به گزارش پایگاه عدالت خواهان گلستان"رسانه های منطقه از وضع توافقی میان ارتش های پاکستان و افغانستان جهت همکاری در مقابله با شبه نظامیان طالبان خبر داده اند، خبری که اگرچه ظاهرا موجب تشدید فشارها بر این گروه در دوسوی مرزهای پاکستان و افغانستان خواهد شد اما حکایت از قدرت گیری بیش از پیش این گروه در مناطق قبیله ای دو کشور دارد.
تشدید فعالیت های طالبان در دو کشور فوق از آن روی حائز اهمیت است که افغانستان و پاکستان در طول دهه های متمادی مامن امنی برای رشد و تسریع اقدامات تروریستی بوده و القاعده و طالبان بسان پدرخوانده های داعش از این مناطق جهت بسط و گسترش اقدامات مخرب خویش استفاده نموده اند.
رسانه های افغان در طول روزهای گذشته از اشراف بیشتر تروریست های طالبان بر ولایات غزنی و هلمند خبر داده اند که بمنزله کاهش روز افزون تسلط دولت جهت ایجاد امنیت در سطح کشور تلقی می شود. در پاکستان نیز جنبش تحریک طالبان (طالبان پاکستان) به همراه سایر شبه نظامیان شبکه حقانی، لشکر طیبه، لشکر جنگوی و طالبان ازبکستان بشدت بر دامنه فعالیت خویش افزوده اند که نمود آن را می توان در حمله اخیر آنها به یک مدرسه غیر نظامی در پیشاور و کشتار 150 تن از شهروندان این کشور مشاهده نمود.
وجود اختلاف های عمیق میان گروه های افغان در راستای چگونگی مقابله با طالبان، سیاست دوگانه سازمان اطلاعات ارتش پاکستان ( آی اس آی ) در برخورد با تروریست ها، سرمایه گذاری عظیم سعودی در سطح منطقه و ابهام موجود در استراتژی آمریکا در مقابله با تروریست های طالبان، فضایی مساعد برای این گروه های افراطی مهیا ساخته است. هم اکنون بخش گسترده ای از مناطق کوهستانی هم مرز دو کشور تحت تصرف این تروریست ها قرار دارد.
دریادار جان کربی سخنگوی وزارت دفاع آمریکا در جدیدترین اظهارنظرش عنوان داشته که ملا محمد عمر سرکرده تروریست های طالبان دیگر از سوی نیروهای تحت امر ارتش ایالات متحده مورد هدف قرار نخواهد گرفت. وی عنوان داشته که نیروهای آمریکایی از این پس تنها به مقابله با گروه هایی خواهند پرداخت که به شکلی مستقیم امنیت ملی آمریکا را مورد تهدید قرار دهند.
اظهارات فوق در حالی است که ایالات متحده پس از رایزنی های گسترده، اخیرا موفق گردید که مقامات افغان را جهت تداوم حضور نیروهایش در سطح این کشور مجاب نماید.
خروج ملاعمر از افراد تحت تعقیب آمریکا در حالی صورت می پذیرد که واشنگتن پیشتر برای سر این سرکرده طالبان مبلغی حدود 10 میلیون دلار تعیین کرده بود و به بهانه مقابله با رشد تروریسم در سال 2001 به این کشور حمله نمود. تحلیلگران بر این باورند که اهمیت افغانستان در سیاست خارجی آمریکا به ویژه در دولت دوم اوباما به شدت کاهش پیدا کرده و این امر موجب عدم تعهدات پیشین این کشور در حوزه های مالی، تسلیحانی، آموزشی و... نسبت به نیروهای افغان شده و ارتش ضعیف افغانستان را در برابر تروریست های آموزش دیده طالبان تنها گذارده است.
به باور کارشناسان مسائل منطقه با وجود ضعف نیروهای نظامی افغان و سیاست مبهم پاکستان در برخورد با طالبان و با وجود برخی ظرفیت ها در سطح دو کشور برای رشد و نمو مجدد طالبان، امکان احیای قدرت گیری این گروه قابل تصور است. نگاهی تاریخی به تحولات افغانستان نشان داده که بی توجهی جامعه بین المللی به رویدادهای این کشور و مطامع بیگانگان ( به ویژه پاکستان و عربستان سعودی ) موجب ظهور مجدد جریان های افراطی خواهد شد، فضایی که مشابه آن در طول دهه نود میلادی بوجود آمد و منجر به قدرت گیری طالبان شد. از این رو چه بسا در فضایی که ائتلاف بین المللی به سرکردگی آمریکا پس از ماه ها سکوت در برابر رشد داعش، خود را پیشتاز مبارزه با تروریست ها در عراق و سوریه قلمداد می کند، با بی اعتنایی عمدی یا سهوی نسبت به تحولات افغانستان و پاکستان زمینه ظهور مجدد این تروریست ها را در جهان اسلام مهیا نماید.
