به گزارش پایگاه عدالت خواهان" محمد امین فرج الهی- بیست سال قبل در این روزها، هنوز جای پای دولت تازه‌کار اصلاحات سفت نشده بود که 23 آبان‌ماه آیت‌الله منتظری سخنرانی معروف 13رجب را ایراد کرد و باتندی بی‌سابقه‌ای به انقلاب و رهبری تاخت.
حرفهای آیت‌الله مملکت را به هم ریخت؛ همه‌ی جریانهای سیاسی بر علیهش بیانیه دادند و محکومش کردند؛ از جامعه روحانیت راستی گرفته تا مجمع روحانیون مبارز چپی. در شهرها و شهرستانها هم تظاهرات‌های مختلفی به راه افتاد. در قم هم ریختند و بیت و حسینیه آیت‌الله منتظری را تسخیر کردند. راهپیمایی‌های گسترده شهرستانها در نهایت با پیام رهبری متوقف شد.
فضا آنقدر متشنج شد که شورای عالی امنیت ملی تشکیل جلسه داد و تصمیم به حصر قائم‌مقام معزول امام گرفت. اعضای شورا علی لاریجانی، سیدمحمد خاتمی، حسن روحانی، کمال خرازی، عبدالله نوری، محمدعلی نجفی، حسن فیروزآبادی، دری نجف‌آبادی، ناطق نوری و آیت‌الله یزدی بودند.
چرخ روزگار چرخید و آیت‌الله منتظری در سال 81 به خاطر بیماری و به فرمان رهبری رفع حصر شد. سال 89 موسوی و کروبی به خاطر پیوندزدن اعتراضات انتخاباتی با قیامهای مصر و لیبی حصر شدند. سال 92 حسن روحانی که دبیر شورای عالی امنیت ملی‌ای بود که آیت‌الله منتظری را حصر کرده بود، با وعده‌ی رفع حصر رای آورد. برخی معتقدند او در این سالها زورش نرسیده رفع حصر را عملی کند و برخی دیگر معتقدند او می‌خواهد رفع‌حصر را همیشه به عنوان برگ برنده‌ای در دست داشته باشد تا همچنان از اصلاح‌طلبان امتیاز بگیرد.
این روزها که لاریجانی و روحانی، مستقیم و غیرمستقیم سردمدار رفع حصر شده‌اند، کاش کسی از آنها بخواهد خاطرات و استدلالهای سال 76شان در شورای عالی امنیت ملی برای حصر آیت‌الله منتظری را تعریف کنند. کاش تصویر صورت‌جلسه منجر به حصر را منتشر کنند تا مردم بدانند در حالی که تنها مخالف حصر، عبدالله نوری بوده و آن را امضاء نکرده؛ لاریجانی و روحانی آن را امضاء کرده‌اند. و کاش آقای «آشنا» از شغل و نقشش در آن سالها بگوید.
صدالبته که حصر، اشتباه و تقصیری نیست که حالا بخواهیم مقصریابی کنیم و کاسه‌کوزه‌اش را بر سر این افراد بشکنیم. حصر رویه‌ای قانونی و قابل دفاع است، غرض پرده‌برداری از شترسواری دولادولای کسانی است که حالا که نام و نانشان در رفع‌حصر است، نقش‌آفرینی شان در حصرهای قبلی را سانسور می‌کنند.
