به گزارش پایگاه عدالت خواهان"ابراهیم رضایی: دموکراسی علیرغم آفت‌هایی که دارد، زیبایی‌هایی هم دارد. مراسم تنفیذ رئیس‌جمهور جلوه‌گر زیبایی مردم‌سالاری دینی بود.
رقیبان آقای روحانی همه توان خود را بکار بستند تا او رای نیاورد و اندیشه دیگری بر قوه مجریه حاکم شود اما در نهایت صندوق رای تعیین کرد که چه کسی رئیس‌جمهور باشد.
حالا که انتخابات تمام شده، همان‌ها که تا سه ماه قبل در تقابل با روحانی بودند و صریح‌ترین نقدها و افشاگری‌ها را علیه او ترتیب دادند، به مراسم تنفیذ آمدند و به رای مردم گردن نهادند. وقتی فرداشبِ انتخابات 92 و فردای انتخابات امسال هواداران آقای روحانی به خیابان‌ها ریختند و شادی کردند و برای امثال ما رجز خواندند که «شکست‌تان دادیم» نه تنها ذره ای ناراحت نشدم بلکه عمیقاً خوشحال شدم که افرادی که سال‌ها به نظام اسلامی بدبین یا مردّد شده بودند، حالا فهمیدند که نظام اهل خیانت و تقلب نیست. مهمتر اینکه فهمیدند راهِ پیروزی، آتش زدن سطل زباله و بانک و سر دادن شعار ساختارشکن نیست.
کاندیدای ما رای نیاورده بود اما مهمتر از این نتیجه، موفقیت و هنر نظامی بود که توانسته بود همه را حول صندوق رای گرد آورد. خوشحال بودیم و هستیم که نظام ولایت فقیه چنان رقابتی را سامان داده بود که همه تفکرات و گروه‌ها گزینه مورد نظر خود را در آن می‌یافتند، این دستاورد کمی (آن هم در این منطقه پرآشوب) نیست.
ایراد ما به سران فتنه 88 همین بود که چرا تسلیم رای مردم نشدند و چرا هواداران خود را به اعمال غیرقانونی و آشوب دعوت کردند و چرا صف خود را از اغتشاشگران جدا نکردند؟ چه زیبا می‌شد اگر آنان به حکم قانون تمکین و خواسته‌های خود را در مسیر درست پیگیری می‌کردند تا آن همه عوارض چهار ساله از طغیان رئیس دولت وقت گرفته تا تحریم‌ها و تهدیدها متوجه ایران نشود.
پیش‌شرط استقرار مردم سالاری این است که اگر رای نیاوردی به پیروزی حریف احترام بگذاری و تمکین کنی اما برخی ظاهراً این قاعده را قبول ندارند و رای مردم را در صورتی می‌پذیرند که به ایشان رای دهند در غیر این صورت دبه می‌کنند.
چه خوب است حالا که آقای روحانی مجدداً رئیس‌جمهور شده، حامیان و اطرافیان ایشان _همچون رای‌دهندگان به او- قواعد رقابت سیاسی در نظام مردم‌سالار را بپذیرند تا اگر فردا روزی جناح محبوبشان رای نیاورد، زیر بار تصمیم اکثریت بروند.
پ.ن: معتقدم همه باید کمک کنند تا شعارهای خوب آقای روحانی عملی شود. اگر فکر کنیم که روحانی موفق نشود و فردا «دیدی گفتم» راه بیندازیم، راه را اشتباه رفته‌ایم.
