CNN " رقص خطرناک آمریکا با ایران

به گزارش عدالت خواهان گلستان "پایگاه خبری شبکه سی ان ان (CNN) در گزارشی تحت عنوان "رقص ناجور آمریکا با ایران" به تحلیل روابط دو کشور پس از توافق هسته ای پرداخته و با اشاره به تغییر توازن قدرت منطقه ای به نفع ایران، عنوان می کند آمریکا وارد بازی شده که نمی تواند از آن کنار بکشد.

در این گزارش آمده است: «اسحاق رابین نخست وزیر اسرائیل به کنایه گفته بود که مشکل رقصیدن با خرس این است که نمی توان از صحنه کنار کشید. این واقعیت ناراحت کننده، دقیقا همان شرایطی است که ایالات متحده در حال حاضر در آن قرار دارد.


روز یکشنبه دریاسالار ایرانی که 10 ملوان آمریکایی را دستگیر کرده بود، مدال افتخار دریافت کرد. هرچند سربازان آمریکایی سریعا آزاد شدند اما حرکت روز یکشنبه نشان دهنده روابط تیره و عجیب و غریب ایالات متحده با ایران در شرایط فعلی است.»


سی ان ان با اشاره به پوچ بودن ادعای برخی کاندیداهای ریاست جمهوری آمریکا برای کنار گذاشتن توافق می نویسد: «از نگاه برخی کاندیداهای ریاست جمهوری آمریکا، چنین اقدامات تحریک آمیزی، دلیلی منطقی و کافی برای پاره کردن توافق هسته ای است. در واقع در  گفتگوی انتخاباتی پنج شنبه گذشته، دو نفر از کاندیداها، وعده این کار را در صورت انتخاب شدن به عنوان رئیس جمهور، دادند. با وجود آنکه این سرخوردگی قابل درک است، اما چنین وعده هایی، اساسا چیزی جز تهدیدات پوچ نیست.

 

چرا؟ چون زمانی که رئیس جمهور آینده روی کار بیاید، از اجرای توافق یک سال گذشته است. هم اکنون ایران با روسیه، ایتالیا، فرانسه، چین و ... توافقاتی انجام داده و در حال حاضر هیچ کس به دنبال یک بحران بین المللی نیست.


اما هرچند توافق هسته ای از جنگ با ایران یا دستیابی این کشور به سلاح هسته ای بهتر است، در عین حال پیاده سازی توافق نیز جایی برای جشن گرفتن ندارد.  نه تنها به این خاطر که توافق هسته ای روابط آمریکا با متحدان قدیمی‌اش از جمله اسرائیل و عربستان سعودی را تخریب کرد؛ بلکه مشکل اینجاست که یک تغییر اساسی در توازن قدرت در منطقه، به نفع ایران در حال شکل گیری است.»


در ادامه این گزارش با اشاره به جایگاه ایران در موازنه جدید قدرت در منطقه، آمده است: «برای شروع، ایران بدون آنکه مجبور به پایلان دادن به حمایت از بشار اسد یا توقف حمایت از شورشیان یمن که درحال مبارزه با عربستان سعودی اند و یا حمایت از حزب الله شود، به دارایی های مسدود شده‌اش دست یافت.


و به صورت کلی تر می توان گفت در حالی که ایران مسیر ترقی و صعود را پیش گرفته، کشورهای عربی با چالش های رو به رشد داخلی، ملت هایی ناآرام و سرکش و اقتصادی رو به افول روبه رو هستند و در برخی موارد خطر تجزیه شدن نیز آن ها را تهدید می کند.

 

علاوه بر این، پس از پشت سر گذاشتن نزدیک به چهل سال تنش، اکنون در واقع وابستگی آمریکا به ایران افزایش یافته است. واشنگتن سرمایه گذاری بزرگی برای توافق هسته ای کرده و نیازمند پایبندی ایران به تعهداتش است؛ این موضوعی حیاتی برای میراث دولت اوباما است. بعلاوه واشنگتن به کمک ایرانی ها برای حل جنگ داخلی سوریه و بی ثباتی عراق نیازمند است. مسائل پیچیده فوق می تواند موجب اذعان رسمی آمریکا به نفوذ رو به رشد ایران و به رسمیت شناختن آن از سوی واشنگتن شود.»


در ادامه این گزارش از روی دیگر سکه ارتباط ایران و آمریکا سخن به میان آمده و با ابراز امیدواری از پیشبرد اهداف توسط این کانال ارتباطی آمده است: «البته روی دیگر سکه، همانطور که حامیان توافق در آمریکا خاطرنشان کرده اند، آن  است که ایران و آمریکا کانال دیگری برای ارتباط نیز دارند. آن ها به عنوان مثال به حل و فصل سریع حادثه دستگیری ملوان های آمریکایی و همچنین تبادل زندانیان آمریکایی اشاره می کنند.


اما باید گفت که پرسنل نیروی دریایی ایالات متحده توسط نیروی نظامی ایران به عنوان ابزاری تبلیغاتی مورد استفاده قرار گرفته و پس از آن نیز به دستگیر کنندگان آن ها مدال افتخار داده شد. از سوی دیگر سیامک نمازی، یکی دیگر از آمریکایی های زندانی در ایران هنوز آزاد نشده و خبری از سرنوشت رابرت لوینسون نیز داده نشده است. بنابراین از این پس نیز، به احتمال زیاد رهبری ایران از این کانال ارتباطی با آمریکا، برای دستیابی به منافع خود بهره برداری خواهد کرد.

 

 

اعتدال در ایران هرگز هدف توافق هسته ای نبوده اما متاسفانه به نظر می رسد که خلاف آن اتفاق افتاده است. در واقع بسیاری از اقدامات اخیر در ایران از جمله ادامه انکار هولوکاست، افزایش اعزام مشاوران نظامی به سوریه و ... حاکی از تقویت عناصر تندرو است.»

 

در انتهای این گزارش آمده است: «همه این ها نشان می دهد که مقامات تندرو ایران هرگز توافق هسته ای را تهدیدی واقعی ندیده بلکه آن را راهی برای تحکیم قدرت خود می دانند. برداشته شدن تحریم های بین المللی به حکومت ایران اجازه بهبود شرایط اقتصادی و خنثی نمودن نارضایتی عمومی را می دهد. اگر قرار باشد تغییرات اجتماعی و سیاسی در ایران صورت پذیرد نیز بسیار آهسته خواهد بود و به صورت ماهرانه ای توسط رژیم کنترل خواهد شد.


اما هیچ کدام از این ها باعث نمی شود که رئیس جمهور آینده آمریکا هرچند وعده پاره کردن توافق را در تبلیغات انتخاباتی خود داده باشد، با این کار بحرانی را در سال اول ریاست جمهوری خود ایجاد نماید. چنین اتفاقی نخواهد افتاد. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم، تعاملی را با ایران آغاز کرده ایم که به این زودی نمی توانیم به آن پایان دهیم.»