عدالت خواهان گلستان"چندی پیش بود که اخبار فراوانی از پروژه‌های ضدایرانی‌هالیوود از جمله فیلم سینمایی «گلاب» در رابطه با فتنه سال ۸۸ منتشر شد. فیلمی‌که براساس فیلمنامه‌ای از «جان استوارت» مجری یهودی برنامه تلویزیونی آمریکائی «دیلی شو» طراحی شده و ماجراهای آن با اقتباس از کتاب «سپس آنها به دنبال من آمدند: یک داستان خانوادگی از عشق، اسارت و بقا» نوشته «مازیار بهاری» ضدانقلاب همکار سرویس‌های جاسوسی غربی، نوشته شده است.
مازیار بهاری به همراه کارگردان و بازیگران فیلم ضدایرانی گلاب
اما در روزهای اخیر فیلم ضدایرانی دیگری با سوژه‌ای ایرانی و عواملی غربی در رابطه با فتنه۸۸ در کشور آلمان اکران شده است که خود نشاندهنده‌ی اهتمام غرب برای تولید محصولات سینمایی و غیرسینمایی در رابطه با فتنه سال ۸۸ و وارونه جلوه دادن آن است. اهتمامی‌که مختص آمریکا و‌هالیوود هم نیست و دامنه آن تا کشورهای اروپایی کشیده شده است.
«رقاص بیابان» ساخته‌ی «ریچارد ریموند»، فیلم‌ساز تازه‌کار بریتانیایی و با بازی «فریدا پینتو» بازیگر فیلم میلیونر زاغه‌نشین و «نازنین بنیادی» بازیگر سریال ضدایرانی هوملند، فیلمی‌درباره یک رقاص ایرانی است که پیش از این در جشنواره فیلم کن و سپس در برخی سینماهای بریتانیا و فرانسه به نمایش درامده بود و حالا در سینماهای آلمان اکران شده است.
صحنه‌ای از فیلم ضدایرانی «رقاص بیایان»
سایت ضدانقلاب «رادیو زمانه» درباره داستان این فیلم ضدایرانی نوشته است: “انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری برگزار شده و فضای سیاسی و اجتماعی کشور ملتهب و متشنج است. در چنین فضای پرالتهاب و پرتنشی، افشین (با بازی ریس ریچی) که در دانشگاه تهران تحصیل می‌کند، به مهمانی‌های شبانه می‌رود، با فیلترشکن وارد اینترنت می‌شود و رقص‌های پینا باوش و مایکل جکسون را در سایت یوتیوب می‌بیند. او که آرزویی ندارد جز آنکه رقصنده باشد، با تقلید رقص این هنرمندان، رقص را به خود می‌آموزاند.
افشین به‌زودی با جوانانی آشنا می‌شود که آنها هم مانند او عاشق رقص‌اند. الاهه (با بازی فریدا پینتو) یکی از این جوانان عاشق رقص است. مادر او پیش از انقلاب بالرین بوده، اما پس از انقلاب به مواد مخدر اعتیاد پیدا می‌کند و می‌میرد. افشین و الاهه با هم دوست می‌شوند. الاهه هم مثل مادرش به هروئین اعتیاد دارد. افشین به او کمک می‌کند که هروئین را ترک کند، اما الاهه که نومید است و در چشم‌انداز خود، آینده روشنی نمی‌بیند این پرسش را در میان می‌آورد که وقتی امکان رفتن روی صحنه نیست، رقصیدن چه فایده دارد؟ چنین است که آنها تصمیم می‌گیرند سر به بیابان بگذارند و در برابر عده‌ای از تماشاگرانی که به دقت انتخاب شده‌اند، رقص‌شان را اجرا کنند. در قالب چنین داستانی، ریچارد ریموند نهضت سبز را با خواست جوانان برای دست یافتن به آزادی‌های فردی و حق شادی می‌آمیزد.”
اما سطح کیفی این فیلم ضدایرانی به حدی پایین بوده که بسیاری و کارشناسان آن را فاقد کیفیت مناسب دانسته‌اند. آش آنقدر شور بوده که حتی «بهمن کلباسی» خبرنگار «بی‌بی‌سی فارسی» در نیویورک، «رقاص بیابان» را فیلمی‌اغراق‌شده و دور از حقیقت دانسته است.
این خبرنگار «بی‌بی‌سی فارسی» خواستار این شده که فیلم‌هایی درباره ایران ساخته شود که قابل باور و نزدیک به حقیقت باشد و بتواند مخاطب داخلی و خارجی را جذب کند.
منبع:امپراتوری دروغ
