به گزارش پایگاه عدالت خواهان" کانال احمد توکلی نوشت :در حاشیه یادداشت « در نشست مسئولان قضایی از مسائل قضایی گفتگو نمی شود؟»
امروز در سایت "الف" یاداشتی به قلم برادر فاضل اقای "ناصر ایمانی" با عنوان بالا منتشر شد و بسیار مورد استقبال کاربران قرار گرفت.
جان سخن اقای ایمانی این بود که نحوه انعکاس خبر جلسه هفتگی مسئولان قضایی به زیان آبروی این قوه و ریاست آن تمام میشود.
- ذیل این یادداشت کامنت های زیادی نوشته شد که جز چند استثناء، همگی در تأیید بود. در عین حال برخی از کامنت ها چنین القاء میکرد که رئیس قوه قضاییه را چه به سیاست؟ او باید فقط از مسائل، و به ویژه مشکلات مردم در قوه، سخن بگوید.
= دو نکته در این باره قابل توجه است:
- در عرف سیاسی، رئیس قوه قضاییه بروکرات نیست بلکه قاضی القضاتی است که در جایگاه یک سیاستمدار قرار دارد.
اولا او در موقعیتی است که تقریبا از تمامی اطلاعاتی که یک سیاستمدار آگاه دارد، با خبر است و این اطلاعات برای انجام وظیفه اش ضروری است. مثلا اگر این موقعیت نباشد آیا وظیفه رئیس قوه در « احیای حقوق عامه و گسترش عدل و آزادیهای مشروع» و یا در «نظارت بر حسن اجرای قوانین» مذکور در اصل یکصد و پنجاه و ششم قانون اساسی به درستی قابل اجرا است؟
اگر تسلط به موضوعات و الزامات فناوری جدید در رسانه ها نباشد و آثار کارکردهای جدید هر فرد یک رسانه در دایره دانش وتوجه قاضی القضات نباشد، بدون شک در هدایت قوه برای دفاع از آزادی های مشروع موفق نخواهد بود.
دو مثال دیگر: فرض کنید جمعی از مخالفان دولت به اتکای برخی قوانین موجود تصمیم دولت را در انعقاد برجام غیرقانونی بدانند و شکایت به قوه قضاییه ببرند، چگونه رئیس قوه بدون ممارست در سیاست و اطلاع و آگاهی از برجام و مقدمات و نتایچ و تبعات آن میتواند قوه را چنان هدایت کند که کمترین هزینه ملی و بیشترین منفعت نصیب کشور شود؟
اگر رئیس قوه قضاییه در جایگاه یک سیاستمدار قرار نداشته باشد و روزی دولت بخواهد در تعقیب مصلحت قابل اعتنایی یک تبعه خارجی بازداشت شده در ایران را به سرعت به کشورش باز گرداند، آیا قاضی القضاتی که فقط سر در کتاب قانون و فقه داشته باشد و عالم به زمان نباشد، با دولت همراهی خواهد کرد؟
چنین رئیس قوه ای چه تناسبی با مباحث شورای عالی امنیت ملی دارد که قانون اساسی وی را یکی از اعضای آن قرار دادهاست؟ خلاصه رئیس قوه قضاییه تراز قانون اساسی ما و به نظر بنده تراز حکومت داری عاقلانه، حیثیت سیاسی نیز دارد.
- آشکار است که رئیس قوه نیز مانند هر ایرانی حق اظهار نظر در امور را دارد به ویژه که در ایران یک عالم دینی متصدی این سمت است و سخن از سوریه و مظالم آمریکا و دعوت مردم به توحه به وظایف شان بر او واجب است. ولی دو تذکر نیز در اینجا ضروری است که فرمود فذکر ان الذکری تنفع المؤمنین.
- نخست آن که قاضی القضات سیاستمداری است که معطوف به دسته بندی های سیاسی داخلی باید از اظهاراتی که بوی جانبداری بدهد، بپرهیزد
- و دوم، در موضوعات غیرقضایی به اندازه ای سخن بگوید که مردم تلقی نکنند که این رئیس به وظائف خود کمتر از کار دیگران توجه دارد که در واقع چنان که در یادداشت آقای ایمانی نیز آمده، چنین نیست.
گرچه تلقی درست نباشد اما تأثیر منفی خود را میگذارد به ویژه با دشمنانی که دارد و داریم.
- خلاصه رئیس قوه قضائیه قاضی القضاتی است که سیاست میداند و در مواقع لزوم درمقام سیاستمدار سخن میگوید و عمل میکند نه سیاستم
