تغییرات در کابینه دوم حسن روحانی به سوژه برخی رسانه‌ها از جمله رسانه‌های حامی وی تبدیل شده است. هفته‌نامه صدا، ارگان رسانه‌ای حزب کارگزاران در مطلبی با عنوان «زلزله در کابینه حسن روحانی» از تغییرو تحولات به ادعای خود نوشت و در سه فصل «خداحافظی قطعی»، « زمزمه‌های رفتن» و «جابه‌جایی به جای خداحافظی» از این تغییر و تحولات سخن گفت. شایان ذکر است که این تغییر و تحولات اخبار هفته نامه صداست و اغراض جناحی و حزبی در این خبرپراکنی لامحال بلکه محتمل است.
خداحافظی قطعی: در چهار سال گذشته محمدرضا نعمت‌زاده، وزیر صنعت بیشترین منتقدان را داشته و پاشنه آشیل دولت بوده است. از همین روی به نظر می‌رسد خداحافظی او از پاستور قطعی است. این روزها خبری از حضور محمد شریعتمداری، معاون اجرایی رئیس‌جمهور برای دولت بعد در این وزارتخانه به گوش می رسد.
علی ربیعی هم از وزرایی است که که اصلاح‌طلبان هم سو با روحانی از حضور او در کابینه خوشحال نبودند. سابقه امنیتی او یکی از دلایلی بود که آن‌ها برعدم حضور او اصرار داشتند. برخی حسین کمالی را از گزینه‌های محتمل جایگزین ربیعی می‌دانند.
حمید چیت چیان هم گرچه در خدمت‌رسانی به روستاها نقش داشت اخبار غیر رسمی حکایت از آن دارد که او در دولت دوازدهم حضور نخواهد داشت. محمد شریعتمداری از گزینه‌های احتمالی جایگزین چیت چیان هم محسوب می‌شود.
عبدالرضا رحمانی فضلی وزیر نزدیک به لاریجانی هم از گزینه‌هایی است که اصلاح‌طلبان با حضورش بر مسند وزارت کشور مخالف بودند. با تغییرات مجلس چندان بعید به نظر نمی‌رسد که چهره‌هایی چون عبدالواحد موسوی لاری وزیر کشور دولت اصلاحات به پارلمان معرفی شود.
از طرفی شنیده‌ها حاکی از آن است که اکبر ترکان قرار است جای عباس آخوندی را در هیئت دولت پر کند. عباس آخوندی یکی از گزینه‌های محتمل شهرداری تهران است که خود نیز بی‌تمایل نیست بر مسند مدیریت تهران تکیه زند، البته تکلیف آن پیش از مراسم تحلیف مشخص خواهد شد.
زمزمه‌های رفتن: علی طیب‌نیا وزیر اقتصاد اولین نفری بود که از خداحافظی با دولت صحبت کرد. برخی منابع رسمی از حضور مسعود نیلی یا طهماسب مظاهری برای تصدی این وزارتخانه خبر داده‌اند.
سید حسن قاضی‌زاده هاشمی وزیر بهداشت دولت یازدهم نیز در فروردین‌ماه امسال خبر جدایی‌اش از دولت را داده بود که پس از انتخابات وی در حاشیه جلسه هیات دولت بازهم بر رفتن از دولت تاکید کرد. با این شرایط مسعود پزشکیان از گزینه‌های محتمل برای حضور در این وزارتخانه است.
محمد جواد ظریف هم از دیگر چهره‌هایی است که سخن از رفتن به میان آورد. وی گفت: «من ترجیح می‌دهم پیشنهاد وزارتخارجه به فرد دیگری داده شود.» البته این مسئله دور از ذهن است و ظریف و زنگنه از وزرایی هستند که حضورشان در کابینه دوازدهم تقریبا قطعی است.
جابه‌جایی به جای خداحافظی: این روزهایی زمزمه‌هایی مبنی بر حضور محمود واعظی وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات در جایگاه معاون اولی مطرح شده است، احتمالی که به نظر می‌رسد بعد از حضور اسحاق جهانگیری در انتخابات و پشتیبانی تمام قد او از روحانی منتفی شده است. اما واعظی بنابر اخبار غیر رسمی از وزارت ارتباطات رفتنی است. نهاوندیان به عنوان رئیس دفتر روحانی از گزینه‌های جایگزین واعظی محسوب می‌شود که البته باید با مرتضی بانک رقابت کند.
محمد باقر نوبخت سخنگوی محافظه کار دولت هم دیگر قرار نیست زبان منفصل دولت دوازدهم با رسانه‌ها باشد. او نیز احتمالا تنها در سمت کنونی خود یعنی ریاست سازمان برنامه و بودجه باقی می‌ماند.
با توجه به اینکه تصمیم دولت بر تفکیک وزارتخانه ورزش و جوانان است، مسعود سلطانی‌فر نیز که پیش از این سابقه دبیر شورای عالی جوانان را بر عهده داشته احتمالا به سمت ریاست سازمان وجوانان دست می‌یابد. و وزیر ورزش تغییر خواهد کرد و محسن مهرعلیزاده چهره اصلاح طلب گزینه محتمل برای تصدی این وزارتخانه است.
شهین دخت مولاوردی در معاونت زنان ( و خانواده) ریاست جمهوری دولت ماندگار است و این روزها به عنوان یکی از گزینه‌های وزارت آموزش و پرورش مطرح می‌شود چراکه به دلیل حواشی خانوادگی که برای دانش آشتیانی به وجود آمد احتمالا جای خود را به معاون امور زنان دولت یازدهم خواهد داد.
یکی دیگر از وزارتخانه‌هایی که قطعا با تغییر مدیریت مواجه خواهد شد وزارت علوم است. محمد فرهادی گزینه دسته چندم دولت بود. سورنا ستاری معاون علمی و فناوری رئیس جمهور از گزینه‌های محتمل این صندلی خالی است. البته اخباری مبنی بر حضور حمید میرزاده پس از برکناری پرحاشیه از ریاست دانشگاه آزاد در این زمینه به گوش می‌رسد.
حضور علی یونسی، دستیار ویژه رئیس‌جمهور در امور اقلیت‌ها یا مجید انصاری معاون حقوقی به جای سید محمود علوی وزیر اطلاعات و علی شمخانی در کسوت وزیر دفاع نیز از دیگر تغییرات احتمالی دولت بعدی خواهد بود.
