پایگاه عدالت خواهان گلستان"اخیراً رسانه‌های آمریکایی خط جریان مشترکی را در اتهام پراکنی علیه ایران دنبال می‌کنند.
رسانه‌های آمریکایی، نظیر وال استریت ژورنال و واشنگتن پست، بدون استناد به مدرک و سندی و صرفاً بر اساس تفکرات و تحلیل شخصی، اتهاماتی را متوجه مقامات ایرانی از جمله سپاه پاسداران انقلاب اسلامی کرده و تلاش می‌کنند از این طریق، راه را برای وضع تحریم‌های جدید علیه کشورمان و عهدشکنی در اجرای توافق توسط مقامات آمریکایی، هموار سازند. آنها دائما در تلاش هستند تا ایران را به دو گروه مخالف و موافق توافق هسته‌ای تقسیم کنند. بعد از خبر چند روز گذشته وال‌استریت ژورنال، این بار واشنگتن پست دست به اتهام زنی تکراری علیه کشورمان کرده است. متن خبر این رسانه آمریکایی به شرح ذیل است:
«موج جدیدی از حملات سایبری از جانب ایران، شهروندان و مؤسسات آمریکایی را هدف قرار داده است. این حملات نشان دهنده سلاح دیگری از زرادخانه ایرانی‌ها برای مقابله با آمریکا است؛ اما موضوع دیگری نیز هم‌اکنون در ایران در جریان است و آن موضوعات پیش از انتخابات است. افزایش حملات سایبری در ایران، به موضوعات سیاسی وابسته است و هم اکنون در دوران پساتوافق و در آستانه انتخابات مجلس ایران و مجلس خبرگان افزایش یافته است.
حملات سایبری ایرانی‌ها، قبل از شروع مذاکرات با هدایت حسن روحانی، افزایش یافت، اما در زمان مذاکرات کاهش چشم‌گیری پیدا کرد. ایران در آن زمان تلاش می‌کرد تا به توافق دست پیدا کند و به همین خاطر حملات خود را کاهش داد. زمانی که ایران از فعالیت‌های سایبری خودش استفاده می‌کند، مورد توجه نهادهای بین المللی قرار نمی‌گیرد و این توانایی ایران، به ابزار ارزشمندی در سیاست داخلی و خارجی این کشور تبدیل شده است.
فعالیت‌های سایبری ایران موضوع جدیدی نیست. در این دوره، ایران به راحتی در گروه 10 کشور برتر جهان از لحاظ توانایی‌های سایبری قرار می‌گیرد. توانایی‌های سایبری ایران هم از لحاظ تدافعی و هم از لحاظ تهاجمی افزایش پیدا کرده است. در ابتدا ایران از توان سایبری خود برای کنترل فضای سیاسی و هدف قرار دادن مخالفان نظام استفاده می‌کرد؛ اما بعد از آن توانایی‌های تهاجی ایران افزایش پیدا کرد. دو موضوع، از مهم‌ترین علل افزایش توان سایبری ایران بود. اولین مورد، انتخابات سال 2009 در ایران که بعدها به جنبش سبز معروف شد و مورد بعدی حملات سایبری سنگین به ایران نظیر استاکس نت بود.
عملیات سایبری در ایران، با سیاست‌های نظام همخوانی دارد. این عملیات بر پایه جنگ‌های نیابتی، عملیات نامنظم و انکار کردن آنها، استوار است. هم اکنون در ایران، نهادهای بسیاری از جمله سپاه ایران و شبه نظامیان بسیجی، مسئولیت انجام حملات تهاجمی سایبری و همچنین دفاع از فضای سایبری کشور را بر عهده دارند. موضوع مهم، نامشخص بودن وظایف هر کدام و نحوه همکاری آنها با یکدیگر است. از طرفی موضوع نامشخص دیگر، میزان بودجه‌ای است که ایرانی‌ها به این موضوع و نهادهای مختلف اختصاص می‌دهند.
حملات اخیر ایران، در شرایطی اتفاق افتاد که توافق اتمی در مجلس ایران تائید شده و رهبر ایران نیز آن را تائید کرده است و این توافق برای دولت روحانی یک پیروزی محسوب می‌شود. اما برخی از گروه‌ها در ایران معتقدند که توافق مذکور سبب نادیده گرفته شدن حقوق ایران شده است. این گروه در پی آن هستند که فعالیت‌های گروه پیروز (دولت روحانی) را کم اثر کنند.
حملات سایبری ایران، به منظور ترساندن کسانی انجام می‌شود که قصد دارند در ایران سرمایه‌گذاری‌های خارجی انجام دهند و به دنبال ورود به بازار ایران هستند. همچنین این حملات با نیت پیگیری افرادی انجام می‌شود که قصد دارند تا فاصله بین تهران و غرب را پر کنند. این حملات این نشانه را به غرب ارسال می‌کند که تهران هنوز آماده تغییرات نیست و همچنان به مخالفت با غرب و آمریکا و منافع آن در خاورمیانه و ماوراء آن می‌پردازد.
تهران از سال 2012 نشان داده که علاقه‌مند به حملات به مواضع آمریکا، نظیر اهداف مالی و زیرساختی در این کشور است؛ اما ایرانی‌ها نیز می‌دانند که حملات به زیرساخت‌ها و واردکردن خسارت سنگین، سبب انجام اقدامات تلافی جویانه خواهد شد و در حقیقت یک اعلام جنگ است، موضوعی که تهران آمادگی آن را ندارد. از همین رو، تهران به حملات سبک خود ادامه داده است. واشنگتن نیز در بسیاری از مواقع از ردگیری حملات صرف نظر می‌کند، چرا که این حملات خسارت چشم‌گیری به منافع آمریکا وارد نمی‌کند. در پایان باید گفت، علاوه بر ارسال نشانه به حوزه داخلی، توانایی‌های سایبری ایران یک اهرم کلیدی در روابط خارجی ایران، خصوصاً در دوران اجرای توافق هسته‌ای محسوب می‌شود.»
