عصر 17 بهمن ماه 5 مرزبان در جکیگور هنگام تعویض پست ناپدید شدند. آخرین اطلاعاتی که از آنها در دست بود نشان می‌داد که فرزندان وطن از مرز پاکستان عبور کرده‌اند. اندکی بعد اما مشخص شد این جوانان به میل خود از مرز عبور نکرده بلکه عبور داده شده‌اند.
بعد از آن نبرد خونین در سراوان و شهادت 14 تن از مرزبانان غیور میهن، کمتر خبری از جیش‌الظلم به گوش می‌رسید. آنها قتل عام کرده و به آن سوی مرزها گریخته بودند و تنها کاری که از دولتمردان و نظامیان ما برمی‌آمد گله به دولت پاکستان بود.
پاکستان کشوری است که بعد از جدایی از هندوستان، به دلیل اختلافات مرزی با این کشور چندین سال است که در مرزهای شرقی خود در حال آماده باش کامل است و این به همراه اختلافات مذهبی و ... با ایران، دلیلی شده تا نیروهای پاکستانی در مرزهای ایران حضوری کمرنگ داشته باشند.
خاطر آنها از جانب ایران جمع است و مطمئن هستند با توجه به سیاست‌های ایران و مراقبت‌های ویژه نظامیان ایرانی از مرزهای مشترک با پاکستان، خطری کشورشان را تهدید نمی‌کند، بنابر این تنها تعداد اندکی را برای محافظت از مرزهای خود با ایران به کار گرفته‌اند.
در این میان گروهک‌های تروریستی مختلف با سوءاستفاده از این اقدام دولت پاکستان در مناطق غربی پاکستان و در جوار مرزهای ایران ساکن و با خیالی آسوده به آموزش نیروی انسانی و تجهیز خود مشغول شدند.
مدتهاست که پاکستان به خانه تروریستها تبدیل شده است. استقرار گروهک تروریستی «جندالشیطان» به سرکردگی عبدالمالک ریگی در این کشور و درگیری به شیوه پارتیزانی با نیروهای ایرانی و انجام اقدامات تروریستی مانند ربودن مردم عادی و بمب‌گذاری‌های متعدد در ایران تا مدتها ادامه داشت تا اینکه سرانجام ریگی در عملیاتی برق‌آسا و موفق توسط سربازان گمنام امام زمان (عج) در آسمان دستگیر شد.
با دستگیری عبدالمالک ریگی گروهک جندالشیطان تا مدتی اندکی به فعالیت خود ادامه داد اما بدون سرکرده خود بعد از چند روزی از هم پاشید و اعضای آن به گروههای مختلفی تقسیم شدند. یکی از این گروهها اما سرکرده جدیدی به نام عبدالرحیم ملازاده برای خود یافتند.
عبدالرحیم ملازاده که اینک با نام مستعار صلاح‌الدین فاروقی فعالیت می کند، گروهکی تشکیل داد به نام جیش‌الظلم که تنها هدف آنها ادامه راه جندالشیطان و انجام اقدامات تروریستی در ایران بود.
جیش‌الظلم اما بیشتر تمرکز خود را بر روی نیروهای مرزبانی جمهوری اسلامی ایران قرار داده است و عمده فعالیت‌های آنها ضربه زدن به مرزبانان کشور است. انجام ترورها، کار گذشتن تله‌های انفجاری، کمین کردن و قتل عام دیده‌بان‌ها و ربودن سربازان از جمله اقدامات آنهاست.
بعد از آن نبرد خونین سوم آبان در سراوان، خبری از این گروه تروریستی نبود، گرچه آنها تلاش کردن تا ترور دادستان زابل را به نام خود تمام کنند، اما با دستگیری عاملان ترور دادستان زابل در ایران، تلاش آنها ناکام ماند تا اینکه روز هفدم بهمن ماه 5 مرزبان کشور در جکیگور ناپدید شدند و آخرین اطلاعات حاکی از عبور این مرزبانان از مرز پاکستان بود.
امروز 6 روز از اسارت فرزندان وطن می‌گذرد. در این 6 روز که تنهایی، سرما و سکوت همدم فرزندان وطن بوده، تنها «امید» است که آنان را زنده نگه داشته است. امید به رهایی و بازگشت به میهن و آغوش خانواده.
بعد از انتشار آخرین تصاویر سربازان در روز 19 بهمن، دیگر خبری از این غیور جوانان وطن در دست نیست، 6 روز از اسارت آنها می‌گذرد و ما نمی‌دانیم که آنها زنده‌اند، شکنجه شده‌اند و یا ... .
در روزگاری که بنا به گفته مقامات نظامی و انتظامی کشور، تنها راهکار نجات این مرزبانان اقدامات دیپلماتیک و رایزنی با دولت پاکستان است، انتظار این است که وزیر خارجه خنده را بر خود حرام کند و تا زمان رهایی فرزندان میهن که فرزندان او نیز محسوب می‌شود اجازه نقش بستن لبخند بر لبها را به خود ندهد.
انتظار است که فرمانده نیروی انتظامی تا زمان رهایی فرزندانش از چنگال تروریست‌های وهابی، خواب را بر خود حرام کند و انتظار است که رئیس جمهور کمی از قاطعیت خود را نشان دهد. انتظار است سیاسیون ما پلک روی هم نگذارند و در پی یافتن راه حلی برای پاکسازی پاکستان از تروریستها باشند.
اکنون که تنهایی، سکوت، سرما و امید تنها همدمان سربازان میهن است، خدایا تو مرزبانانمان را تنها نگذار و بگذار امید در دل آنها زنده بماند.
