به گزارش پایگاه عدالت خواهان" :چند روز پیش تعدادی از مخالفین جمهوری اسلامی ایران (عم از اصلاح طلبان فراری و ضد انقلاب ) در کنفرانسی دو روزه در لندن برای بحث و تبادل نظر درباره چگونگی مدیریت دوران گذار از جمهوری اسلامی ایران دور هم جمع شدند. در این نشست که با شعار دموکراسی برگزار شده، عده ای قرار است برای جایگزین کردن نظام دموکراتیک در ایران فکر و برنامه ریزی کنند.
بنابر این گزارش، در این کنفرانس حدودا ۳۰ نفر شرکت کردند که افرادی همچون مهرانگیز کار، شهریار آهی، محسن سازگارا، علیرضا نوری‌زاده و احمد رافت در بین آن ها حضور دارند. از ایران هم چند نفر همچون حشمت الله طبرزدی در این کنفرانس به صورت دیجیتالی شرکت کردند. اگر باور کنیم این افراد در خط فکری مستقل و در تصمیمات آزاد هستند اما یک سوال مهم و بی پاسخ اینکه هزینه برگزاری این کنفرانس را چه کسانی یا چه سازمان هایی می دهند؟
محسن سازگارا در بخشی از صحبت های خود گفت:«دوگانه سازی داخل و خارج غلط است، هیچ جنبشی در دنیا نبوده که بخش داخل و بخش خارج داشته باشد». این مطلب نشان از وجود اختلاف بین مخالفین داخلی و مخالفین خارج نشین دارد.
مهرانگیز کار هم در بخشی از سخنان خود گفت:«مدیریت دوره گذار باید به شورایی سپرده شود که هنوز شکل نگرفته است». او در ادامه با اشاره به اعتراض کشاورزان اصفهانی نسبت به خشکسالی اصفهان، جامعه ایران را آماده تحولات دانست.
جالب اینکه ربع پهلوی که به دلیل کسالت نتوانسته بود در این کنفرانس شرکت کند در پیامی خطاب به شرکت کنندگان این جلسه نوشت: «فرصت گران و خطر در کمین است، تاریخ به ما آموخته که رویکرد حذفی به هرج و مرج منتهی می شود». احتمالا پهلوی این درس را از تاریخ حکومت پدرش محمدرضا شاه و یا حکومت پدربزرگش رضاخان گرفته است! اما او از این کنفرانس با موضوع دموکراسی چه چیز می خواهد
هرچند برگزاری اینگونه کنفرانس های کوچک فقط یک نمایش برای جلب نظر کارفرمایان خارجی است، اما چند سوال ساده ذهن را مشغول می کند. سوالاتی که پاسخ پیچیده ای نخواهد داشت:
۱- آقای سازگارا بر اتحاد مخالفین تاکید کردند اما تعداد مخالفین خارج نشین که سراغ داشتیم باید خیلی بیشتر باشد. آیا بین طیف های مختلف اپوزیسیون اختلاف ها حل نشده است؟ شما که با هدفی واحد نمی توانید پنجاه نفر را هماهنگ کنید می‌خواهید برای یک کشور ۸۰ میلیونی برنامه ریزی دموکراتیک داشته باشید؟ آقایان سروش، مهاجرانی، اکبر گنجی، کدیور و … چرا در این کنفرانس شرکت نکرده اند؟
۲- آیا گردهمایی ضدانقلاب خارج نشین برای اولین بار است که تشکیل شده است؟ آیا اینگونه نیست که هر چند وقت یکبار حس می کنید وضع ایران بد شده و نظام در حال سقوط است؟ بهتر نیست واقع بین باشید و باور کنید اعتراض های مردم هیچ پیامی برایتان ندارد و منطبق بر مردم سالاری است؟
۳-اگر طرفدار یک حکومت دموکراتیک هستید چرا اعتراض و انتقاد مردم را عجیب می دانید؟ چرا می خواهید از اینگونه اعتراضات به نفع خود بهره برداری کنید؟
سایت بی بی سی این ۳۰ نفر شرکت کننده را گروه چشمگیری دانسته است
خبرگزاری سلطنتی بی بی سی در گزارشی درباره این کنفرانس می نویسد: «شرکت کنندگان معتقد هستند حوادث دیماه سال گذشته و فشارهای بین المللی فرصت مناسبی را برای فروپاشی نظام جمهوری اسلامی ایران فراهم کرده است». این در حالی است که اعتراض آزادانه به مشکلاتی ازجمله وضعیت اقتصاد و بیکاری کاملا طبیعی و یکی از ویژگی های مهم جمهوری اسلامی است. آیا در کشورهای دیگر اعتراضات مردمی وجود ندارد؟
از طرف دیگر فشارهای بین المللی برای ایران چیز جدیدی نیست. وضعیت جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین المللی با وجود تحریم های از گذشته مقتدرانه تر شده است تا حدی که نتانیاهو بارها ایران را بزرگترین دشمن خود می داند. پیروزی های چشم گیر جبهه مقاومت در منطقه دلیل دیگری بر افزایش اقتدار ایران است. همین باعث شده آمریکا که از دخالت های غیر مستقیم چیزی عایدش نشده بصورت مستقیم وارد کارزار سوریه شود.
لازم به ذکر است:اصلاح طلبان،غربزده ها، اعتدالیون و رسانه های کتبی و مجازی داخلی نیز این روزها با حجمی انبوه در حال تکرار این جمله هستند که :"نظام و انقلاب در حال فروپاشی است و امسال آخرین سال این نظام است" و ...که البته این قدر آن قدر این شایعه دمیده اند که خوشان باور کرده اند و ...!
بنابر این گزارش، در این کنفرانس حدودا ۳۰ نفر شرکت کردند که افرادی همچون مهرانگیز کار، شهریار آهی، محسن سازگارا، علیرضا نوری‌زاده و احمد رافت در بین آن ها حضور دارند. از ایران هم چند نفر همچون حشمت الله طبرزدی در این کنفرانس به صورت دیجیتالی شرکت کردند. اگر باور کنیم این افراد در خط فکری مستقل و در تصمیمات آزاد هستند اما یک سوال مهم و بی پاسخ اینکه هزینه برگزاری این کنفرانس را چه کسانی یا چه سازمان هایی می دهند؟
محسن سازگارا در بخشی از صحبت های خود گفت:«دوگانه سازی داخل و خارج غلط است، هیچ جنبشی در دنیا نبوده که بخش داخل و بخش خارج داشته باشد». این مطلب نشان از وجود اختلاف بین مخالفین داخلی و مخالفین خارج نشین دارد.
مهرانگیز کار هم در بخشی از سخنان خود گفت:«مدیریت دوره گذار باید به شورایی سپرده شود که هنوز شکل نگرفته است». او در ادامه با اشاره به اعتراض کشاورزان اصفهانی نسبت به خشکسالی اصفهان، جامعه ایران را آماده تحولات دانست.
جالب اینکه ربع پهلوی که به دلیل کسالت نتوانسته بود در این کنفرانس شرکت کند در پیامی خطاب به شرکت کنندگان این جلسه نوشت: «فرصت گران و خطر در کمین است، تاریخ به ما آموخته که رویکرد حذفی به هرج و مرج منتهی می شود». احتمالا پهلوی این درس را از تاریخ حکومت پدرش محمدرضا شاه و یا حکومت پدربزرگش رضاخان گرفته است! اما او از این کنفرانس با موضوع دموکراسی چه چیز می خواهد
هرچند برگزاری اینگونه کنفرانس های کوچک فقط یک نمایش برای جلب نظر کارفرمایان خارجی است، اما چند سوال ساده ذهن را مشغول می کند. سوالاتی که پاسخ پیچیده ای نخواهد داشت:
۱- آقای سازگارا بر اتحاد مخالفین تاکید کردند اما تعداد مخالفین خارج نشین که سراغ داشتیم باید خیلی بیشتر باشد. آیا بین طیف های مختلف اپوزیسیون اختلاف ها حل نشده است؟ شما که با هدفی واحد نمی توانید پنجاه نفر را هماهنگ کنید می‌خواهید برای یک کشور ۸۰ میلیونی برنامه ریزی دموکراتیک داشته باشید؟ آقایان سروش، مهاجرانی، اکبر گنجی، کدیور و … چرا در این کنفرانس شرکت نکرده اند؟
۲- آیا گردهمایی ضدانقلاب خارج نشین برای اولین بار است که تشکیل شده است؟ آیا اینگونه نیست که هر چند وقت یکبار حس می کنید وضع ایران بد شده و نظام در حال سقوط است؟ بهتر نیست واقع بین باشید و باور کنید اعتراض های مردم هیچ پیامی برایتان ندارد و منطبق بر مردم سالاری است؟
۳-اگر طرفدار یک حکومت دموکراتیک هستید چرا اعتراض و انتقاد مردم را عجیب می دانید؟ چرا می خواهید از اینگونه اعتراضات به نفع خود بهره برداری کنید؟
سایت بی بی سی این ۳۰ نفر شرکت کننده را گروه چشمگیری دانسته است
خبرگزاری سلطنتی بی بی سی در گزارشی درباره این کنفرانس می نویسد: «شرکت کنندگان معتقد هستند حوادث دیماه سال گذشته و فشارهای بین المللی فرصت مناسبی را برای فروپاشی نظام جمهوری اسلامی ایران فراهم کرده است». این در حالی است که اعتراض آزادانه به مشکلاتی ازجمله وضعیت اقتصاد و بیکاری کاملا طبیعی و یکی از ویژگی های مهم جمهوری اسلامی است. آیا در کشورهای دیگر اعتراضات مردمی وجود ندارد؟
از طرف دیگر فشارهای بین المللی برای ایران چیز جدیدی نیست. وضعیت جمهوری اسلامی ایران در عرصه بین المللی با وجود تحریم های از گذشته مقتدرانه تر شده است تا حدی که نتانیاهو بارها ایران را بزرگترین دشمن خود می داند. پیروزی های چشم گیر جبهه مقاومت در منطقه دلیل دیگری بر افزایش اقتدار ایران است. همین باعث شده آمریکا که از دخالت های غیر مستقیم چیزی عایدش نشده بصورت مستقیم وارد کارزار سوریه شود.
لازم به ذکر است:اصلاح طلبان،غربزده ها، اعتدالیون و رسانه های کتبی و مجازی داخلی نیز این روزها با حجمی انبوه در حال تکرار این جمله هستند که :"نظام و انقلاب در حال فروپاشی است و امسال آخرین سال این نظام است" و ...که البته این قدر آن قدر این شایعه دمیده اند که خوشان باور کرده اند و ...!
