این که او بارها گفته است روحانی بدون حمایت اصلاح طلب ها و خاتمی، یک چهارم رای امروز را نیز ندارد و این که گفته است اگر دولت نتواند مذاکرات هسته ای را با پیروزی به سرانجام برساند فاتحه دولت روحانی خوانده شده است و بسیاری از سخنان اخیر او که البته بارها از زبان امثال سعید حجاریان نیز تکرار شده است به مذاق دولتمردان تدبیر و امید خوش نیفتاده است.
شاید صادق زیباکلام انتظار داشت که او را بیش از آن چه که هست به بازی بگیرند و نشده است و شاید هم دولت انتظارات ویژه ای از اساتید دانشگاه حامی خود داشته که زیباکلام نتوانسته آن را برآورده سازد به هر حال از این مقدمه می گذریم و به مصاحبه اخیر او با روزنامه آرمان اشارتی می کنیم!
زیباکلام در این مصاحبه به نکاتی چند اشارت کرده است که از آن ها می توان به نام اعترافات زیباکلام یاد کرد.
او مدعی شده است که با گذشت نزدیک به یک سال از پیروزی روحانی در انتخابات، احمدی نژاد همچنان از محبوبیت برخوردار است و بیش از ۱۰ میلیون رای دارد.
زیباکلام گفته است که دولت روحانی بدون حمایت اصلاح طلبان یک چهارم رای سال گذشته خود را نیز ندارد و صد البته با شکست روحانی دیگر مردم به آلترناتیو دیگر این دولت یعنی اصلاح طلب ها رجوع نخواهند کرد.
این استاد حامی دولت گفته است که در کشور تنها کسانی می توانند به قدرت برسند که یا اصولگرا باشند و یا اصلاح طلب و شکل سومی وجود ندارد و اگر احمدی نژاد بتواند با اصولگرایان به تعامل برسد در صورت شکست روحانی در مذاکرات احتمال پیروزی احمدی نژاد و اصولگرایان بسیار زیاد است و البته خود احتمال رو آوردن اصولگرایان به احمدی نژاد را صفر دانسته است.
اما آن چه از ورای همه این اظهارات و ادعاهای تکراری مهم به نظر می رسد این سخن زیبا کلام است که گفته است بدون برداشته شدن تحریم ها احتمال موفقیت روحانی کاملا [و نه احتمالا] منتفی است.
او می گوید : اگر مذاکرات هسته‌ای منجر به توافق نشود، مخالفین ایران در آمریکا دست بالا را پیدا می‌کنند، نه‌تنها تحریم‌های فعلی کاهش نمی‌یابد بلکه تحریم‌های جدیدی هم اضافه خواهند شد. اگر روحانی خیلی بد عمل کند در آن صورت ممکن است دکتر ولایتی یا دکتر علی لاریجانی پا به میدان بگذارند و چیزی حدود ۱۰ میلیون رای کمتر و یا بیشتر به دست بیاورند و در نتیجه پیروز انتخابات ۹۶ بشوند منتها عرض کردم این در صورتی است که مذاکرات شکست بخورد و کشور در وضعیت اقتصادی فعلی باقی بماند.
از ابتدای روی کار آمدن دولت روحانی منتقدین بر این نکته پافشاری کرده اند که دولت تدبیر و امید به جای برنامه ریزی روی ظرفیت های داخلی همه توان خود را صرف مذاکره و تعامل با قدرت های جهانی کرده است.
گره زدن اقتصاد کشور با اخم و لبخند قدرت ها به صورتی که اگر مذاکرات شکست بخورد دولت سقوط خواهد کرد مهمترین پاشنه آشیل دولت روحانی در شرایط کنونی است که زیباکلام نیز به صراحت بدان اعتراف کرده است.
در این نوشتار بر آن نیستیم که به نقد اظهارات زیباکلام بپردازیم که کارشناسان اقتصادی تا کنون در تشریح اقتصاد مقاومتی و با تکیه بر اقتصاد درون زای برون گرا بدان پاسخ گفته اند بلکه روی سخن آن جا است که زیباکلام به عنوان یک حامی دولت که بدون سیاست ورزی نظرات خود را عیان می گوید و ابایی از سوء استفاده دوستان و دشمنان ندارد به این نکته اعتراف کرده است که بدون مساعدت و موافقت غرب به هیچ وجه احتمال موفقیت دولت روحانی قابل تصور نیست.
شایسته است که رئیس جمهور محترم یک بار و برای همیشه به این انتقاد پاسخ دهند که چرا سرنوشت ملک و ملتی را به اراده و خواست قدرت های جهانی از جمله ۱+۵ منوط کرده اند؟
آقای روحانی باید به این سوال پاسخ دهند که اگر آن چه مشاوران و حامیان ایشان می گویند صحت دارد ابلاغ سیاست های مرتبط با اقتصاد مقاومتی که درست در نقطه مقابل اتکا به مذاکرات برای اداره کشور قرار دارد چه معنایی می تواند داشته باشد؟
و یک سوال نیز در حاشیه باید مطرح شود و آن این که واکنش دولت تدبیر و امید به این مدعا که « روحانی بدون اصلاح طلبان یک چهارم رای کنونی را نیز نداشته و در انتخابات آینده نیز بدون حمایت اصلاح طلبان امید موفقیت ایشان بسیار ناچیز و در حد صفر است» چیست؟ آیا رئیس جمهور محترم خود این مدعا را پذیرفته است که در مقابل لاابالی گری های فرهنگی و سیاسی در برخی وزارت خانه های مهم که از سوی برخی اصلاح طلب های نفوذ کرده و راه یافته در دولت روی می دهد سکوت می کنند و یا احیانا از آنان در مقابل نصیحت ناصحان حمایت نیز می کنند؟!
