موضوع انتشار فیلم مستند «من روحانی هستم» که به‌یک‌باره و بعد از گذشت چندماه، در آستانه مذاکرات هسته‌ای ناموفق اخیر، مورد توجه دولت موسوم به «تدبیر و امید» قرار گرفته بود، هنوز هم یکی از اخبار داغ است.
خط و نشان کشیدن برای سازندگان و عوامل مستند «من روحانی هستم» اکنون به دیالوگ جاری سخنان همکاران دور و نزدیک دولت «اعتدال» تبدیل شده است.
این روزها هر کسی که حامی دولت است و این مستند را دیده، علیه محتویات آن و علیه سازندگانش سخنرانی کرده است. حتی کسانی مثل علی جنتی وزیر ارشاد و علی مطهری نماینده مردم در مجلس (که از حامیان دولت است) علیرغم آنکه فیلم مذکور را ندیده‌اند اما علیه سازندگان و محتوایش سخن می‌گویند!
ابتدا عنوان شد که بخشی از این فیلم برپایه دروغ استوار شده است اما بعد معلوم شد که منبع آن بخش خاص از فیلم، خاطرات جناب آقای هاشمی رفسنجانی بوده است؛ دولتی‌ها برای احتراز از درگیر شدن با هاشمی، تاکتیک خود را عوض کرده و مشکل فیلم را «عدم اخذ مجوز» عنوان کردند.
اگر چه اصولاً حافظه تاریخی مردم ما ضعیف نیست اما یادآوری یک نکته عاری از لطف به نظر نمی‌رسد.حدوداً سه سال قبل بود که جمعی 25نفره از مستندسازان دستگیر شدند. از بین آنها 10 نفربخاطر سوابق، نوع عملکرد و ایفای نقش کلیدی در ایجاد رابطه با «بی‌بی‌سی» دستگیر شدند.
در این میان یکی از اتهامات آنها این بود: « فعالیت غیرمجاز در امور سمعی و بصری». با این وجود خانه سینما در طیف حامیان امروز «حسن روحانی»، اقدام به حمایت همه‌جانبه از این مستندسازان کردند! این درحالی بود که آنها می‌گفتند تنها، آثار خود را به بی‌بی‌سی فروخته‌اند در شبکه مورد اشاره به نمایش در بیاید! هرچند همین امر هم نیاز به کسب مجوز از منابع داخلی دارد.
با این وجود باید این نتیجه منطقی را گرفت که مستندسازی با کمک منابع داخلی و در خاک کشور، علاوه بر کسب مجوز، از نظر دولت اعتدال اشکال دارد. البته لازم به توضیح نیست که فعالیت با شبکه «بی‌بی‌سی» به‌عنوان حامی فتنه و همکار حکومت انگلستان، تحت هر شرایطی آزاد و توصیه شده است!
