آنها امیدوار بودنند،بلکه این مرد امنیتی که نماینده رهبر انقلاب در شورای امنیت ملی هم می بود بتواند گره مشکلات سران فتنه را باز کند، روحانی در زمان انتخابات به گونه ای موضع گرفت که این قشر به وی تمایل پیدا کردنند،اگر چه بصورت صریح وعده ای مبنی بر رفع حصر سران فتنه نداده بود، اما این روزها با عدم تغییر در وضعیت موسوی وکروبی حامیان انها از روحانی دلخور شده اند و لب به انتقاد گشوده اند، انتقاداتی که هنوز به عبور از روحانی منجر نشده است اما این مسئله را چندان دور از ذهن نمی توان دید.
اما سئوال مهمی که مطرح می شود این است که آیا روحانی بدنبال رفع حصر این افراد می باشد؟ نگاهی به اختلافات حسن روحانی و موسوی در جریان نخست وزیر شدن وی و همچنین پایگاه رای روحانی در انتخابات ریاست جمهوری یازدهم و از طرفی نگاهی رئالیستی نشان دهنده موضوعی غیر از این می باشد،در ادامه مهمترین دلایل عدم تمایل حسن روحانی به رفع حصر موسوی و کروبی را آورده ایم:
1-اختلافات تاریخی
شاید یکی از دلایلی که باعث واکنش تند و غیر منصفانه نسبت به مستند "من روحانی هستم" شد، بازخوانی رای عدم اعتماد روحانی به نخست وزیری میرحسین موسوی به همراه 98 نماینده دیگر مجلس شورای اسلامی باشد، آنجا که روحانی بر خلاف نظر امام که بخاطر موقعیت جنگ خواستار رای به موسوی و عدم اختلاف بود ترجیح داد جزء کارت قرمز دهنده ها به موسوی باشد.
روحانی خواستگاهی راست و محافظه کارانه دارد و چه کسی است که نداند راست ها و چپ ها چه اختلافات جدی در مورد مسائل کشوری داشته اند و مشکلات و تنازع های داغ، اگر چه حضور شخص "محمود احمدی نژاد" باعث شده که انها باهم ائتلافی تاریخی را تشکیل دهند.اما حالا سکان دست روحانی است و او خواستار اجرای منویات خود می باشد و حافظه تاریخی اش قطعا اختلافاتش با چپ ها را به وی یادآوری می کند.
حسن روحانی حتی به لحاظ تشکیلاتی هم وابستگی راست گرایانه داری وی عضو جامعه روحانیت مبارز می باشد، در حالی که مهدی کروبی از اعضای اصلی انشقاق از جامعه روحانیت مبارز و موسس مجمع روحانیون مبارز می باشد
2-آسیب رسانی به پایگاه رای روحانی
روحانی که باکسب کمی بیش از 50 درصد آراء به عنوان رئیس جمهور یازدهم منصوب شده است از پایگاه رای متزلزلی برخوردار است،اگر چه بخشی از حامیان روحانی خواستار آزادی موسوی هستند اما نگاهی به نقشه توضیعی رای وی حکایت از آن دارد که روستاها و شهرستان های که برای اولین بار در آنها به مناسبت 9دی راهپمایی برگزار کرده بودنند، بخش بزرگتری از رای دهنده ها به روحانی را تشکیل می دهند، همان هایی که هنوز جزء طبقه متوسط بورژوا نشده اند و اعتقادات دینی پررنگی دارند و بخاطر مسائل اقتصادی و یا روحانی بودن او به وی رای داده اند.
اگر روحانی موسوی و کروبی را آزاد کند قطعا بخش بزرگی از رای دهنده ها بخاطر چنین مواضعی از روحانی دور می شوند و پایگاه اجتماعی و مشروعیت دچار مشکل اساسی می شود.
3-کمرنگ شدن نقش روحانی،خاتمی و هاشمی رفسنجانی در معادلات سیاسی
اگر میرحسین موسوی و مهدی کروبی محدودیت هایشان برطرف شود و ارتباطات قبلی آنها برقرار شود، دیگر بخاطر هزینه ها و شخصیت پردازی ها نه تنها حسن روحانی بلکه هاشمی رفسنجانی و محمد خاتمی در حاشیه قرار می گیرند و حتی حضور آنها می تواند روندی را ایجاد کند که مطالبات تندی همچون استعفای روحانی برای ریاست جمهوری موسوی را ایجاد کند.
قطعا نه خاتمی نه هاشمی و نه روحانی نمی خواهند در حاشیه قرار بگیرند موضوعی که با رفع محدویت های موسوی و کروبی امری اجتناب ناپذیر است.
4-امکان مشکلات امنیتی برای دولت اعتدال و اصلاح
یکی از مهترین نیازهای بشر، مسئله امنیت می باشد موضوعی که در راس اهداف تشکیل دولت ها قرار دارد، ایران نیز از این هدف و درخواست مردمی بی نیاز نیست.
میرحسین موسوی و مهدی کروبی به همراه راس فتنه و محمد خاتمی حرکات خیابانی را ایجاد کردنند که باعث سلب امنیت مردم و خسارت های مالی فراون وجانی نیز شد، روحانی وکابینه امنیتی اش به هیج وجه از ملتهب شدن فضای جامعه استقبال نمی کنند در شرایط فعلی جرا آنکه در ان فضا دوقطبی ایجاد می شود که استراتژیِ" کمی به راست کمی به چپ" امکان اجرایی شدن ندارد، و روحانی مجبور می شود که با برهم زنندگان حرکات خیابانی دوستان اصلاح طلبش برخورد کند ان موقع بازهم پایگاه اجتماعی ضعیف روحانی به هم می ریزد، از طرفی اصولگراها نیز قطعا بخاطر عملکرد سیاسی چند ساله روحانی به حمایت از او نمی رسند.
امکان برگشت به فضای مشکلات امنیتی و نگرانی دولتی ها در این خصوص آنقدر جدی می باشد که دستغیب از روحانیون حامی فتنه در نامه ای که خطاب به روحانی پیرامون رفع حصر سران فتنه نوشته است، آورده: آقای میرحسین موسوی و جناب کروبی و سایر زندانیان سیاسی به دنبال بر هم زدن اوضاع و احوال نیستند"
5-ایجاد پارادوکس در مواضع
قطعا وقتی محدودیت های کروبی و موسوی برداشته شود آنها باید پاسخگوی سئوالات فراوانی باشند، یکی از مهمترین این سئوال ها به موضوع" ادعای تقلب در انتخابات سال88" بر می گردد.
فرض اول این است موسوی و کروبی تقلب در انتخابات ریاست جمهوری 88 را رد می کنند، که در این صورت باعث سرخوردگی حامیانش و ایجاد حس رفتار فریب آمیز از سوی انها در میان هوادارانشان می شوند و از سوی زمینه را برای انزوای خود فراهم می کنند و بی حیثیتی برای اصلاح طلبان به ارمغان می آورنند که باعث ضربه جدی و بزرگی به دوم خردادی ها می شود.
فرض دوم اینکه سران اشوب مدعی می شوند که تقلب در سال 88 اتفاق افتاده و برآن تاکید مجددی می کنند، که آن زمان سئوال های جدی تر ایجاد می شود که چگونه در سال 88 با ختلاف ده میلیونی تقلب شده است ولی در سال 92 گزینه نزدیک به شما با اختلاف 260هزار رای به عنوان رئیس جمهور منصوب شده است؟ و اگر روحانی منتخب حامیان جنبش سبز است چه چیزی باعث شده است که انها به این انتخابات اعتماد کنند با توجه به اینکه مجری وناظرین تغییری نکردنند؟
اگر انتخابات ریاست جمهوری یازدهم را زیر سئوال ببرند،مانند کاری که اتحادیه اروپا با صدور قطعنامه ای انجام داد زمینه فروپاشی دولت روحانی را فراهم می کنند و روحانی کاملا تنها می شود.
حال این سئوال شکل می گیرید که دلایل عده ای که می گوید روحانی بدنبال رفع حصر سران فتنه می باشد چیست؟ و اینکه آیا نفع سیاسی وی در رفع محدودیت های سران آشوب می باشد یا نه؟ روحانی قطعا با توجه به نوع چینش اعضای شورای عالی امنیت ملی از امکان بیشتری نسبت به محمود احمدی نژاد برای رفع محدودیت های سران فتنه برخوردار می باشد ولی جزء وعده های نزدیکانش هیج قدمی در این راستا دیده نمی شود تا آنجا که خبری به نقل از موسوی منتشر شد که می گوید"امیدی به رفع حصر توسط روحانی و هاشمی و خاتمی ندارم"
