به گزارش پایگاه عدالت خواهان"کابینه‌ای با کمترین«دوز» اصلاح طلبی، این توصیفی از دومین کابینه حسن روحانی است. کابینه ای که برخی گمان می کردند بعد از دویدن ها و تلاش های اصلاح طلبان برای آنکه شیخ دیپلمات به سر منزل مقصود برسد، قرار است چرخشی جانانه به سمت اصلاح طلبی داشته باشد، اما با بالا و پایین کردن لیست کابینه پیشنهادی ، همانطور که در چند هفته اخیر هم زمزمه وارد شنیده می شد، این امید را نقش برآب کرد.
گویا روحانی همچون کابینه اول، چندان تمایل ندارد که درصد بالایی از مردان دولتش را با یارگیری از اصلاح طلبان، انتخاب کند، چه آنکه این بار، برخلاف روزهای انتخابات که روحانی، در قد و قامت یک اصلاح طلب ظاهر شده بود؛ در آرامش پس از انتخابات، ترجیح داده تا باردیگر مردان اعتدالی را با خود همراه کند.
اما در این میان، این سئوال مطرح می‌شود« آیا اصلاح طلبان چنین «یارگیری» را پیش بینی کرده بودند؟»
برای پاسخ به این سئوال بهتر است نگاهی به روزهای منتهی به مراسم تحلیف و تنفیذ و صحبت های مطرح شده داشته باشیم.
*چشم انتظاری بی نتیجه اصلاح طلبان از روحانی
«روحانی مدیون اصلاح‌طلبان است»، این جمله محمدرضا عارف، پیش از نهایی کردن لیست کابینه دوازدهم، خود گویای تمام ماجرا بود؛ اصلاح طلبان از یارگیری رئیس جمهور نگران بودند و رادارهایشان امواج خطر را دریافت کرده بود.
اصلاح طلبان که تمام تخم مرغ‌های خود را در بحبوهه انتخابات در سبد روحانی گذاشته بودند، وقتی پرچم پیروزی شیخ دیپلمات برای بار دوم به اهتزار درآمد، توقع داشتند تا در کابینه دوم روحانی، صندلی های بیشتری را به نام خود بزنند.
چه آنکه جریان اصلاحات در روزهای انتخابات برای روحانی سنگ تمام گذاشته بود، حتی صوفی عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان در توصیف فعالیت‌های انتخاباتی جناحش برای روحانی گفته بود:« بعد از اعلام حمایت اصلاح‌طلبان از روحانی، ایشان تمام امورات انتخاباتی خود را در اختیار اصلاح طلبان قرار داد و جریان اصلاحات در سراسرکشور عهده‌دار امور ستادی، برای پیروزی نامزد مورد وثوق اصلاح طلبان شدند.رئیس جمهور حتی اجازه نداد حزب اعتدال و توسعه در امور انتخاباتی و ستادی او دخالت کند. هرکدام از احزاب نزدیک به روحانی که تمایل به تبلیغات برای روحانی داشتند، زیر نظر ستاد‌های انتخاباتی اصلاح‌طلبان فعالیت‌کردند. یک‌پارچگی به دست آمده، موجب پیروزی اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری شد.»
فصل چینش کابینه رسید
فصل انتخابات تمام شد. نوبت به چینش کابینه رسید. آنها که در برابر لیست کابینه اول روحانی مسیر«مراعات» را درپیش گرفته بودند و با این منطق که روحانی دستش برای چیدن کابینه ای اصلاح طلب بسته است و بالاجبار«دست به عصا» راه می‌رود، از او توقع زیادی نداشتند، اینبار سهم خواهانه وارد میدان شدند. گویی اصلاح طلبانی که از داشتن 8 کرسی در کابینه اول روحانی رضایت داشتند اینبار توقع شان فراتر از 8 کرسی دور میز هیات دولت بود.
همین امر هم بود که اکثریت اصلاح طلبان را در مقابل روحانی یکصدا کرد که نباید رای و حمایت اصلاح طلبان نادیده گرفته شود.
حجت الاسلام رسول منتجب‌نیا قائم مقام حزب اعتماد ملی نیز در رابطه با این موضوع به روحانی یادآوری کرده بود:« از یک‌سو مطالبات مردم و از سوی دیگر، وعده‌های انتخاباتی دستگاه تبلیغاتی دولت و شخص آقای روحانی باعث می‌شود رئیس‌جمهور ملزم به چینش کابینه‌ای اصلاح‌طلب شود و اعضای کابینه به گفتمانی که مردم به آن رأی داده‌اند، باور داشته باشند.»
روزها گذشت و کابینه معرفی شد و اما در دومین کابینه پیشنهادی حسن روحانی، دیگر از آن رضایت کج‌دار و مریض اصلاح طلبان از روحانی، چندان خبری نیست. روحانی نشان داد که نگرانی مشترک اصلاح طلبان بی دلیل نبوده است.
اگر نیم نگاهی به لیست پیشنهادی روحانی برای کابینه دوم داشته باشیم، می بینیم که از میان 17 گزینه معرفی شده- هنوز گزینه وزارت علوم به مجلس معرفی نشده است- تنها برخی چهره ها چون مسعود سلطانی‌فر، بیژن زنگنه، حبیب الله بیطرف یا محمود حجتی رنگی از اصلاح طلبی دارند و بقیه وزارتخانه‌ها میان چهره های اعتدالی و البته اصولگرا تقسیم شده است.
*لبخند مشترک اصولگرایان، اعتدالیون و کارگزاران
مردان روحانی در دولت دومش، هر چقدر موجبات ناراحتی و دلخوری اصلاح طلبان را فراهم کرده است، در آن سوی میدان توانسته است، لبخند رضایت اصولگراها، اعتدالیون و حتی کارگزاران را در یک تصویر قاب کنند.
کارگزارن سهم خوبی به دست آورده اند. معاون اولی مانند دوره قبل به اسحاق جهانگیری چهره شناخته شده کارگزاران رسید، تا باز هم خیال کارگزارانی ها از ارتباط و سطح حضور در دولت راحت باشد.
اصولگرایان هم از اینکه با وجود تمام اعتراض‌های دولت و اصلاح طلبان به رحمانی فضلی در وزارت کشور، باز هم این چهره نزدیک به علی لاریجانی-در کنار محمود علوی وزیر اطلاعات- در دولت جای گرفته است، ابراز خشنودی می کنند.
اما اعتدالیون بدون شک این روزها رضایتمندتر از دیگر جریانات سیاسی هستند، چه آنکه سکانداری اکثریت وزارتخانه را حسن روحانی به آنها سپرده است.
*روحانی، اصلاح طلبان را فراموش کرد؟
برخلاف روزهای انتخابات که حسن روحانی همچون سیاستمداری اصلاح طلب سخن می گفت و گام برمیداشت، این روزها گویا او «پاشنه‌های گیوه» اش برای اصلاح طلبان را خوابانده است و بیشتر از «دنده» اعتدالی، اصولگرایی و کارگزارانی عمل می‌کند.
نگاهی گذرا به لیست پیشنهادی حسن روحانی، این واقعیت را برملاء می‌کند، که رئیس جمهور چندان تمایلی به یارگیری از اصلاح طلبان ندارد.، اتفاقی که برخی آن را ناشی از تغییر رفتار رئیس جمهور بعد از دستگیری حسین فریدون تحلیل می‌کنند و برخی هم آن را پشت کردن روحانی به اصلاح طلبان می‌دانند و برخی نیز معتقدند باید به مصلحت اندیشی روحانی اعتماد کرد،چه آنکه او تلاش دارد کابینه ای را همراه خود به پاستور ببرد که کمترین حاشیه را ایجاد کند و تندروها را علیه خود تحریک نکند. عزم روحانی برای دوره دوم ریاست جمهوری اش کار بدون حاشیه است.
برای پاسخ به این سئوال بهتر است نگاهی به روزهای منتهی به مراسم تحلیف و تنفیذ و صحبت های مطرح شده داشته باشیم.
*چشم انتظاری بی نتیجه اصلاح طلبان از روحانی
«روحانی مدیون اصلاح‌طلبان است»، این جمله محمدرضا عارف، پیش از نهایی کردن لیست کابینه دوازدهم، خود گویای تمام ماجرا بود؛ اصلاح طلبان از یارگیری رئیس جمهور نگران بودند و رادارهایشان امواج خطر را دریافت کرده بود.
اصلاح طلبان که تمام تخم مرغ‌های خود را در بحبوهه انتخابات در سبد روحانی گذاشته بودند، وقتی پرچم پیروزی شیخ دیپلمات برای بار دوم به اهتزار درآمد، توقع داشتند تا در کابینه دوم روحانی، صندلی های بیشتری را به نام خود بزنند.
چه آنکه جریان اصلاحات در روزهای انتخابات برای روحانی سنگ تمام گذاشته بود، حتی صوفی عضو شورای عالی سیاستگذاری اصلاح طلبان در توصیف فعالیت‌های انتخاباتی جناحش برای روحانی گفته بود:« بعد از اعلام حمایت اصلاح‌طلبان از روحانی، ایشان تمام امورات انتخاباتی خود را در اختیار اصلاح طلبان قرار داد و جریان اصلاحات در سراسرکشور عهده‌دار امور ستادی، برای پیروزی نامزد مورد وثوق اصلاح طلبان شدند.رئیس جمهور حتی اجازه نداد حزب اعتدال و توسعه در امور انتخاباتی و ستادی او دخالت کند. هرکدام از احزاب نزدیک به روحانی که تمایل به تبلیغات برای روحانی داشتند، زیر نظر ستاد‌های انتخاباتی اصلاح‌طلبان فعالیت‌کردند. یک‌پارچگی به دست آمده، موجب پیروزی اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری شد.»
فصل چینش کابینه رسید
فصل انتخابات تمام شد. نوبت به چینش کابینه رسید. آنها که در برابر لیست کابینه اول روحانی مسیر«مراعات» را درپیش گرفته بودند و با این منطق که روحانی دستش برای چیدن کابینه ای اصلاح طلب بسته است و بالاجبار«دست به عصا» راه می‌رود، از او توقع زیادی نداشتند، اینبار سهم خواهانه وارد میدان شدند. گویی اصلاح طلبانی که از داشتن 8 کرسی در کابینه اول روحانی رضایت داشتند اینبار توقع شان فراتر از 8 کرسی دور میز هیات دولت بود.
همین امر هم بود که اکثریت اصلاح طلبان را در مقابل روحانی یکصدا کرد که نباید رای و حمایت اصلاح طلبان نادیده گرفته شود.
حجت الاسلام رسول منتجب‌نیا قائم مقام حزب اعتماد ملی نیز در رابطه با این موضوع به روحانی یادآوری کرده بود:« از یک‌سو مطالبات مردم و از سوی دیگر، وعده‌های انتخاباتی دستگاه تبلیغاتی دولت و شخص آقای روحانی باعث می‌شود رئیس‌جمهور ملزم به چینش کابینه‌ای اصلاح‌طلب شود و اعضای کابینه به گفتمانی که مردم به آن رأی داده‌اند، باور داشته باشند.»
روزها گذشت و کابینه معرفی شد و اما در دومین کابینه پیشنهادی حسن روحانی، دیگر از آن رضایت کج‌دار و مریض اصلاح طلبان از روحانی، چندان خبری نیست. روحانی نشان داد که نگرانی مشترک اصلاح طلبان بی دلیل نبوده است.
اگر نیم نگاهی به لیست پیشنهادی روحانی برای کابینه دوم داشته باشیم، می بینیم که از میان 17 گزینه معرفی شده- هنوز گزینه وزارت علوم به مجلس معرفی نشده است- تنها برخی چهره ها چون مسعود سلطانی‌فر، بیژن زنگنه، حبیب الله بیطرف یا محمود حجتی رنگی از اصلاح طلبی دارند و بقیه وزارتخانه‌ها میان چهره های اعتدالی و البته اصولگرا تقسیم شده است.
*لبخند مشترک اصولگرایان، اعتدالیون و کارگزاران
مردان روحانی در دولت دومش، هر چقدر موجبات ناراحتی و دلخوری اصلاح طلبان را فراهم کرده است، در آن سوی میدان توانسته است، لبخند رضایت اصولگراها، اعتدالیون و حتی کارگزاران را در یک تصویر قاب کنند.
کارگزارن سهم خوبی به دست آورده اند. معاون اولی مانند دوره قبل به اسحاق جهانگیری چهره شناخته شده کارگزاران رسید، تا باز هم خیال کارگزارانی ها از ارتباط و سطح حضور در دولت راحت باشد.
اصولگرایان هم از اینکه با وجود تمام اعتراض‌های دولت و اصلاح طلبان به رحمانی فضلی در وزارت کشور، باز هم این چهره نزدیک به علی لاریجانی-در کنار محمود علوی وزیر اطلاعات- در دولت جای گرفته است، ابراز خشنودی می کنند.
اما اعتدالیون بدون شک این روزها رضایتمندتر از دیگر جریانات سیاسی هستند، چه آنکه سکانداری اکثریت وزارتخانه را حسن روحانی به آنها سپرده است.
*روحانی، اصلاح طلبان را فراموش کرد؟
برخلاف روزهای انتخابات که حسن روحانی همچون سیاستمداری اصلاح طلب سخن می گفت و گام برمیداشت، این روزها گویا او «پاشنه‌های گیوه» اش برای اصلاح طلبان را خوابانده است و بیشتر از «دنده» اعتدالی، اصولگرایی و کارگزارانی عمل می‌کند.
نگاهی گذرا به لیست پیشنهادی حسن روحانی، این واقعیت را برملاء می‌کند، که رئیس جمهور چندان تمایلی به یارگیری از اصلاح طلبان ندارد.، اتفاقی که برخی آن را ناشی از تغییر رفتار رئیس جمهور بعد از دستگیری حسین فریدون تحلیل می‌کنند و برخی هم آن را پشت کردن روحانی به اصلاح طلبان می‌دانند و برخی نیز معتقدند باید به مصلحت اندیشی روحانی اعتماد کرد،چه آنکه او تلاش دارد کابینه ای را همراه خود به پاستور ببرد که کمترین حاشیه را ایجاد کند و تندروها را علیه خود تحریک نکند. عزم روحانی برای دوره دوم ریاست جمهوری اش کار بدون حاشیه است.
