به گزارش پایگاه عدالت خواهان"امیر حمزه نژاد: گرچه در سالهای قبل سوژه اصلی دولت و اصلاح طلبان برجام بود، این روزها کمتر از این توافق هسته‌ای صحبت می شود؛ حتی رئیس جمهور که این روزها بیشتر به مسائلی چون تلگرام می پردازد و از توافقی که «فتح الفتوح» و «آفتاب تابان» می نامید کمتر حرف می زند. روزنامه‌های اصلاح طلبی که در اوایل سعی داشتند با دستاوردسازی برای برجام آنرا بزک و بزرگ کنند و «محمد جواد ظریف» را درقامت «امیر کبیر» و همپایه «محمد مصدق» نشان دادند، امروز سعی دارند به سوژه های دیگری مانند سوژه نخ نما شده «ربنای شجریان» بپردازند. روزنامه هایی که بیان می کردند اگر برجام عملی شود سیل سرمایه گذاران خارجی به کشورمان سرازیر می شود اما حضور هیئت‌های تجاری خارجی در ایران تنها در اوائل انعقاد این توافق به صرف چای و قهوه در هتل‌های مجلل پایتخت ختم شد.
به گزارش جهان نيوز، این روزنامه ها حتی در زمانی که دولت آمریکا زیر توافق زد و ترامپ در یک شو رسانه‌ای اعتبار برجام را خدشه دار کرد تا روح ترس از از مجازات‌های آمریکا به کلی روح برجام را از بین ببرد و این توافق را به یک معاهده توخالی بدل کند، سعی داشتند با بزرگ‌نمایی «اروپای آقااجازه» افکارعمومی را فریب دهند. برخی روزنامه های این جریان از قول «فدریکا موگرینی»، مسئول سیاست خارجی اروپا تیتر می زدند: «هر چه تهران بگوید!»
اما واقعیت چندان نمی تواند پنهان بماند؛ چراکه همین روزنامه‌ها در لابه‌لای صفحات خود برخی اظهار نظرهای کارشنانه را نمی توانند، کتمان کنند و از واقعیت دم نزنند.
در همین رابطه، «سیدرسول رنجبران» عضو هیات نمایندگان اتاق بازرگانی اصفهان در مصاحبه با روزنامه ابتکار با اشاره به آثار اقتصادی خروج آمریکا از برجام گفت: «در مدتی که برجام برقرار بود، ما نتوانستیم از ظرفیت‌های برجام به درستی استفاده کنیم. بخشی از این نتوانستن به دلیل ناتوانی داخلی و برخی نیز به دلیل عدم عملکرد کامل کشورهای اروپایی و آمریکا بود. مهم‌ترین عاملی که این موضوع را تقویت می‌کند، بازنشدن سوییفت‌ها بود که مانع از انجام مبادلات ارزی می‌شد. اگر آمریکا از برجام خارج شود، به تبع آن کشورهای اروپایی هم عملاً خارج خواهند شد، هرچند آن را به زبان نیاورند و رسماً اعلام نکنند».
این بدان معناست که بیش از دو سالی که از برجام می گذرد و با وجود دعوای معروف رسانه‌های منتقد با دولت بر سر باز بودن سوئیفت هنوز مشکل آن حل نشده است. در آن زمان دولت برخی از خبرنگاران را به اتاقی در بانک مرکزی دعوت کرد تا نشان دهد سوئیفت باز است؛ اما برخی از رسانه‌ها بیان کردند که مبادلات مالی با بانک های کشورهای کره و ترکیه‌ای انجام شده است که ما قبل از برجام هم مشکل چندانی با آنها نداشتیم. سئوال این بود که چرا با بانکی مانند «رویال بانک اسکاتلند» و بانک‌های بزرگ غربی دیگر این مراودات مالی انجام نشده است؟ البته بعدها «علی اکبر صالحی» رئیس سازمان انرژی اتمی کشورمان که یکی از اعضای اصلی مذاکره کننده هسته‌ای نیز بود بیان داشت: « بانک های بزرگ اروپایی همچنان با بانک های ایرانی کار نمی کنند.»
موضوعی که حتی به تلاش ناموفق جهت تهیه نامه «آرامش بخش» برای بانک ها در زمان ریاست جمهوری «باراک اوباما» از سوی «محمد جواد ظریف» وزیر خارجه کشورمان همراه شد. بانک های بزرگ اروپایی از ترس مجازات های سنگین وزارت خزانه داری آمریکا چه در زمان اوباما و چه در زمان ترامپ تن به مرادوادت مالی با بانک های ایرانی ندادند. موضوعی که به غلبه روح تحریم ها بر روح برجام و نگاه داشتن زنجیره تحریم ها از سوی آمریکا و متعاقب آن عدم ترک برداشتن این سد تعبیر می شد.
حالا یکی از روزنامه‌های اصلاح طلب در تیتر جالب توجهی با عنوان « پایان تلخ برجام بهتر از تلخی بی پایان» که حکایت از عدم تحقق وعده‌های برجامی دولت دارد، نوشت: « بي‌شك يك پايان تلخ بهتر از يك تلخي بي‌پايان است. سال‌ها هزينه‌براي تنظيم قراردادي به نام برجام همه مردم ايران را به بهبود وضعيت در كشور دلخوش كرده بود. دوراني كه مي‌توانست به ماه عسل ايرانيان بعد از انقلاب 57 مبدل شود ولي با كارشكني‌هاي مختلف اين رويا جوانمرگ شد و آينده را براي مردم اميدوار به همان تيرگي گذشته بازگرداند. اين نااميدي از ناجي‌گري برجام بيش از پيش اذهان عمومي را درگير كرد زيرا سال‌ها و ماه‌ها مردم براي بهبود اوضاع ثانيه‌شماري مي‌كردند و زماني كه ناگاه همه آرزوها با عهدشكني يك دولت برباد رفت اميدواري نيز هر روز كمرنگ‌تر از ديروز شد. حال امروز با نزديك شدن به انقضاي امضاي پايبندي يا بي‌تفاوتي آمريكا نسبت به برجام، باز فضاي كشور التهابي خودساخته دارد؛ التهابي كه شايد چندان برگرفته از فضاي حقيقي اين كارشكني نباشد ولي بار رواني كه براي ايرانيان ايجاد كرده بسيار مخرب‌تر از حقيقت ماجراست.»
روزنامه اصلاح طلب قانون در پایان می نویسد: « مردم ايران و آن‌هايي كه دل در گروي كشورشان داشتند در زمان مذاكرات پاي تصويب برجام ايستادند و از آن حمايت كردند و امروز نيز اگر نتيجه‌اي داشته باشد دوباره از آن دفاع خواهند كرد ولي اگر كشورهاي غربي و آمريكا سعي كنند تا برجام را از تاثيرگذاري خود خارج كرده و آن را به اهرمي براي كنترل ايران تبديل كنند، پايان آن از تحميلش دلنشين‌تر است.»
روزنامه ای که بعد ازتوافق هسته‌ای ظریف را به سان «آرش کمانگیر» نشان داد اینک از تلخ کامی‌هایی صحبت می کند که خاتمه آن بهتر از ادامه آن است. درواقع در توافق هسته ای کار به جایی رسیده که یک روزنامه بزک کننده برجام بیان می کند که «هرجا جلوی ضرر را بگیری منفعت است.» اما در این میان باید گفت که چه کسی باید پاسخ ملت ایران را بدهد؛ ملتی که همواره توسط همین روزنامه ها امیدوار می شدند در حالی که این رسانه‌ها به خوبی از پشت پرده برجام و اتفاقات ناگوار و تلخی که چندان پنهان نبود با خبر بودند اما بازهم به بزک کردن و دستاوردسازی آن اقدام کردند. آیا این روزنامه‌ها یک عذرخواهی خشک و خالی برای امید واهی دادن به ملت ایران به آنان بدهکار نیستند؟
