به گزارش پایگاه عدالت خواهان ایران" مجلس دهم یکی از مجالسی بود که حواشی و انتقادات زیادی نسبت به عملکرد آن وجود داشت. این مجلس که روزهای پایان عمر خود را طی می کند، گویی زودتر از موعد مقرر اتمام کاری خود را رقم زده است یا لااقل به خوابی زمستانی فرو رفته است. جالب است که چند ماه مانده به پایان کار مجلس نه تنها جلسات چندانی برگزار نمی شود و صدایی از مجلس به گوش نمی رسد بلکه حتی از برخی از نمایندگان نیز خبری نیست. خصوصا نمایندگان فراکسیون امید که حواشی و سر و صدای زیادی برای موضوعات جنجالی سیاسی به پا می کردند، در این شرایط که کشور درگیر مقابله با ویروس کووید 19 است، سر در لاک خود فرو برده اند و کمتر از آنها صدایی شنیده می شود.
عده ای مطرح می کنند که بسیاری از نمایندگانی که در مجلس آتی حضور ندارند دیگر اقدامی برای پایان کار مجلس دهم انجام نمی‌دهد، موضوعی که از لحاظ اخلاقی و کاری چندان مناسب حال نمایندگان نیست.
برخی هم مطرح می کنند که بیماری برخی از نمایندگان را مشغول کرده است اما در جلساتی که در مجلس دهم بعد از تعطیلات عید نوروز انجام شد هم کار چندانی در مقابله با بیماری کرونا انجام نشد. تنها طرحی در این حوزه مطرح شد که از سوی خود نمایندگان به سبب بار مالی و مغایرت های قانونی رد شد.
از سوی دیگر در یک حرکتی تعجیلی مجلس به وزیر جدید کشاورزی رای اعتماد داد. اما هنوز با توجه به برگزاری این جلسات حرکت خاصی از مجلس دیده نمی شود و انتقادات از سوی مجلسیون هم بر کارکرد بهارستان نشینان زیاد است.
پیشتر این انتقادات از تعطیلی و بعضا کمک کاری مجلس تا جایی بوده است که «محمود صادقی» نماینده تهران در گفت‌وگو با روزنامه شرق اعلام کرد: «فرایندی رخ داد که مجلس دهم در عمل چند ماه پیش از به‌پایان‌رسیدنش کارش تمام شود. نمایندگان به‌هیچ‌وجه نمی‌خواستند مجلس تعطیل شود و واقعا رضایت و هیچ نقشی هم در آن نداشتند.»
اگر به عملکرد صادقی به عنوان نماینده در زمینه مقابله با بیماری کرونا رجوع کنیم موضوع جالب توجهی را مشاهده می نماییم. وی در ابتدای این بیماری زمانی که هنوز این بیماری در کشورمان گسترده نشده بود و تنها چند نفر در کشور بیمار شده بودند اعلام کرد که کرونا گرفته است. اما بعد از مدتی اعلام کرد که فکر می کرده که کرونا گرفته و در این زمینه خود را قرنطینه کرده است.
البته آمار و ارقامی از برخی از نمایندگانی که به کرونا مبتلا شده اند، به طور ضدو نقیض نشان می دهد که نمایندگان نیز در این حیطه مشکلاتی داشته اند. حتی اعلام شد که «علی لاریجانی» رئیس مجلس شورای اسلامی نیز به این ویروس دچار شد اما موضوع مهم این است که مجلس در این شرایط بحرانی بایستی فعال و پویا باشد.
در همین رابطه، «سید ناصر موسوی لارگانی» عضو کمیسیون اقتصادی مجلس سئوال جدی را در مورد چرایی تعطیلی مجلس در این ایام حساس کرونا مطرح کرد و گفت: «در روزهایی که گروه های مردمی تمام قد برای مقابله باکرونا وارد میدان شده‌اند تعطیلی مجلس با مصالح ملت ، عقلانیت و انقلابیگری سازگار نیست.»
وی ادامه داد: «آیا بازهم مجلس در راس امور است؟ آیا عدم اعتراض برخی نمایندگان به این تعطیلی با عدم حضور آنها درمجلس بعدی مرتبط است؟تاریخ مجلس دهم را چگونه قضاوت خواهد کرد؟»
رد کردن لایحه بودجه 99 نیز در اوائل بهمن ماه سال گذشته از جمله حواشی مجلس در پایان سال گذشته بود. موضوع وقتی جالب شد که با اظهارات برخی نمایندگان درباره علت و چرایی رد بودجه سال 99 روبرو شدیم.
در همین رابطه، «غلامعلی جعفرزاده ایمن‌آبادی»، رئیس فراکسیون مستقلان ولایی مجلس درباره رد کلیات بودجه سال 99 به خبرنگار تسنیم گفت: «این کار به‌نظر بنده کاری اشتباه بود و واقعاً این تصمیم مجلس را بنده نتوانستم درک کنم. من این موضوع را درک نمی‌کنم که نمایندگان از مردم ناراحت بودند که به آنها رأی نداده بودند و یا اینکه می‌خواهند مجلس آینده را دچار چالش کنند و به‌اعتقاد بنده کار امروز مجلس برای رضای خدا نبود.»
«بهروز بنیادی»، عضو فراکسیون امید و نماینده کاشمر در مجلس با ابراز اینکه "به‌اعتقاد بنده برخی از نمایندگان این تصور را داشتند اگر در روند بودجه سال آینده مشکلی رخ دهد همگان مجلس دهم را مقصر می‌دانند و به همین دلیل کلیات را تصویب نکردند تا در مجلس آینده بودجه سال 99 تصویب شود"، گفت: «تصمیم برخی از نمایندگان این بود که بار بودجه به دوش مجلس یازدهم بیفتد.»
با این اوصاف به نظر می رسد که مجلس دهم ورای بحران کرونا که برخی از نمایندگان را درگیر خود کرده است، چندان انگیزه لازم برای ادامه کار را ندارد و متاسفانه این موضوع سبب شده که مردم در این شرایط شاهد برخی از اهمال کاری‌ها در یکی از قوای سه گانه کشورمان باشند. خصوصا در حوزه مقابله با بیماری کرونا که انتقاداتی به دولت وجود دارد مجلس اهرم نظارتی و حمایتی خود را چندان بکار نگرفت و به نظر می رسد با مجلسی روبرو هستیم که پیش از موعد مقرر پایان کار خود را کلید زده است یا انگیزه لازم برای فعالیت مستمر و پویا در پایان مرحله کاری خود ندارد.
