به گزارش « عدالت خواهان گلستان »، به فاصله کمتر از یک ماه از پایان سال تحصیلی و در شرایطی که مدارس گران قیمت کلانشهرها نام‌نویسی‌شان به پایان رسیده و از محل مبالغ دریافتی از اولیای دانش آموزان، چه بسا میلیاردها تومان سود برای برخی به دست آمده، هستند دانش آموزانی که نمی‌دانند سال بعد رنج رفتن به بیغوله‌ای که برایشان مدرسه نام داده‌اند، به جان بخرند یا ترک تحصیل کرده و زندگی را در جایی تمیزتری جز خرابه‌ها دنبال کنند.
اگر این کلمات برایتان نامانوس به نظر می‌رسد و گمان می‌کنید در انتخاب لغاتی چون «بیغوله» یا «خرابه» اغراق شده، شاید بهتر باشد نخست فیلم تهیه شده از مدرسه روستای شِرُنگ رُنگ، از توابع استان کهگیلویه و بویر‌احم‌د را ببینید تا نظرتان نه تنها درباره این موضوع، که درباره عمق محرومیت جاری در برخی نقاط کشور تغییر کند.
آن گونه که عضو شورا توضیح می‌دهد، مسئولان آموزش و پرورش منطقه از اوضاع اسفناک مدرسه آگاهند، ولی ساخت آن را بسته به یافتن زمین دانسته و از جایگزین کردن بیغوله با کانکس هم به دلایل ناگفته دیگر دریغ ورزیده‌اند تا در نتیجه، امید‌ها نومید شده و شورای روستا مجبور شوند مدرسه را برای ادامه کار بازسازی کنند.
آنچه در این فیلم می‌بینیم، در حقیقت بنایی بازسازی شده است؛ چند نیمکت فرسوده و شکسته، یک معلم و هفده دانش آموز، تمام بضاعت مدرسه ابتدایی شرنگ رنگ است؛ مدرسه‌ای که اگر یکی دو شعله لامپ و کتاب‌های درسی دانش آموزانش را ندید بگیریم، درخواهیم یافت که هیچ بهره‌ای از دنیای شلوغ دور و اطراف ما نبرده است.
البته همین اندازه امکانات هم به بادی و بارانی بند است؛ این را عضو شورا درباره برق کلاس می‌گوید که گاه قطع می‌شود. باز جای شکرش باقی است که بخاری برقی ندارند و دانش‌آموزان مجبورند برای گرم کردن خود در سرمای زمهریر کوهستانی در فصول سرد، با خودشان هیزم به مدرسه ببرند، وگرنه با تکیه به برق معلوم نبود چه خطراتی جانشان را تهدید می‌کرد!
کمبود‌ها هنگامی دردناک‌تر می‌شود که متوجه می‌شویم دانش آموزان مقاطع بالا‌تر باید بیرون منتظر بمانند تا معلم ابتدا به کلاس اول و دومی‌ها درس بدهد و بعد بتوانند وارد کلاس شده، روی زمین بنشینند و بیاموزند که علم بهتر است از ثروت! و چه خوب برخی از ایشان در گذشته توانسته‌اند از شروع تحصیلات در این مدرسه، به مدارج عالی تحصیلی در آینده برسند.
تا اینجای کار به نظر می‌رسد که توقع پاسخ دادن مسئولان درباره ظلمی که به واسطه کوتاهی ایشان به دانش آموزان شرنگ رنگ روا داشته می‌شود، کمترین توقع باشد و باید منتظر واکنش ایشان باشیم، ولی اگر فکر می‌کنید با دیدن این فیلم به اوج مشکلات دانش آموزان ساکن مناطق محروم پی برده‌اید، سخت در اشتباهید.
کافی است، تصاویر متعددی را که از مدارس کپری منتشر شده و می‌شود به یاد آورید تا دریابید که اوضاع برخی مدارسِ دور از چشم ما و مسئولان آنچنان وخیم است که مدرسه شرنگ رنگ چه بسا در برابر آنها قابل تحمل‌تر باشد؛ با این حساب آیا جا ندارد از همین امروز خواب بر خود حرام کرده و برای اصلاح این مدارس پیش از آغاز سال تحصیلی وارد عمل شویم؟
