به گزارش پایگاه  عدالت خواهان ایران" بحران شیوع ویروس کرونا در کشورمان که مردم را درگیر خود کرده است، ابعاد مختلفی دارد. از یک طرف بحث پیشگیری که بسیار مهم است و بسیاری بیان می کنند که بایستی کاری کرد که زنجیره شیوع این بیماری قطع شود باید مورد توجه قرار گیرد و از سوی دیگر بحث درمان است که بایستی با تمرکز زیادی صورت گیرد تا از مرگ و میر بیشتر هموطنانمان جلوگیری صورت گیرد.

در حوزه پیشگیری کار بسیار وسیع است. از بحث آموزش گرفته تا تهیه اقلام بهداشتی و ضدعفونی و ایجاد سازوکاری برای هر چه کمتر شدن رفت  آمدها و تردد مردم، این موارد بایستی به طور ستادی انجام پذیرد. در این میان بسیاری از کارشناسان مطرح می کنند که یکی از اشتباهات مدیریتی در مدیریت بحران شیوع ویروس کرونا انتخاب وزیر بهداشت به عنوان نفر اول برخورد با این بحران است.

کارشناسان معتقدند مقابله با این بحران لوازم و ملزوماتی دارد که از عهده و مسئولیت یک نفر بر نمی آید و دستور سطوح بالاتری بایستی برای هماهنگی و به کارگیری منسجم دیگر نهادها و سازمان های دولتی برای این موضوع نیاز است. 

 در حوزه تجهیز کادر پزشکی به لوازم درمانی و ضدعفونی شاهد گلایه های فراوان وزیر بهداشت بودیم که حتی وی از رئیس جمهور و وزیر صنعت در این حوزه گلایه کرد. 

این موارد نشان می دهد که وزیر بهداشت نه تنها قادر به هماهنگ سازی سازمان های مختلف نیست بلکه سمت و جایگاه وی به او اجازه نمی دهد که اینگونه در این مسائل وارد شود و نهادها را در زیر چتر مجموعه وزارت بهداشت برای مقابله با این بحران بسیج کند. از سوی دیگر تعدد این مسئولیت ها وزارت بهداشت را از مسئولیت اصلی خود که تمرکز بر درمان است تا حدی دور می سازد و از توان درمانی وزارت بهداشت می کاهد. بنابراین بسیاری از کارشناسان معتقدند که وزیر بهداشت بایستی در کنار مقامی بالاتر قرار گرفته و با پیشنهادهای مختلف وزیر بهداشت و دستورات و رسیدگی آن مقام مسئول این بحران مدیریت شود.

در همین رابطه، «سیامک مره صدق» عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی با بیان این که وزیر بهداشت اختیارات کافی برای مدیریت بحران کرونا را ندارد، بیان می کند: « در مواقع بحرانی یا باید بقیه وزرا به وزیر بهداشت تفویض اختیار کنند یا باید پیشنهادها و درخواست های وزیر بهداشت را عملی کنند؛ نمی شود که به وزیری اختیار کامل ندهند و بعد از آن مسئولیت کار بخواهند.»

آنچه امروز در کشور مشاهده می شود این است که همه بار بر روی دوش وزیر بهداشت است. در این میان رئیس جمهور و معاون اولش و حتی وزیر کشور که طبق قانون بایستی در موارد بحرانی پیش قدم بشود، چندان در مدیریت بحران دیده نمی شوند. این موضوع سبب شده است که عملا فرآیند مقابله با ویروس کرونا در کشورمان یک فرایند کند و ناقص باشد. 

جالب اینجاست که از لحاظ سیاسی رئیس جمهور همواره مطرح می کرد که اختیارات لازم برای اداره کشور را ندارد اما در بحرانی اینچنینی که اختیارات در دست قوه مجریه است، عملا شاهد برخی فعالیت های حاشیه ای رئیس جمهور هستیم. 

وزارت کشور، ستاد مقابله با بحران، هلال احمر که بیش از سه ماه است رئیس ندارد و وزارتخانه های دیگر دولت در این بحران چه نقش هایی دارند. تا به امروز تنها وزارت بهداشت را میدان دار این بحران دیده ایم که با کمک جهادگران و سایر نهادهای نظامی همراه بوده است. اما متاسفانه چندان مدیریت یکپارچه بحران دیده نمی شود. اینکه تنها به مردم بگوییم بهداشت فردی و اجتماعی را رعایت کنند اما در داروخانه ها و مراکز بهداشتی مواد ضدعفونی کننده و ماسک و ... وجود نداشته باشد، راهگشای کار نیست.

ویروس کرونا از همین اهمال کاری های مدیریتی سوء استفاده می کند و بیشتر منتشر می شود. اینکه نهادهای دولتی در تعطیلی ادارات با هم اختلاف دارند و در یک روز چندین اطلاعیه مبنی بر تغییر ساعات و تکذیب این موارد صادر می شود بیشتر باعث بهم ریختن سلامت روانی جامعه می شود. بحران کرونا یک بحران فراگیر است که بایستی با کمک همه نهادها از سد آن رد شد. ویروسی که می تواند همه جا را آلوده کند بایستی با نهادهای مختلفی که در همه جا حضور دارند، ریشه کن شود.  

سرپیچی از دستور رهبراتقلاب؟!
شب گذشته هم مسعود پزشکیان نائب رئیس مجلس شورای اسلامی که در گفت‌و‌گوی ویژه خبری سخن می‌گفت، با اشاره به جلسه سه ساعته وزیر بهداشت و کارشناسان مربوطه در صحن علنی مجلس، اظهار داشت: بعد از این جلسه رئیس مجلس نامه‌ای خدمت مقام معظم رهبری نوشتند و پیشنهاد تغییر ریاست ستاد مقابله با کرونا را مطرح کردند.  

وی افزود: تا جایی که اطلاع دارم پیشنهاد رئیس مجلس این بود که معاون اول و یا فرد دیگری ریاست ستاد مقابله با کرونا را برعهده‌دار شود.

پزشکیان در ادامه گفت: آنگونه که شنیدم مقام معظم رهبری فرموده‌اند که رئیس جمهور خود باید مسئولیت ستاد مقابله با کرونا را برعهده بگیرند.

 

دانلود فیلم ماجرای نامه لاریجانی به رهبری درباره کرونا
با این حال در جلسه قبل از ظهر امروز هیات دولت، آقای روحانی تلویحا به این انتظارات پاسخ منفی داد و عملا ترجیح داد مسئولیت اصلی مدیریت این بحران بر عهده وزیر بهداشت باشد. روحانی گفت: دوستان بدانند حداقل هفته‌ای یک جلسه ستاد با ریاست و مدیریت خود من تشکیل می‌شود؛ در هفته‌ای که الان رو به پایان است، از شنبه جلسه گذاشته بودیم و هفته آینده هم جلسه داریم؛ در ایام تعطیلات عید هم باز جلسه خواهیم داشت؛ خود من جلسات را هفته‌ای یکبار می‌گذارم؛ اگر مشکلی داشتم معاون اول می‌گذارد و خود ستاد ملی به ریاست خود آقای دکتر نمکی به طور منظم در هفته هر چند بار لازم باشد جلساتش گذاشته می‌شود. این گونه تعبیر شده که رییس جمهور و وزیر کشور مسوولیتی ندارد و وزیر بهداشت و درمان گرفتار شده است و همه بار به دوش او است. البته وزیر بهداشت و درمان و همه همکاران آنها بار سنگینی را بر دوش دارند.

وی ادامه داد: بعضی ها فکر می کنند که در مبارزه با کرونا یک وزارتخانه به نام وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی درگیر است و گلایه می‌کنند که  کل کشور و همه وزیران و مسوولین باید بیایند.در این ستاد تمام دولت درگیر هستند. بخشی از دولت تلاش می کنند که زندگی عادی مردم بگذرد. زندگی عادی مردم یعنی یعنی برق، آب، گاز، بنزین و مسایل مالی و پولی و کالای اساسی باشد.

درخواست محسن رضایی از روحانی
در همین باره دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام از روحانی خواست تا مانند شرایط جنگی در قرارگاه فرماندهی سلامت مستقر شود. محسن رضایی در یادداشتی نوشت: «در شرایط کنونی که مردم عزیزمان با یک ویروس و بیماری جهانی مواجهند حضور و ظهور مسئولان دولتی در میادین بحران می‌تواند مایه آرامش مردم و سرعت در حل مشکلات گردد. به بیان ساده‌تر، مردم اگر مسئولان را در قله‌های نگرانی در ملازمت خود نبینند دچار بی اعتمادی می‌شوند؛ بنابراین میدان‌داری مسئولین ارشد اجرائی فراتر از یک وزارت بهداشت می‌تواند از آلام روحی به نفع روان‌سازی تدبیر امور و امیدافزایی برای عبور از این دوره بکاهد و تجربه‌ای بالنده را به بار بنشاند. آقای رئیس جمهور باید شخصا مانند شرایط جنگی در قرارگاه فرماندهی سلامت مستقر شود.» این اولین بار نیست که حسن روحانی با مدیریت نادرست و مشورت ناپذیری از بزرگان نارضایتی مردم را ایجاد میکند. برجام، پاتک بنزینی دولت به مردم و مدیریت نادرست اقتصادی در سال‌های اخیر این اتفاق را بارها نشان داده است.
  آقای وزیر به تنهایی نمی تواند واضح است که در شرایطی که بحران کرونا تمام کشور را فراگرفته و نیازمند هماهنگی همه دستگاه ها، وزارت خانه و ادارات و تصمیمات قاطع باشد یک وزیر به تنهایی نمیتواند همه امور را انجام دهد و نیازمند آن است تا شخص اول اجرایی کشور مسئولیت مستقیم مشکل اول این روزهای کشور یعنی کرونا را برعهده بگیرد اما آنچه توسط روحانی رخ میدهد امری دردناک و غیرقابل توصیف است. نامه گلایه آمیز چندی پیش نمکی به روحانی خود به خوبی موید بخشی از این موضوع است.   سابقه انتقاد اصلاح طلبان از خستگی و ناتوانی روحانی کم کاری و خستگی حسن روحانی قبلا هم مورد انتقاد اصلاح طلبان و نزدیکان روحانی قرار گرفته بود. عبدالله ناصری 15 مرداد 97 در گفت‌وگو با مهر در پاسخ به این سوال که «شما در گفت‌وگویی عنوان کردید آقای روحانی ساعت ۱۰ صبح در محل کارش حاضر می‌شود؛ این حقیقت دارد؟»، گفت: بله، واقعیت دارد.   ناصری در ادامه در پاسخ به این سوال که «از کجا این مساله را شنیدید؟» تصریح کرد: نیازی به شنیدن ندارد. وقتی می‌بینم نه یک روز، نه 2 روز بلکه روزهای متعدد، «اسکورت» آقای روحانی، چه ساعتی دم در خانه ایشان حضور پیدا می‌کند تا ایشان را به نهاد ریاست‌جمهوری ببرد، دیگر شنیدن نمی‌خواهد! آقای روحانی قبل از اینکه به پاستور برود، در نیاوران و در مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام بود. بازه زمانی 2 ماهه، قبل از استقرار رسمی دولت، برای فرد انتخاب شده بسیار مهم است که باید وقت بگذارد و کار کند. اصل سازه دولت در همان 2 ماه گذاشته می‌شود. آقای روحانی در این 2 ماه (از زمان انتخاب ‌شدن در خرداد ۹۲ تا استقرار رسمی دولت در مرداد ۹۲) اکثر روزها وقتی هوا روشن بود، به خانه بازمی‌گشت. این نخستین باری نیست که میزان کار روزانه حسن روحانی در کسوت ریاست‌جمهوری در محافل سیاسی و رسانه‌ای کشور مطرح می‌شود. سال گذشته نیز برخی سیاسیون از کم‌تحرکی روحانی ابراز گلایه کرده بودند به‌گونه‌ای که حتی ادعا شد علی‌اکبر ناطق‌نوری نیز از کم‌تحرکی روحانی ابراز گلایه کرده است.   عبدالله ناصری  دی‌ماه سال گذشته در این‌باره به فرهیختگان گفت: «روحانی در مقایسه با همه رؤسای جمهور پیشین، برای دولت وقت نمی‌گذارد. می‌گویند او از ساعت ۹:۳۰ صبح تا ۱۹ سر کار است! این را تردید ندارم و یکی از اعتراضات و انتقاداتی است که دوستان روحانی به او دارند. ناطق‌نوری در همین زمینه به روحانی اعتراض کرده و گفته: من که الان فقط یک حوزه علمیه در لواسان دارم از ساعت ۶:۳۰ صبح آنجا حاضر می‌شوم و شما باید کمی زودتر بروید و به سخن وزرای‌تان گوش کنید».   این در حالی است که برخی نزدیکان روحانی همان زمان در انتقاد از این اظهارات گفتند همین روزی 10 ساعت کار برای روحانی نیز خوب و قابل قبول است. سیدرضا اکرمی از روحانیون نزدیک به روحانی در این‌باره به فرارو گفت: من در دفتر رئیس‌جمهور نیستم که بدانم آقای روحانی چند ساعت در روز کار می‌کند اما فرضا اگر از 5/9 صبح تا 7 شب کار کند می‌شود حدود 10 ساعت در روز. مگر روزی 10 ساعت کار کم است؟ اکرمی با اشاره به سوابق روحانی پیش از ریاست‌جمهوری او می‌گوید: کارنامه آقای روحانی نشان می‌دهد او هم پرکار است و هم کارها را خوب انجام می‌دهد. اینکه فردی از صبح ساعت 6 تا 12 شب کار کند دلیلی بر درایت نیست. ما باید کیفیت کار را ببینیم نه کمیت آن را. باید ببینیم نتیجه کار یک فرد چگونه است».