بگیرد. یک جناح جایزه می‌گیرد، یک جناح تنبیه می‌شود، این می‌شود انتخابات این می‌شود مشارکت عمومی، این می‌شود سرمایه اجتماعی، البته برخی از دستگاه‌ها بیکارند و ناچارند یک عده‌ای را دم به ساعت احضار کنند. البته دیوار یک عده‌ای کوتاه ساخته شده است و نمی‌دانم چگونه بوده است. اگر کسی خیلی هم تأثیرگذار باشد، مثلاً برای تشویق جامعه، مردم را تکرار کند که بیایند پای صندوق، خب آنها نباید تشویق شوند.
* رقابت آزاد باید در جامعه باشد، در اقتصاد و علم انحصار خطرناک است. در مدیریت، انحصار خطرناک است. باید رقابت را آزاد بگذاریم و برای نقد و مشارکت همه را تشویق کنیم. نقد باید آزاد باشد؛ مخصوصاً در دانشگاه. اگر کسی سر کلاس حرفی بزند یا استادی یا دانشجویی موردپسند من نباشد، باید تشویق شود.
* دانشگاه برای این است که مسائل و پیچیدگی‌های جامعه را حل و فصل کند. الان موضوع این شده و می‌گویند انقدر دانشجو از فلان دانشگاه فارغ‌التحصیل شدند و چرا شغل ندارند؟ من از شما دانشگاهیان می‌پرسم ما باید ببینیم برای چه شغلی به دانشگاه و کلاس دانشگاه نیاز داریم و یا اینکه نه همین‌طور دانشجو بگیریم، تربیت کنیم و به جامعه بدهیم.
* همه مشاغل در جامعه نیاز به تحصیل دانشگاهی ندارد، مدیریت نیروی انسانی بر مبنای هرم امکان‌پذیر است نه استوانه. ما همه را می‌بریم کلاس اول، بعد می‌خواهیم همه دکترا بگیرند. باید ببینیم ما چند پزشک، مهندس و یا دکتر نیاز داریم؛ زیاد درست می‌کنیم و بعد می‌گوییم شغل نیست.
* ۴۰ درصد مشاغل در جامعه ما نیاز به تحصیلات دانشگاهی ندارد. اگر تمام پزشک‌های شما متخصص شوند، یعنی دیگر پزشک عمومی نیاز ندارید؟ ما به تخصص به یک حدی نیاز داریم. خیلی مهم است که ما دانشگاه را بر مبنای نیاز جامعه، نیاز مدیریتی جامعه و رفع مشکلات جامعه تنظیم کنیم.
