ظاهرا ماجرای غربال شدن خواص و ماندن دانه درشت هایی که همدوش توده های مردم، تنها به اسلام، انقلاب و آرمان ها می اندیشند، به مراحل حساسی رسیده است.
براساس این گزارش، برخی خودخواص خوانده ها که به جهت فاصله گرفتن از خلق و خوی مردمی و عادت به زندگی توام با اشرافیت، به نوعی نسبت به آرمان های اولیه انقلاب زاویه گرفته و جریان تشکیک را پیگیری می کنند، دروغ های بزرگ را در شعار راستگویی، بسته بندی کرده و به جامعه تزریق می کنند.
به عنوان مثال، علیرغم اینکه امروزه هر کم سوادی هم می داند که تنها راه حل مشکلات اقتصادی، تکیه بر توانمندی های داخلی و توجه به نیروی انسانی مستعد، متخصص و متعهد ایرانی است، اما برخی، قبله قلبشان را به سمت کاخ سفید تنظیم کرده و کلید همه مشکلات را در خنده های شیطانی سران آمریکایی جستجو می کنند.
این جماعت، با استفاده از تزویر می کوشند اهل مقاومت و ایستادگی که شامل عموم مردم ایران می شود، را جنگ طلب و ماجراجو معرفی کرده و هر اقدامی در راستای اثبات اقتدار و صلابت انقلاب اسلامی را نوعی تحریک دشمن برای تهدید معرفی کنند.
ظاهرا حضرات فاصله گرفته از زندگی عادی مردم که گمان می کنند همه چیز را می توان با معامله و بده و بستان های سیاسی و دیپلماسی حل و فصل کرد، دچار نوعی بیماری از جنس ترس شده اند و روند صعودی این بیماری تا بدانجا رسیده که حتی عرضه، نمایش و مانور توانایی های علمی، هسته ای، اقتصادی، نظامی و سیاسی کشورمان را نوعی خودتهدیدی می پندارند.
هرچند ملت بزرگ ایران طی ۳۵ سال گذشته صدها بار نشان داده که اهل ترسیدن و عقب کشیدن نیست، اما به جهت واکسینه کردن همان افراد خسته و بریده و نیز، عدم انتقال ویروس ترس به بدنه جامعه، ۱۲ جمله از امام خمینی(ره) و امام خامنه ای با کلیدواژه “ترس” جمع آوری شده است که تقدیم مخاطبان گرانقدر می شود.
گفتنی است، امامان امت اسلامی، نسبت به این واژه به شدت حساس بوده و در بیانات مختلف کوشیده اند تا اولا مردم را از پذیرش این احساس خطرناک برحذر دارند و ثانیا، در تقابلی جدی و بجا، نشانه های ترس دشمنان، به رهبری آمریکای جنایتکار را روایت کنند.
همچنین، این بزرگواران ترس های واقعی خود را با امت در میان گذارده اند و همچون چراغی که راه را از چاه می نمایاند، تلاش کرده اند تا مردم بدانند که از چه باید ترسید از چه، نه!
۱۲ جمله ذیل، تنها مشتی نمونه خروار و گلچینی از گلواژه های بسیار آنهاست.
* ۶ جمله از امام خمینی(ره)
۱- ما را از چه می ترسانند؟ آمریکا خود را دلخوش می کند که با ایجاد رعب در دل ملت که سربازان قرآنند، می تواند وقف های در مسیر حق و عقبگردی از جهاد مقدس در راه خدا ایجاد کند؛ غافل از اینکه ترس از مرگ برای کسانی است که دنیا را مقرّ خود قرار داده و از قرارگاه ابدی و جوار رحمت ایزدی بی خبرند (۱۳۵۸/۹/۲۷)
۲- ناراحت و نگران نشوید، مضطرب نگردید، ترس و هراس را از خود دور کنید. شما پیرو پیشوایانی هستید که در برابر مصایب و فجایعْ صبر و استقامت کردند، که آنچه ما امروز می بینیم نسبت به آن چیزی نیست. پیشوایان بزرگوار ما حوادثی چون روز عاشورا و شب یازدهم محرم را پشت سر گذاشته اند و در راه دین خدا یک چنان مصایبی را تحمل کرده اند. شما امروز چه می گویید؟ از چه می ترسید؟ برای چه مضطربید؟ عیب است برای کسانی که ادعای پیروی از حضرت امیر ـ علیهالسلام ـ و امام حسین ـ علیه السلام ـ را دارند، در برابر این نوع اعمال رسوا و فضاحت آمیز… خود را ببازند (۱۳۴۲/۱/۲)
۳- روحانیون و مردم عزیز حزب اللّه و خانواده های محترم شهدا حواسشان را جمع کنند که با این تحلیل ها و افکار نادرست خون عزیزانشان پایمال نشود. ترس من این است که تحلیلگران امروز ۱۰ سال دیگر بر کرسی قضاوت بنشینند و بگویند که باید دید فتوای اسلامی و حکم اعدام سلمان رشدی مطابق اصول و قوانین دیپلماسی بوده است یا خیر؟ و نتیجه گیری کنند که چون بیان حکم خدا آثار و تبعاتی داشته است و بازار مشترک و کشورهای غربی علیه ما موضع گرفته اند، پس باید خامی نکنیم و از کنار اهانت کنندگان به مقام مقدس پیامبر و اسلام و مکتب بگذریم (۱۳۶۷/۱۲/۳)
۴- اگر این مسجد و مرکز ستاد اسلام قوی باشد ترس از فانتوم ها نداشته باشید. ترس از آمریکا و شوروی و اینها نداشته باشید. آن روز باید ترس داشته باشید که شما پشت بکنید به اسلام. پشت کنید به مساجد (۱۳۵۹/۴/۲۰)
۵- مگر ملت ما حالا دیگر نشسته آنجا که یک فانتوم و دو فانتوم کاری انجام بدهد. این احمق ها نفهمیدند این را که با چهار تا مثلاً سرباز ـ سربازها که با اینها موافق نیستند ـ با چهار نفر از این درجه دارها مثلاً و امثال اینها می شود یک مملکت ۳۵ میلیونی که همه مجهز هستند، اینها بتوانند فتح کنند. اینها غلط فکر کردند. اینها نفهمیدند که شوروی با همۀ قدرتی که دارد و با همۀ ابزاری که دارد و با همۀ سلاحهای مدرنی که دارد، در افغانستان پوزه اش به خاک مالیده شده. در عین حالی که اینها یک حماقتی است… اینها نمی فهمند که اگر فرضاً هم شما از پایگاه همدان پا شده بودید و آمده بودید و فرض کنید چند تا جا[را]هم کوبیده بودید، شما بالاخره باید زمین هم بیایید یا همان آسمان می مانید؟ ما از این امور نمی ترسیم. ما از قشرهای خودمان می ترسیم؛ از خودمان. چنانچه شما آقایان و همپالگی های شما، سنخ روحانیت همه ـ ایّدهم اللّه تعالی ـ اگر کارهایی خدای نخواسته انجام بدهید که از چشم ملت بیفتید، ولو در درازمدت، آن روز است که فانتوم لازم نیست دیگر، خود ملت شما را کنار می زند (۱۳۵۹/۴/۲۰)
۶- بترسید از آن روزی که باز یک دیکتاتور را بیاورند و بالای سر شما بگذارند و من امیدوارم که نشود یک همچو روزی. باید ما غفلت نکنیم. هیچ اینطور نباشد که ما هی غرور پیدا بکنیم که نه دیگر کسی به ما کاری نمی تواند بکند. البته محاصرۀ اقتصادی را خیلی ازش نترسید و دخالت نظامی هم ازش، اینها را نترسید. یک غلطی کرد و حالا شاید پشیمان هم باشد. اما از این وسوسه ها بترسید. از این شیاطینی که توی جمعیت ها می آیند و بیخ گوش ها وسوسه می کنند، از اینها بترسید. از اینها که می آیند بیخ گوش شما می گویند که جمهوری اسلامی هم مثل زمان رژیم سابق، از اینها بترسید. رژیم سابق، شما می توانستید اینجا بنشینید؟ می توانستید این اجتماع را بکنید؟ از اینها که می گویند هیچ نشده، بترسید. از اینهایی که خرمن ها را آتش می زنند و می گویند ما برای خلق خدمتگزاریم، بترسید. از اینها بترسید. اینها افتاده اند توی جمعیت و می خواهند وسوسه کنند و شما را منحرف کنند از راه راست (۱۳۵۹/۳/۱۴)
* ۶ جمله از امام خامنه ای
۱- به آمریکا و ناتو اعتماد نکنید. آنان هرگز به مصالح شما و منافع ملت شما نمى‌اندیشند. همچنین از آنان نترسید. آنان پوشالى‌اند و به سرعت ضعیف‌تر نیز شده‌اند. حاکمیت آنان بر جهان اسلام، صرفاً محصول ترس و جهل ما در ۱۵۰ سال گذشته بوده است. به آنان امید نبندید و از آنان حساب نبرید. تنها به خداى متعال اعتماد کنید و فقط مردم خود را باور کنید. آنان در عراق شکست خوردند و با دست هاى خالى خارج شدند؛ در افغانستان چیزى به دست نیاورده‌اند؛ در لبنان از حزب‌اللّه، و در غزه از حماس شکست خوردند … هیچ چیز طبق برنامه آنان پیش نرفته است، بت غرب نیز چون بت کمونیزم شکست و ترس ملتها ریخت. مراقب آینده باشید که شما را نترسانند (۱۳۹۰/۱۱/۱۴)
۲- نباید بترسید؛ «و یخشونه و لا یخشون احدا الّا اللَّه». از هیچ چیز نترسید، از سختى‌هاى راه نهراسید. نه اینکه بگوئید سختى نیست؛ چرا، سختى هست؛ اما از این سختى نترسید. به استقبال کارهاى دشوار و سخت بروید. کارهاى نشدنى را انجام بدهید (۱۳۹۰/۷/۲۰)
۳- هر کسى تبلیغات سیاسى بدخواهان ملت ایران را دنبال کرده باشد، این را درمى‌یابد که تلاشهاى عملى، تلاشهاى اقتصادى، تلاشهاى سیاسى، تهدیدهاى امنیتى و نظامى، همه براى این است که این موجود فعال، زنده، پرنشاط و پرهمتِ توانا، یعنى ملت ایران را که در وسط میدان با شجاعتِ تمام ایستاده است و در حال حرکت به جلو است، از پیشروى باز بدارند، او را ناامید کنند، او را از حضور در این عرصه بترسانند. در حقیقت در مقابل شعار «ما میتوانیم» که امام بزرگوار این شعار را به ما تعلیم داد، انقلاب به ما جرأت داد که بگوئیم «میتوانیم»، می خواهند به ملت ایران بقبولانند که شما نمی توانید؛ با همه‌ى توان در پى این هستند که این هدف را دنبال کنند (۱۳۹۱/۱/۱)
۴- در جنگ احزاب، همه قبایل مشرک مکه و غیرمکه و ثقیف و غیره آمدند متحد شدند؛ ده هزار نفر نیروى رزمنده فراهم کردند؛ یهودى‌هایی هم که همسایه پیغمبر بودند و امان‌یافته پیغمبر بودند، خیانت کردند؛ اینها هم با آنها همکارى کردند. اگر بخواهیم این را با امروز مقایسه کنیم، یعنى آمریکا با آنها مخالفت کرد، انگلیس مخالفت کرد، رژیم صهیونیستى مخالفت کرد، فلان رژیم مرتجعِ نفتخوار مخالفت کرد. پولهاشان را خرج کردند، نیروهاشان را جمع کردند، یک جنگ احزاب درست کردند؛ جنگ احزابى که دلها را خیلى ترساند. اوایل همین سوره می فرماید: «و اذ قالت طائفة منهم یا اهل یثرب لا مقام لکم فارجعوا»؛ مردم را می ترساندند. الان هم همینجور است. الان هم یک عده‌اى مردم را میترسانند: آقا بترسید. مقابله‌ى با آمریکا مگر شوخى است؟ پدرتان را در مى‌آورند! آن جنگ نظامى‌شان، این تحریمشان، این فعالیتهاى تبلیغى و سیاسى‌شان. در آخر این سوره باز می فرماید: «لئن لم ینته المنافقون و الّذین فى قلوبهم مرض و المرجفون فى المدینة لنغرینّک بهم». مرجفون همینهایند. در یک چنین شرائطى، شرح حال مؤمن این است: «هذا ما وعدنا اللّه و رسوله»؛ ما تعجب نمی کنیم؛ خدا و رسولش به ما گفته بودند که اگر پابند به توحید باشید، پابند به ایمان به خدا و رسول باشید، دشمن دارید؛ دشمنها سراغتان مى‌آیند. بله، گفته بودند، حالا هم راست درآمد؛ دیدیم بله، آمدند. «و صدق اللّه و رسوله و ما زادهم الاّ ایمانا و تسلیما»؛ ایمانشان بیشتر شد. منافق، ضعیف‌الایمان، فى قلوبهم مرض – که طوائف گوناگونى‌اند – وقتى دشمن را مى‌بینند، تنشان مثل بید می لرزد؛ بنا می کنند به مؤمنین باللّه و زحمتکشان در راه خدا، عتاب و خطاب و اذیت کردن و فشار آوردن: آقا چرا اینجورى می کنید؟ چرا کوتاه نمى‌آئید؟ چرا سیاستتان را اینجورى نمی کنید؟ همان کارى که دشمن می خواهد، انجام می دهند. اما از آن طرف، مؤمنینِ صادق می گویند: ما تعجبى نمی کنیم؛ خب، باید دشمنى کنند (۱۳۹۱/۷/۱۹)
۵- اساتید دانشگاه، فرزانگان و نخبگان علمى در هر کشورى می توانند سررشته‌دار حرکت مردم شوند؛ البته به شرط اخلاص، به شرط شجاعت، به شرط نترسیدن از دشمنان. اگر ترس آمد، اگر طمع آمد، اگر غفلت آمد، اگر تنبلى آمد، کار خراب خواهد شد. اگر ترس نبود، شجاعت بود، اگر طمع نبود، اگر غفلت نبود، هوشیارى و بیدارى بود، آن وقت کار درست خواهد شد. اوائل انقلاب، سى و یکى دو سال قبل از این، در یک قضیه بسیار مهمى، من و دو نفر دیگر که آن روز عضو شوراى انقلاب بودیم، از تهران رفتیم قم خدمت امام – امام آن وقت هنوز در قم بودند، تهران نیامده بودند – تا نظر ایشان را نسبت به آن قضیه و اقدام مهم بپرسیم. وقتى قضیه را براى ایشان شرح دادیم، امام رو کردند به ما، گفتند از آمریکا می ترسید؟ گفتیم نه. گفتند پس بروید اقدام کنید. ما هم آمدیم اقدام کردیم و موفق شدیم. اگر ترس آمد، اگر طمع آمد، اگر غفلت آمد، اگر گرایشهاى انحرافى پا در میان گذاشت، کارها مشکل خواهد شد (۱۳۹۱/۹/۲۱)
۶- ما دنبال آن چیزى می رویم که قدرتهاى سلطه‌گر حقیقتا باید از آن بترسند، و من اعتقادم این است الان هم از همان می ترسند و آن، بیدار کردن روح حماسه و عزت اسلامى در همه امت اسلام است. آنها این را بدانند که ما این کار را خواهیم کرد (۱۳۹۲/۸/۴)
