به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران"مشکلات اقتصادی امروز گریبانگیر عموم جامعه شده است. بی ثباتی بازار و بالا و پایین شدن نرخ ارز در کنار حبابی و کاذب بودن قیمت ها سبب شده تا طیف گسترده ای از جامعه چه افراد متمولی که سرمایه گذار هستند و چه کسانی که به عنوان نیروی فعال در چرخش چرخ اقتصاد کشور فعال هستند، دچار سردرگمی و مشکل شوند. امروز تولیدکنندگان در بازاری که مشخص نیست چه سودایی دارد، بیشترین ضربه را خورده اند.
فضای امروز را می توان فضای «انتظار» نامید. فضایی که مردم انتظار تغییر اساسی در آن دارند. در فضای اقتصادی که بسیاری آچمز هستند و نمی توانند تصمیم درستی بگیرند؛ بی تصمیمی را جایگزین ضرر می کنند و از این رو همه منتظر و امیدوار اقدامات مثبت دولتمردان هستند.
اما در درون دولت چه خبر است؟ اگر نگاهی به رفتار دولت در این حوزه بیندازیم می بینم که چندان فعالیت دولت قرابتی با فضای مشکلات اقتصادی مردم ندارد. چندی پیش بود که «اسحاق جهانگیری» معاون اول رئیس جمهور در سخنرانی جنجالی بیان کرد که « برخی فکر می‌کنند ما، خودکار به دست، باید به دنبال عزل مدیرانی باشیم که ریسک‌پذیر نیستند؛ در حالی که تا این لحظه اجازه برکناری منشی خود را هم پیدا نکردم».
این سخنان سبب جنجال در درون دولت شد. اصلاح طلبان هم از موقعیت استفاده کردند و سعی کردند که خود را از دولت جدا سازند تا هزینه مشکلات دولت به گردن آنها نیفتند. اصلاح طلبان در این مدت طوری رفتار می کنند انگار که ائتلافی با دولت نداشته‌اند و اصلا این جناح سیاسی نبود که رای به روحانی را تکرار کرد.
از سوی دیگر اصلاح طلبان سعی دارند دوقطبی میان خود و اعتدالیون دولتی طراحی و در جامعه القاسازی کنند. کلید این موضوع هم با حرف های جهانگیری زده شد.
در همین راستا روزنامه های اصلاح طلب نوشتند که جهانگیری ایثار کرده و خود را به عنوان کاندیدای پوششی برای دولت هزینه کرده است و دولت مدیون اقدامات اوست. همچنین مطرح شد که اصلاح طلبان برای حفظ بدنه اجتماعی خود از دولت دست بکشند و به جهانگیری پیشنهاد دادند که از دولت خارج شود. «غلامحسین کرباسچی» هم حزبی جهانگیری از جمله کسانی بود که به طور تلویحی این پیشنهاد را مطرح کرد.
روزنامه آفتاب یزد در همین باره نوشت: «روزنامه اصلاح طلب آفتاب یزد هم در مطلبی با دلجوی از جهانگیری از وی تمجید کرد و معاون اول روحانی را مرد ایثارگر دولت نامید. این روزنامه در مطلبی با حمله به اطرافیان روحانی نوشت: « شکستن سکوت کاندیدای پوششی روحانی امروز سخن از شکستن سکوت مردی است که برای حسن روحانی در انتخابات اخیر هیچ از ایثار و فداکاری کم نگذاشته بود. همان اسحاق جهانگیری که بعد از عارف در انتخابات ۹۲، همه جا سخن از سنگ تمام گذاشتن او برای حسن روحانی می‌رفت اما چه سود! یاران خاکستری پرزیدنت روحانی که اصلا توقع شان نبود که اسحاق این چنین به خاطر روحانی از صندلی پاستور بگذرد و می‌دانستند که جهانگیری در دور دوم به دلیل فداکاری‌هایش در قبال روحانی، این بار تاثیرگذارتر از قبل خواهد بود به همین دلیل زمینه را برای دور ساختن جهانگیری از روحانی در دولت و کاهش اثرگذاری اش در کابینه دوازدهم فراهم ساختند.»
روزنامه اعتماد نیز درباره این اختلافات در دولت نوشت: «آقای جهانگیری گله و گله‌گزاری کرده، آقای آخوندی با آن لحن شدید و غلیظ استعفا داده، اخبار اختلاف و افتراق به بیرون درز پیدا کرده- مدت‌هاست که درز پیدا کرده- آخرش مقصر ما مطبوعاتی‌هاییم. آقای واعظی مصاحبه کرده گفته «این رسانه‌ها بودند که سوء استفاده کردند...» سوء استفاده؟ تو که نوشم نئی، نیشم چرایی؟ شما که به داد مطبوعات بیچاره نمی‌رسید لااقل فحش‌شان ندهید و متهم‌شان نکنید. یکی دیگر گلایه کرده، یکی دیگر استعفا داده، یکی دیگر جواب آنها را داده، حالا ما مقصریم و ما سوء استفاده کرده‌ایم؟»
اصلاح طلبان در حال سیاسی کاری برای کاستن هزینه حمایت خود از دولت هستند. دولت هم بعد 7 ماه از مشکلات اقتصادی در سال جاری و خالی شدن چهار پست مهم اقتصادی در کابینه خود مشغول ترمیم آن است. اما مردم هنوز با مشکلات اقتصادی که سفره آنان را تنگ تر کرده است دسته و پنجه نرم می کنند.
«محسن رضایی»، عضو تشخیص مصلحت نظام طی توییتر درباره بی دولتی در کشور نوشت: «بزرگترین بدعتی که در حال روی دادن است، خطر بی دولتی است؛ بی دولتی نه به معنی نبود دیوانسالاری، که به معنی فقدان هماهنگی و تنظیم مناسبات اجتماعی و اقتصادی است.»
از اسحاق جهانگیری که چندی پیش خود را فاقد اختیار و تصمیم گیرنده دردولت معرفی کرد تا «مسعود نیلی» مشاور ارشد رئیس جمهور در امور اقتصادی که مطرح کرد در نظام تصمیم گیری دولت نقشی ندارد گرفته تا عباس آخوندی که چندی پیش استعفایش توسط رئیس جمهور پذیرفته شد، مسئولان دولتی اعلام کرده اند که نقشی در تصمیمات ندارد. رویه برون سپاری مسئولیت در حال تکمیل شدن است. اما آنچه در این بین نادیده گرفته می شود، مردم هستند که منتظرند تا ببیند چه اتفاقی در کشور می افتد. اما هر روز نه تنها شاهد هیچ اتفاق خوش اقتصادی نیستیم بلکه می بینم که دولتمردان اختلافاتی در درون خود دارند و سعی می کنند هزینه کارهای خود را به گردن دیگری بیندازند.
