خروش این مردم امروز همه روزنه‌ها را خواهد بست، همه راه‌های نفوذی که بی‌واسطه و با واسطه ایجاد شده را مسدود خواهد کرد، امروز روز دیگری با بدرقه شهیدی از جنس امنیت در تاریخ این شهر ماندگار می‌شود تا ثابت کند اصفهان کوفه نیست.
مرگ بر آمریکا ورد زبان امروز مردمی است که از بادهای مخالف نترسیده‌اند، آن‌ها که به بهانه همراهی با دلسوزان معیشت مردم، آسمان این شهر را غبارآلود کردند و خون پاسداری از جنس شهید حججی و شهید کاظمی را بر زمین ریختند.
امروز اگر اشکی از دیده‌ای روان می‌شود به سبب مظلومیت شهیدی است که هر روز به ارباب سلام می‌داد و آنگاه که بعد از نماز مغربش برای بازگشت امنیت به شهر شهیدان با آشوبگران رو به رو شد، مزد جهادش را گرفت.
شعارهای امروز بوی چهل سالگی و بلوغ یک انقلاب را می‌دهد، انقلابی که از انتقادها نمی‌ترسد اما با آنان که خواب آشفته برای این کشور دیده‌اند به ستیز برخورد خواهد کرد.
نسل اول انقلاب آنان که دفاعی مقدس را تجربه کرده‌اند، زودتر از دیگران در میان جمعیت حاضر شده‌اند تا نشان دهند حتی اگر یک پا داشته باشند اما با قامتی راست تمام قد پای این نظام ایستاده‌اند و با جانبازی‌شان آماده سربازی در رکاب رهبر و شهادت هستند.
این ملت چهل سال است که بیدار است و خواب راحت را از چشمان دشمنانش گرفته، چهره‌های این مردم یک دست مصمم است و اگر چه ظواهر با هم متفاوت است اما در باطن یکرنگی موج می‌زند.
پیکر شهید پیشاپیش جمعیت قرار می‌گیرد و آیت‌الله مهدوی نماز را اقامه می‌کند، به ذکر «ان کان محسنا» که می‌رسد، اشک با تکبیر گره می‌خورد و قدردانی از شهید با اقامه نماز مردم تجلی می‌یابد.
مسیر خیابان طالقانی اکنون میزبان خروش مردم است، کسانی که حمایت از نظام و انقلاب را رها نمی‌کنند.
روحانی جوانی که با پای شکسته آمده در گوشه‌ای از مسیر بر روی صندلی چرخدارش توقف کرده تا بر روی کاغذی تذکری را بنویسد: «ما پای انقلاب و رهبری ایستاده‌ایم».
شمس‌آبادی با خیل عظیم مردم طی شده و کوچک و بزرگ تا پای میدان انقلاب ایستادند و تکبیرهای قطعنامه را با صدای بلند فریاد زدند.
شهید شاه سنایی را چند قدم بدرقه می‌کنند و او را در گلستانی از شهید به خاک خواهند سپرد تا این مکان مقدس شهیدی از جنس امنیت را در کنار مدافعان حرم و شهدای دفاع مقدس در آغوش گیرد.
