در ابتدای این گزارش آمده است: «اعلام خروج بخش عمده نیروها و تجهیزات نظامی روسیه از سوریه در 14 مارس، برای اکثر ناظران شگفت آور بود. البته باید صبر کرد و دید که این اقدام، تغییری اساسی در رویکرد مسکو در قبال منطقه است یا تنها حرکتی کوتاه مدت با هدف کسب دستاوردهای دیپلماتیک بر سر میز مذاکره است.
اما سئوال بزرگتر این است که آیا ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، دست ایران را در سوریه در حنا گذاشته است یا خیر؟»
این مجله آمریکایی ضمن قطعی دانستن هماهنگی قبلی روسیه با ایران برای خروج نیروها، و اشاره به اظهارات مقامات ایرانی در این رابطه، مدعی است ممکن است ایران در جریان ریز مسائل قرار نگرفته باشد و می نویسد: «جواد ظریف، وزیر امورخارجه ایران از اخبار عقب کشیدن روسیه از سوریه استقبال کرده و آن را نشانه ای مثبت دانسته که روسیه دیگر استفاده از نیروی نظامی را در سوریه لازم نمی داند، هر چند ظریف عنوان کرده است که باید صبر کرد و دید که در آینده چه خواهد شد.
علی اکبر ولایتی، مشاور رهبر ایران در سیاست خارجی نیز با صراحت بیشتری در این رابطه صحبت کرده است. او در پاسخ به سئوالاتی در رابطه با اینکه آیا نیروهای ایرانی جایگزین نیروهای روسی خواهد شد یا خیر گفته است که کاهش نیروهای روسی، هیچ تغییری در همکاری ایران، روسیه، سوریه و حزب الله ایجاد نخواهد کرد و مسکو در هنگام لزوم به مبارزه با تروریست ها ادامه خواهد داد.»
"نیوز ویک" با اقرار به دستاوردهای مشترک ایران و روسیه، از احتمال اکتفای روسیه به این پیروزی ها سخن به میان آورده و می نویسد: «کمپین مشترک ایران و روسیه، موجب ثبات جایگاه اسد به ویژه در مناطق شمالی سوریه شد. اما به نظر می رسد مسکو به اهداف اساسی اش از جمله تقویت متحد خود و به دست آوردن پایگاه های بلند مدت در منطقه مدیترانه برای به چالش کشیدن ناتو، نائل شده است و ممکن است در ادامه به مصالحه ای که اهداف ایران را به صورت کامل برآورده نمی سازد، رضایت دهد.»
هر چند ممکن است ایران طرح دومی برای تسلط بر سوریه پس از اسد داشته باشد. ایران می تواند منافع خود در مناطق دیگر سوریه را نیز با تکیه بر قدرت نظامی و حمایت از حزب الله لبنان و جبهه جدیدش مقابل اسرائیل در بلندی های جولان، حفظ نماید؛ هر چند بدون حمایت هوایی روسیه، آزادسازی حلب و پالمیرا راحت نخواهد بود.»
این مجله آمریکایی در ادامه گمانه زنی های خود می نویسد: «البته شاید بتوان گفت که ایرانی ها به آنچه از پوتین می خواستند، دست یافته اند و از خروج بخشی از نیروهای روسیه نیز کاملا خوشنود بوده و امیدوارند که قدرت برتر دیپلماتیک روسیه، نتایجی قابل قبولی را در ژنو رقم خواهد زد و شرایط پس از آن قابل کنترل خواهد بود. ضمن آنکه ممکن است به زودی روشن شود که خروج روسیه از سوریه، جدی و یا دائمی نبوده است.
باید گفت احتمالات زیادی پیش روست اما قطعا ایران به برنامه خود در سوریه ادامه خواهد داد چرا که این موضوع برای آن ها امری حیاتی است.»
