به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران"سپاه پاسداران، هنگامی زیر بار سنگین پروژه هایی مانند پالایشگاه ستاره خلیج فارس و خودکفایی بنزین رفت، که اولا دشمن به تحریم کمر شکن اهتمام کرده بود و ثانیا کسی داوطلب کار نبود. و توانست کشور را درباره کالایی حیاتی و راهبردی مانند بنزین، به نقطه امن خودکفایی برساند. مشابه این پروژه ها که در حوزه خدمات رسانی به مناطق محروم کشور (گاز رسانی، آب رسانی، جاده کشیدن و...) انجام شده، غالبا کم داوطلب بوده اما بار بزرگی از دوش دولت ها (به ویژه پس از جنگ تا به امروز) برداشته است.
نکته مهم دیگر اینکه سپاه برخی از پروژهای بزرگ را با وجود مضیقه ها و تعلل دستگاه دولتی در تامین بودجه و اعتبار انجام داده و برخی از همان هزینه کردهای قرارگاه خاتم الانبیا،(ص) از سوی دستگاه های دولتی ذی ربط تسویه نشده است.
فرزندان ملت در سپاه، اگر داوطلب جان فشانی در شرایط سخت نظامی و امنیتی هستند، در عرصه اقتصادی معمولا آخرین داوطلب به شمار می روند. یعنی اگر بخش خصوصی داوطلب پروژه ای باشد، دلیلی ندارد مثلا قرارگاه سازندگی خاتم الانبیا (ص) وارد شود. کسی به یاد ندارد که مثلا فلان شرکت و کارخانه خصوصی گله مند باشد از این که قرارگاه سازندگی سپاه، عرصه فعالیت را بر او تنگ کرده است.
اما کافی است به همین اتاق بازرگانی که اغلب اعضای آن، زمانی حامی برجام بودند و اکنون گلایه دارند، مراجعه کنید و ببینید چه قدر از دست برخی انحصار های دولتی و یا بدتر از آن، انحصار سازی برخی نورچشمی های مدیران دولتی یا دلالان شرکت های خارجی شاکی هستند و می گویند اجازه رقابت و سرپا شدن را به بخش خصوصی نمی دهند.
این گونه است که بخش خصوصی تضعیف می شود و سوداگری، جای تولید را می گیرد و موجب ضعف و التهاب در اقتصاد و بازار ملی می شود. سند اگر می خواهید، انبوه شرکت ها و کارگاه ها و کارخانه های پراکنده در همین شهرک های صنعتی اطراف تهران (مانند شمس آباد) که تا قبل از برجام، با وجود برخی مضیقه ها و فشارهای اقتصادی رونق داشتند اما اکنون به رکود و تعطیلی افتاده اند و از کم توجهی برخی مدیران دولتی گله مند هستند.
با عنایت به این واقعیت ها، بی انصافی است که دولت یک هفته قبل با افتخار تمام، پالایشگاه ساخته شده به همت فرزندان کاربلد ملت در سپاه را افتتاح کند اما امروز، آقای روحانی آدرس غلط بدهد و بگوید "نیروهای مسلح، اقتصاد را رها کنند و به مردم بدهند. متاسفانه بدتر از دولت هم داریم که باید از بنگاه داری خارج شوند، به آن منهای دولت می گوییم. منهای دولت، هرکاری می کند و هیچ نظارتی برروی آن نیست".
آقای روحانی البته برخلاف نمره 20 و 19/5 که هفته قبل به دولت و خود داد، امروز به نمره پایین خویش نزد مردم اذعان کرد و گفت "یکی از افتخارات دولت ایجاد اشتغال است و چند میلیون شغل در این دولت ایجاد شده، ولی خیلی از مردم این دستاورد را باور نمی‌کنند".
عطر آن است که خود ببوید، نه آن که عطار بگوید. مردم، خدمت سپاه در خودکفایی بنزین را می فهمند، همچنان که مردم اقصی نقاط کشور بارها طعم خدمتگزاری سپاه را چشیده اند و همین طور، تولید قدرت ملی و جان فشانی رزمندگان سپاه برای امنیت کشور را کمابیش دریافته اند. این خدمتگزاری، پشتوانه مدیران دولتی است و نه رقیب آنها. اگر خدمتگزاری رشک برانگیز است، خب دولتمردان ما نیز وارد همین گود شوند و آنگاه، تغییر نگرش و باور مردم نسبت به خود را ببینند.
تخریب و ترور شخصیت سپاه، زدن دستان خدمتگزار، بن بست گشا و مقتدر ملت است. این رویکرد اگر از طرف دشمن باشد، قابل فهم است اما از داخل کشور، نه. رزمندگان سپاه، همین هفته گذشته در مرز سیستان و بلوچستان و در اثر جنایت تروریست های اجاره ای، 27 شهید تقدیم کردند.
انصاف نیست یک هفته بعد، اعتبار همین نهاد برآمده از متن مردم، مورد ترور شخصیت قرار بگیرد و دولتمردی بخواهد به توجیه کم کاری و قصور و تقصیر خود، سپاه را بزند و آدرس دروغ به مردم و فعالان اقتصادی بدهد. سپاه اکنون در فهرست کینه توزی های آمریکا و اسرائیل و آل سعود و انگلیس قرار دارد و انصاف نیست در این نبرد رویارو، کسانی از پشت به مدافعان امنیت و اقتدار ملی شلیک کنند.
نباید با بعضی اقدامات سوال برانگیز، این گمانه را تقویت کرد که عده ای می خواهند کشور را بیچاره و ناتوان، و مجبور به رفتن زیر بار دیکته مافیای حاکم بر FATF نشان دهند اما امثال سپاه را موی دماغ پروژه "ناچار نمایی کشور" می بینند و بنابراین، می زنند.
