به گزارش پایگاه عدالت خواهان" حسین خان بابازاده: مناظره دوم نامزدهای انتخاباتی نسبت به مناظره اول با حاشیه ها و نکات بیشتری همراه بود. از سخنان نسنجیده اسحاق جهانگیری در دفاع از محموله قانونی یا غیرقانونی دختر مظلوم وزیر خوش سابقه آموزش و پرورش تا تحریک مذهبی و قومیتی آقای روحانی در انتصاب فرماندار زن اهل سنت که برای هر دومورد جدای از آنکه افکار ملت ایران بایستی قضاوت کنند اما نمی توان تاسف نخورد.
اما نکته مهم و حاشیه اصلی مناظره سیاسی نامزدها، جمله نسنجیده آقای روحانی در زمان بیان ناکارآمدی سند برجام و انتقاد به نحوه تعامل دولت یازدهم با کشورها بود که روحانی دیگر نتوانست آن لبخندهای تصنعی را ادامه دهد و به قول معروف «از کوره در رفت». روحانی گفت: «روی موشک شعار نوشتند و شهر زیرزمینی نشان دادند که برجام را به هم بزنند» .
هرچند می توان برای این اظهارات نسنجیده سطرهای زیادی قلم فرسایی کرد اما نگارنده به ذکر چند نکته پیرامون این جملات کفایت می کند:
- در ابتدا آقای روحانی باید بداند که رونمایی از شهرهای زیرزمینی موشکی پس از گذشت هشت ماه از تصویب برجام و گذشت دوماه از اجرای آن انجام شده است.
رئیس جمهور محترم باید قدردان این رونمایی ها و این رزمایش ها باشد که ناشی از قدرت نظامی جمهوری اسلامی است چرا که اگر این موارد نبود، کدخدا و دولت های شبه کدخدا لحظه ای اجازه صحبت به دیپلمات های اعزامی را نمی دادند.
باید به ایشان متذکر شد که در طول زمان مذاکرات منتهی به سند برجام، بیش از ده بار ملت ایران از سوی کشورهای مذاکره کننده و خاصه آمریکا مورد تهدید به حمله نظامی قرار گرفت و این رونمایی ها تنها گوشه ای از اقتدار نظام اسلامی برای پاسخ به یاوه گویی ها برای نشاندن دشمن بر سر جایش بود. هرچند در این چهارسال در پاسخ به یاوه گویی های مستکبران، از دولتمردان یا صدایی در نیامد و یا با واکنش خفیفی از کنار آن گذشتند.
جمله استفاده شده بر روی موشک ها عبارت «اسرائیل باید از صحنه روزگار محو شود» بوده است که از لسان مبارک حضرت امام خمینی(ره) شنیده شده است. اعتراض آقای روحانی به این جمله یادآور مواضع سران مستکبرین به وقت تصویب برجام است که دغدغه تامین امنیت اسرائیل را بیان می کردند و به نوعی با تصویب برجام تضمین امنیت اسرائیل را می دادند.
آقای روحانی باید جملات خودشان را خواسته یا نا خواسته با آن مواضع همسو ببینند. هرچند واکنش قاطع رهبرانقلاب مبنی بر حذف این غده سرطانی تا 25 سال آینده کابوس تمام نشدنی در اذهان صهیونیست ها حاکم کرد.
- آقای روحانی باید مشخص کند که بیان این جملات نسنجیده سهوا بوده و یا عامدانه بوده است. اگر از روی عصبانیت و سهوا بیان شده که باید برای ایشان تاسف خورد که به لحظه عصبانیت و احساس خطر برای منفعت شخصی یا گروهی، منافع ملی را از یاد برده و قسم خود را زیر پا می گذارند که این روحیه شباهت بسیاری با اعمال فتنه گران سال 88 البته در -نگاه خوش بینانه- دارد که به وقت عدم تامین منفعت قومی قبیله ای تا پای براندازی نظام اسلامی پیش رفتند. اما از سوی دیگر گزاره دیگری که به ذهن نگارنده می رسد ناراحتی چندین ماهه آقای روحانی از این رونمایی و رزمایش هاست که این بغض در گلو را ماه ها با خود به همراه داشته تا در وقتی مانند مناظره بشکند. پرداختن به فرضیه عامدانه بودن بیان این عبارات با اهداف احتمالی خطرناک آن، در این یادداشت نمی گنجد.
مخاطب آقای روحانی در این عبارت « شهر زیرزمینی نشان دادند که برجام را به هم بزنند » بدون شک نمی تواند آقایان قالیباف یا رئیسی باشد. به نوعی ایشان خطاب خود را به سیاست های نظام و برنامه های نیروهای مسلح قرار می دهد که جای تامل جدی دارد.
اقای روحانی باید بداند که ملت ایران و جریان انقلابی طرفدار امنیت پایدار، صلح و پیگیری حقوق خود بوده و هست اما بدون شک این اهداف را با استقلال، اعتماد به نفس، نگاه به داخل و تعامل عزتمندانه با دنیا دنبال می کند. برای جریان انقلابی روی کار امدن ترامپ یا شکست کلینتون تفاوتی ندارد و از پیروزی یا شکست هیچ کدام احساس شادمانی یا ضعف نمی کند اما جای تاسف دارد که جریان حاکم بر دولت از روی کارآمدن دیوانه ای به نام ترامپ نتواند ناراحتی خود را پنهان کند و مشتاق به پیروزی کلینتونی باشد که در کارنامه مشترکش با اوباما، جنایت تشکیل داعش را دارند.
تعامل عزتمندانه با دنیا برای استیفای حقوق اینگونه نیست که ایران هر یاوه گویی، بدعهدی، هتک حرمت و... را تحمل کند و از قدرت نمایی نظامی یا علمی خود یا برگزاری مراسم های نمادینی چون 13 آبان به بهانه شکست مذاکرات بهراسد.
آقایان باید تکلیف خود را مشخص کنند که حقایق را عامدانه وارونه متوجه می شوند و یا سهوا مرتکب این خطا می شوند؟ چرا که بارها و بارها در طول چهارسال عمر دولت یازدهم ایشان و همکارانشان در دولت بارها جای دوست و دشمن، خودی و غریبه را به عکس تشخیص داده و موجبات کدورت مردم را فراهم کردند.
نمونه بارز و عمومی این نوع رفتارها رویکرد وزیر خارجه دولت یازدهم آقای ظریف بود که دشمن را محرم می دانست اما نمایندگان مردم در مجلس را نامحرم تلقی می کرد، خنده هایشان را به مذاکرات می بردند، اخم ها و صورت عبوسشان را برای جلسات مجلس می آوردند ویا رفتار آقای روحانی که هر انتقاد دلسوزانه ای را تهدیدی برای خود تلقی می نمود و بدترین الفاظ را نثار منتقدان داخلی حواله می داد؛ هرچند شاید این امر را بتوان ناشی از سابقه امنیتی و حاکمیت روحیه امنیتی بر دولت قلمداد نمود.
جفاست که عظمت انقلاب اسلامی و ملت ایران را نشناخته و به وقت امیتازگیری، اظهار ضعف کرده و با عجله در مقابل وعده های نسیه امتیاز نقد بدهیم.
