به گزارش عدالت خواهان گلستان"بانو سکینه پری در سال 1283 شمسی در شهرهمدان چشم به جهان گشود. مادرش ریحانه از ارامنه ایران بود و پدرش نصرالله همدانی نام داشت. وی تحصیلاتش در رشته پزشکی را در شوروی سابق به پایان برد و در سال 1312 در سن 31 سالگی در رشته جراحی و سرطان شناسی تخصص گرفت.
بانو سکینه پری به مدت پنج سال در بیمارستانهای شوروی به کار طبابت پرداخت. پدر و مادر دکتر سکینه پری در یک زمان از دنیا رفتند. پس از این اتفاق وی به دلیل علاقه اش به ایران به همراه تنها خواهرش رهسپار ایران شد. بانو سکینه پری در بازگشت به ایران در آزمونی برای گرفتن اجازه طبابت شرکت کرد و در سال 1313 شمسی اجازه کار گرفت. آشنایی او به زبان ترکی سبب شد پیشنهاد شرکت شیلات برای کار در شهر” قره سو” را بپذیرد. وی مدت چهارده سال در این شهر زندگی کرد و در همان جا ازدواج کرد. گفته میشود پس از چهار سال زندگی مشترک طلاق گرفت و سرانجام بندرگز را برای سکونت انتخاب و به آن شهر نقل مکان کرد.
دکتر سکینه پری در بندرگز وگرگان با دایر کردن مطب به طبابت پرداخت. کمک ویاری به مستمندان وافراد بی بضاعت را همیشه ودرطول عمرش داشت. وی در طول حیاتش خدمات ارزنده ای را به هموطنانش ارائه کرد. مزار این بانوی بزرگوار در شهر بندرگز و در آرامستان این شهر می باشد.
اولین زن جراح ایرانی:"سکینه پری" متولد 1281-1307 در روسیه دیپلم دکتری گرفت و 1314 اجازه نامه ی پزشکی خود را دریافت کرد.
اولین زن جراح پلاستیک:"دکتر هاسمیک هاراطونیان" در سال 1339 در این رشته فارغ التحصیل شد.
اولین زن داروساز:"اقدس غربی" و "اختر فردوس" اولین زنان دکتر داروساز ایرانی هستند که در سال 1316 وارد دانشگاه تهران شدند و در سال 1320 در این رشته فارغ التحصیل شدند.
اولین زن وکیل دادگستری:"یکاترینا سعیدخوانیان" متولد1278 اولین زن ایرانی که پس از تحصیل در رشته قضایی در روسیه به سال 1327 در تهران پروانه وکالت گرفت و به کار پرداخت.
اولین زن تاجر ایرانی: "مهین افشار" در سال 1336 موفق به دریافت کارت بازرگانی شد.
اولین زن سرتیب ایرانی:"مرضیه ارفعی" در سال 1312 با درجه هم ردیف سروانی در ارتش مشغول خدمت شد و در سال 1338 به عنوان اولین زن به درجه سرتیپی رسید.
اولین زن روزنامه نگار:"صدیقه دولت" در اصفهان به سال 1297 مجله" جمعیت نسوان وطن خواه" و مجله " زبان زنان" را منتشر کرد.
اولین زن خلبان:"عفت تجارتی" در سال 1318 در 22 سالگی برای اولین بار و به عنوان اولین زن در رشته خلبانی نام نویسی کرد و در همان سال اولین پرواز خود را با هواپیمای تایگرموس انجام داد.
اولین زن پرستار:"فاطمه توانایی" که در سال 1310 در آموزشگاه کوچک در شهر رشت نام نویسی کرد. او در سال 1314 در این رشته فارغ التحصیل شد.
مهندس نکتار پاپازیان از اولین معماران زن ایرانی
کتار پاپازیان در شهر اراک به دنیا آمد و بعد از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه در تهران و گرفتن دیپلم ریاضی، به تحصیل در رشته معماری دانشگاه تهران پرداخت. ایشان در سال های 26 یا 27 درس در دانشکده هنرهای تهران را نیمه کاره رها کرده و به بوزار پاریس می روند که تکمیل درسشان در پاریس 10 سال به درازا می کشد. وی در مدت ده سالی که در پاریس اقامت داشت، به کار در دفاتر معماری نیز مشغول بود.ایشان رئیس کنگره بین المللی زنان معمار درسال 1355 و از موسسین و همکاران دفاتر معماری “آندرف- مقتدر”، “مدام” و ” آرتک” می باشند. بسیاری از پروژه های بزرگ در کشور با همکاری این معمار به نتیجه رسیده است. مهم ترین پروژه های معماری و طرح های شهری که پاپازیان در آنها شرکت داشت عبارتند از؛
ـ دانشگاه جندی شاپور
ـ بخش هایی از دانشگاه تبریز
ـ طرح جامع تبریز
ـ گمرک آستارا
ـ دبیرستان جامع دانشگاه بوعلی همدان
ـ انستیتو مربیان حرفه ای کرج
پاپازیان در کنگره بین المللی زنان معمار که با موضوع محوری ” بحران هویت در معماری” زیر نظر وزارت مسکن و شهرسازی و با همکاری اتحادیه بین المللی زنان در رامسر تشکیل شده بودشرکت داشت، که علاوه بر معماران زن ایرانی؛ نوشین احسان، لیلا سردارافخمی، گیتی افروز کاردان، نسرین فقیه، زهره قراگزلو و …، حدود ۲۰ معمار دیگر از نقاط مختلف دنیا شرکت کرده بودند که در این میان می توان به خانم دنیس اسکات براون از آمریکا اشاره کرد. هدف این کنگره تبادل نظر بین زنان معمار از نقاط مختلف دنیا و همچنین تشویق آنها در پیشبرد کارهای معماری و شهرسازی و به وجود آوردن فرصتی برای آنان، به خصوص زنان ایرانی برای تبادل عقاید و نظرات و نمایش آثارشان در معرض دید عموم بود.
به نظر پاپازیان؛ “معماری هیچوقت نمی تواند حالت عمومی و کلی داشته باشد.هر جامعه ای احتیاج به معماری خاص خود دارد. موفق ترین اشخاص در این مورد ژاپنی ها هستند.در عین حال که معماری شان کاملا ژاپنی است اما مدرن و مطابق با تکنولوژی جدید هم می باشد.وی معتقد است که پیروی از معماری قدیم کاری حساس و خطرناک است چراکه به کار بردن قوس و شیشه رنگی و شبکه به خودی خود نمی تواند باعث پدیدار شدن معماری شود” خانم نکتار پاپازیان که هم اکنون بیش از 89 سال دارند و در پاریس ساکن می باشند.
