به گزارش پایگاه عدالت خواهان"دومین بار است که «اسحاق جهانگیری» از بی انگیزگی مدیران دولتی انتقاد می کند و خواستار این می‌شود که این افراد صحنه اجرایی کشور را ترک کنند. رئیس جمهور هم در همین زمینه دو بار کابینه خود را مورد انتقاد قرار داد. اولین بار از سکوت برخی وزرا گلایه کرد و در ادامه نیز کابینه را به دو قسمت «امیدواران» و «ناامیدان» تقسیم کرد.
این گلایه‌ها و تعبیرهایی که می گوید کابینه دولت بی انگیزه و ناامید هستند درحالی است که پس از انتقادات « حسن روحانی» از وزرای دولت خود برخی از مسئولان دولتی از جمله «معصومه ابتکار»، معاون امور زنان و خانواده، «محمد باقر نوبخت»، سخنگوی دولت، «اکبر ترکان» مشاور رئیس جمهور بیان کردند که صحبت از تغییرات شایعه‌ای بیش نیست و رئیس جمهور برای تحرک بیشتر کابینه این سخنان را پشت تریبون عمومی به زبان آودره است!
اما جالب اینجاست که روزنامه های اصلاح طلب حامی دولت بازهم درباره تغییرات در کابینه گمانه زنی و به زعم مسئولان دولتی شایعه پراکنی می کنند. در همین زمینه روزنامه آرمان، در مطلبی با عنوان « تغییر دیرهنگام برخی وزراء» نوشت: «صدای تغییر از پاستور به گوش می‌رسد؛ صداهایی که از اتاق رئیس‌جمهور و معاون اول اوست.»
این روزنامه می افزاید: «اسحاق جهانگیری صریح‌تر از رئیس‌جمهور به وزرا هشدار داد که به نظر نمی‌رسد اظهارات روز گذشته او بدون هماهنگی با رئیس‌جمهور بوده باشد. بنابراین می‌توان این پیش‌بینی را داشت که در آینده‌ای نزدیک تغییراتی در کابینه رخ خواهد داد. شاید تذکرهای روحانی در روز کارگر آن اندازه بر وزرای دولت تاثیر نداشته که اکنون جهانگیری مجبور به هشدار علنی شده است.»
این درحالی است که همواره با مطرح شدن این انتقادات آنهم از پشت تریبون‌های عمومی کارشناسان سیاسی این سئوال را از دولت داشتند که اگر قصد تغییر دارد، چرا خود نسبت به ترمیم کابینه مقتدرانه عمل نمی کند و از دولتمردان می خواهد که پست خود را ترک کنند. این موضوع خود نشانی از بی انگیزگی دولت برای تغییر و تحول است و نشان می دهد که دولت حتی با اینکه خود یقین دارد که دولتمردانش بی انگیزه شده‌اند بازهم با همین افراد ناامید و بی انگیزه به قول خود کار می کند.
در این راستا سئوال اساسی اینجاست که پشت صحنه این انتقادات رئیس جمهور و معاونش از وزراء چیست؟ چرا دولت با اینکه از عملکرد کابینه خود ناراضی است توان تغییر در آن را ندارد و همواره سعی دارد با انتقاد از دولتمردان خود آنها را مجاب به کناره گیری کند. البته بایستی گفت که این سیاست هم کارکرد عکسی دارد؛ چراکه تا به امروز اگر مدیری هم خسته و بی انگیزه بود و تصمیم به خروج از دولت داشت تا فردی با انرژی جایگزین وی شود با این القابی که آقای رئیس جمهور و معاونش به مدیران دادند و این نوع از مدیران برای حفظ آبرو هم که شده بازهم در سمت خود می مانند.
از سوی دیگر با شیوه برخورد سلبی اما ضعیف و بی تحرک آیا قرار است دولت ادامه راه خود را با بی انگیزه‌ها ادامه دهد. با این حال خود دولت برای خودش نامی منفی دست و پا کرده که می توان آنرا «دولت بی انگیزه‌ها و ناامیدان» دانست. سئوال اساسی اینجاست که این دولت تا کی ادامه خواهد یافت؟
قطعا دولت بی انگیزه‌ها و ناامیدان در بدنه میانی و پایینی دولت نیز اثر منفی خواهد داشت و در سه سال باقی مانده شاهد دولتی با این صفات منفی خواهیم بود که از صدر تا ذیلش امیدی برای پیشرفت و ادامه کار ندارند. با مشکلات عدیده‌ای که در کشور وجود دارد مانند برجام و اقتصاد رکودزده و دلارهای بالازده داریم، ادامه مسیر بایستی با امیدواری و انگیزه بیشتری برای ترمیم این موارد همراه شود.
از سوی دیگر معنا و مفهوم مدیر بی انگیزه و ناامید را کمی باید کنکاش و کاوش کرد. مدیر بی انگیزه یعنی چه؟ مدیران دولتی چرا بی انگیزه شده‌اند؟ اگر دولت مسیر موفقیت آمیزی را طی می کند و هر روز کشور شاهد موفقیت و رشد است تا جایی که آقای نوبخت از رئیس جمهور تمجید و بیان می کند که « تاریخ روحانی را تکریم می کند»؛ چرا مدیران بی انگیزه شده‌اند. مدیری که هر روز در کار خود موفق است چرا باید بی انگیزه و ناامید باشد؟ آیا این بی انگیزگی به دولت و کارکرد و عملکرد ضعیف آن باز نمی گردد؟ قطعا یک جای کار می لنگد که سران دولت آنرا بی انگیزه و ناامید می دانند و قصد دارد بدون هزینه تغییراتی در آن اعمال کنند.
با این حال مسائل زیادی درباره دولت و تغییرات آن مطرح است. این سخنان در دولت تدبیر و امید مردم را نیز دچار سردرگمی و ناامیدی می کند که با وجود این همه مشکل اقتصادی و معیشتی و شغلی و این دولت بی انگیزه و ناامید فردای آنان چگونه خواهد شد و تا 1400 با دولت بی انگیزه و ناامید چه آینده‌ای پیش روی آنان خواهد بود؟
