به گزارش "پایگاه عدالت خواهان ایران"قبل از ادامه مبحث تلاش استحاله طلبان برای سازش با آمریکا همان‌طور که وعده کرده بودیم در ابتدای این بخش مختصری درباره محمدجواد ظریف وزیر خارجه دولت روحانی نکاتی را تذکر خواهیم داد. کاری به مبحث خانواده و بسترهای تربیتی وی تا زمان رفتن به آمریکا نداریم که در جای خود آن‌هم می‌تواند یک بخش جداگانه را به خود اختصاص دهد.
اندکي پس از خاتمه جنگ ظريف به‌عنوان سرپرست نمايندگي نيويورک منصوب می‌شود اما پس از اولين بازگشت به ايران خبردار می‌شود که حکم لغو شده است و مهندس موسوي نخست‌وزیر وقت از وزارت اطلاعات خواسته است تا سوابق ظريف را بررسی کرده و به دولت اطلاع دهد. ماجرا ازاین‌قرار بوده است که در حاشيه اجلاس شوراي امنيت و در آستانه صدور قطعنامه اين شورا به‌واسطه اخلال در روند صلح (که آمريکا میدان‌داری می‌کرده) ظريف با هماهنگي بيت امام بیانیه‌ای را منتشر می‌کند که تلویحاً به پذيرش قطعنامه توسط ايران در آن اشاره‌شده بوده است. او دراین‌باره می‌گوید: ((تا ساعت‌ها بعد از نیمه‌شب فکر می‌کردم و به ديکشنري مراجعه می‌کردم تا لغتي را بيابم که هم‌معنی پذيرش باشد اما معني حقوقي پذيرش قطعنامه 598 را نيز نداشته باشد. در آن زمان آقاي لاريجاني و آقاي محلاتي به برزيل رفته بودند بنابراين بنده اين نامه را فرستادم. در تهران يکي از دوستان با دفتر حضرت امام موضوع را پيگيري می‌کردند.))
هيات های نمايندگي کشورهاي ديگر ازجمله آمريکا نيز که از اين اقدام غیرمنتظره شوکه شده بودند اين بيانيه را نه موضع ايران بلکه فقط موضع هيات نمايندگي ظريف دانسته‌اند علاوه بر این یکی از افراد دولت نيز در يک سخنراني ضمن محکوم کردن اين بيانيه ظريف را فردي آمريکايي می‌خواند. چندي بعد و به هنگام انتصاب ظريف به نمايندگي نيويورک همان فرد مجدداً در هيات دولت اين موضوع را مطرح می‌کند و باعث لغو مأموریت ظريف می‌شود! ظريف دراین‌باره می‌گوید: ((ظاهراً وزارت اطلاعات با رفتن من مخالفتي نکرده بود اما موضوع با درخواست بنده و موافقت آقاي دکتر ولايتي منتفي شد)). (1)
درباره ایشان فقط متن فوق را برای شناختن وی کافی می‌دانیم به این دلیل که هم امروزی پرچم‌دار مذاکرات شکست‌خورده و فضاحت‌بار و خسارت آفرین برجام است و هم در موضوع استفاده از مباحث دو پهلو که در برجام هم خسارات ملی خود را نشان داد گویای این نکته است که وی را نباید یک شخص که جریان و پلی دانست که استحاله طلبان و سازش کاران حتی اگر خود ظریف هم نخواهد اما افکارش را برای خود مفید فایده می‌دانند لذا استمرار حضور این وزیر در رأس دستگاه دیپلماسی علیرغم سخنان شاذی که درباره تعامل با دنیا، قدرت دفاعی ایران، جزایر سه‌گانه و ... بالاخره موضوع برجام و پولشویی بیان کرده است برای این جریان از اهمیت زیادی برخوردار شده است. شایان‌ذکر است که تا زمان این استمرار بخشی ظریف در وزارت خارجه تا انتخابات آتی ریاست جمهوری قطع و یقین جریان سازش با پرچم‌داری این وزیر برای فتح سنگر به سنگر مواضع قدرت انقلاب اسلامی به هدف تغییر رفتار و اگر شد تغییر نظام سیاسی ایران ادامه خواهد داد و ما بازهم شاهد حضور وی در سال‌های آتی خواهیم بود.
در بخش اول به جریان سازش دولت موقت و جریان مک فارلین و روند پذیرش قطعنامه 598 و مثلث ما نمی‌توانیم اشاره شد و در ادامه جریان سازش با غرب با راهکار و ره‌توشه‌ای بنام جام زهر را در دولت‌های پس از جنگ پی خواهیم گرفت.
4- دولت‌های سازندگی و اصلاحات (سال‌های 1368 تا 1384) را باید دوران استقرار کامل جریان سازش و روان‌سازی سیاست تعامل با خارج از طریق سازمان‌های بین‌المللی و وادادگی بیشتر این جریان در برابر سازمان‌هایی مانند صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی و اتحادیه اروپا بود. یادمان نمی‌رود در این دوران بود که جریان اقتصادی خط سازش با اجرای سیاست‌های دو سازمان بزرگ اقتصادی دنیا تورم‌ها نزدیک به پنجاه‌درصد رسید و شورش‌های اجتماعی برای اولین بار در برخی نقاط کشور رخ داد و تحصیل‌کردگان امریکا و اروپا تمامی مناصب قدرت را همانند امروز در اختیار گرفتند / و جریان سیاسی خط سازش در دولت اصلاحات تخریب باورهای مردم را مورد هدف قرارداد به این معنا که برای سازش با آمریکا و غرب در دو بازه زمانی سازندگی و اصلاحات مبانی اقتصاد بومی و سیاسی انقلابی به‌عنوان موانع سازش با غرب تشخیص داده شد و در دو دوره 8 ساله شدیدترین حملات را به بسترهای اقتصادی و فرهنگی جامعه انجام دادند، آن‌گونه که شاید اگر ادعا شود مشکلات امروز ما میراث آن دوران است سخنی پر بیراه نگفته‌ایم. توافق‌نامه‌های سعدآباد (29 مهرماه 1382) بروکسل (4 اسفندماه 1382) پاریس (24 آبان ماه 1383) ازجمله تلاش‌های جریان سازش با غرب بود که درنهایت با تدابیر و دستور رهبری انقلاب به دلیل مغایرت با منافع و امنیت ملی کشور بلااثر گردید. این دوران آبستن دو حرکت مهم دیگر هم بود:
* حرکت میدانی براندازانه ای با استفاده از خط دهی اساتید امنیتی غربی در ایران بنام "فتنه 18 تیر 1378 در دانشگاه تهران " نیز رخ داد لیکن این حرکت هم با حضور مردم و حرکت به‌موقع نیروهای امنیتی بشکست مواجه شد.
* مجلس ششم که ننگین‌ترین مجلس دوران پس انقلاب اسلامی بود چنان در هماهنگی و وقاحت کامل با براندازان جریان سازش با غرب و در هماهنگی با آنان بود که همان مثلث ما نمی‌توانیم با استراتژی جام زهر را بکار گرفت و رهبری را پیشنهاد به نوشیدن جام زهری همانند امام راحل (ره) کردند و با مشخص شدن عدم باج‌دهی نظام اسلامی درحرکتی عجیب در صحن مجلس اعتصاب غذا کردند و یا در جریان لوایح دوقلو که از زمینه‌ها و بهانه‌های فتنه 18 تیر بود همراه با فتنه گران و سازشکاران فشار همه‌جانبه‌ای را به‌نظام وارد کردند که قرین موفقیت نبود
درمجموع مرحله پس از دوران دفاع مقدس مرحله آزمایش و تمرین و عملیات میدانی برای هدایت و تغییر رفتار جمهوری اسلامی است که به دلیل مقبولیت و محبوبیت نظام اسلامی با شکست مواجه می‌شود. بخش‌های بعدی این گفتارها را باید ورود جریان سازش به حملات همزمان نرم‌افزاری در ابعاد سیاسی – اقتصادی دانست که بدان خواهیم پرداخت. پایان‌بخش دوم
منبع:
1- ظریف؛ از 598 تا پرونده هسته‌ای / دیدبان / کد خبری: 5545 / 11/10/1392 /
اندکي پس از خاتمه جنگ ظريف به‌عنوان سرپرست نمايندگي نيويورک منصوب می‌شود اما پس از اولين بازگشت به ايران خبردار می‌شود که حکم لغو شده است و مهندس موسوي نخست‌وزیر وقت از وزارت اطلاعات خواسته است تا سوابق ظريف را بررسی کرده و به دولت اطلاع دهد. ماجرا ازاین‌قرار بوده است که در حاشيه اجلاس شوراي امنيت و در آستانه صدور قطعنامه اين شورا به‌واسطه اخلال در روند صلح (که آمريکا میدان‌داری می‌کرده) ظريف با هماهنگي بيت امام بیانیه‌ای را منتشر می‌کند که تلویحاً به پذيرش قطعنامه توسط ايران در آن اشاره‌شده بوده است. او دراین‌باره می‌گوید: ((تا ساعت‌ها بعد از نیمه‌شب فکر می‌کردم و به ديکشنري مراجعه می‌کردم تا لغتي را بيابم که هم‌معنی پذيرش باشد اما معني حقوقي پذيرش قطعنامه 598 را نيز نداشته باشد. در آن زمان آقاي لاريجاني و آقاي محلاتي به برزيل رفته بودند بنابراين بنده اين نامه را فرستادم. در تهران يکي از دوستان با دفتر حضرت امام موضوع را پيگيري می‌کردند.))
هيات های نمايندگي کشورهاي ديگر ازجمله آمريکا نيز که از اين اقدام غیرمنتظره شوکه شده بودند اين بيانيه را نه موضع ايران بلکه فقط موضع هيات نمايندگي ظريف دانسته‌اند علاوه بر این یکی از افراد دولت نيز در يک سخنراني ضمن محکوم کردن اين بيانيه ظريف را فردي آمريکايي می‌خواند. چندي بعد و به هنگام انتصاب ظريف به نمايندگي نيويورک همان فرد مجدداً در هيات دولت اين موضوع را مطرح می‌کند و باعث لغو مأموریت ظريف می‌شود! ظريف دراین‌باره می‌گوید: ((ظاهراً وزارت اطلاعات با رفتن من مخالفتي نکرده بود اما موضوع با درخواست بنده و موافقت آقاي دکتر ولايتي منتفي شد)). (1)
درباره ایشان فقط متن فوق را برای شناختن وی کافی می‌دانیم به این دلیل که هم امروزی پرچم‌دار مذاکرات شکست‌خورده و فضاحت‌بار و خسارت آفرین برجام است و هم در موضوع استفاده از مباحث دو پهلو که در برجام هم خسارات ملی خود را نشان داد گویای این نکته است که وی را نباید یک شخص که جریان و پلی دانست که استحاله طلبان و سازش کاران حتی اگر خود ظریف هم نخواهد اما افکارش را برای خود مفید فایده می‌دانند لذا استمرار حضور این وزیر در رأس دستگاه دیپلماسی علیرغم سخنان شاذی که درباره تعامل با دنیا، قدرت دفاعی ایران، جزایر سه‌گانه و ... بالاخره موضوع برجام و پولشویی بیان کرده است برای این جریان از اهمیت زیادی برخوردار شده است. شایان‌ذکر است که تا زمان این استمرار بخشی ظریف در وزارت خارجه تا انتخابات آتی ریاست جمهوری قطع و یقین جریان سازش با پرچم‌داری این وزیر برای فتح سنگر به سنگر مواضع قدرت انقلاب اسلامی به هدف تغییر رفتار و اگر شد تغییر نظام سیاسی ایران ادامه خواهد داد و ما بازهم شاهد حضور وی در سال‌های آتی خواهیم بود.
در بخش اول به جریان سازش دولت موقت و جریان مک فارلین و روند پذیرش قطعنامه 598 و مثلث ما نمی‌توانیم اشاره شد و در ادامه جریان سازش با غرب با راهکار و ره‌توشه‌ای بنام جام زهر را در دولت‌های پس از جنگ پی خواهیم گرفت.
4- دولت‌های سازندگی و اصلاحات (سال‌های 1368 تا 1384) را باید دوران استقرار کامل جریان سازش و روان‌سازی سیاست تعامل با خارج از طریق سازمان‌های بین‌المللی و وادادگی بیشتر این جریان در برابر سازمان‌هایی مانند صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی و اتحادیه اروپا بود. یادمان نمی‌رود در این دوران بود که جریان اقتصادی خط سازش با اجرای سیاست‌های دو سازمان بزرگ اقتصادی دنیا تورم‌ها نزدیک به پنجاه‌درصد رسید و شورش‌های اجتماعی برای اولین بار در برخی نقاط کشور رخ داد و تحصیل‌کردگان امریکا و اروپا تمامی مناصب قدرت را همانند امروز در اختیار گرفتند / و جریان سیاسی خط سازش در دولت اصلاحات تخریب باورهای مردم را مورد هدف قرارداد به این معنا که برای سازش با آمریکا و غرب در دو بازه زمانی سازندگی و اصلاحات مبانی اقتصاد بومی و سیاسی انقلابی به‌عنوان موانع سازش با غرب تشخیص داده شد و در دو دوره 8 ساله شدیدترین حملات را به بسترهای اقتصادی و فرهنگی جامعه انجام دادند، آن‌گونه که شاید اگر ادعا شود مشکلات امروز ما میراث آن دوران است سخنی پر بیراه نگفته‌ایم. توافق‌نامه‌های سعدآباد (29 مهرماه 1382) بروکسل (4 اسفندماه 1382) پاریس (24 آبان ماه 1383) ازجمله تلاش‌های جریان سازش با غرب بود که درنهایت با تدابیر و دستور رهبری انقلاب به دلیل مغایرت با منافع و امنیت ملی کشور بلااثر گردید. این دوران آبستن دو حرکت مهم دیگر هم بود:
* حرکت میدانی براندازانه ای با استفاده از خط دهی اساتید امنیتی غربی در ایران بنام "فتنه 18 تیر 1378 در دانشگاه تهران " نیز رخ داد لیکن این حرکت هم با حضور مردم و حرکت به‌موقع نیروهای امنیتی بشکست مواجه شد.
* مجلس ششم که ننگین‌ترین مجلس دوران پس انقلاب اسلامی بود چنان در هماهنگی و وقاحت کامل با براندازان جریان سازش با غرب و در هماهنگی با آنان بود که همان مثلث ما نمی‌توانیم با استراتژی جام زهر را بکار گرفت و رهبری را پیشنهاد به نوشیدن جام زهری همانند امام راحل (ره) کردند و با مشخص شدن عدم باج‌دهی نظام اسلامی درحرکتی عجیب در صحن مجلس اعتصاب غذا کردند و یا در جریان لوایح دوقلو که از زمینه‌ها و بهانه‌های فتنه 18 تیر بود همراه با فتنه گران و سازشکاران فشار همه‌جانبه‌ای را به‌نظام وارد کردند که قرین موفقیت نبود
درمجموع مرحله پس از دوران دفاع مقدس مرحله آزمایش و تمرین و عملیات میدانی برای هدایت و تغییر رفتار جمهوری اسلامی است که به دلیل مقبولیت و محبوبیت نظام اسلامی با شکست مواجه می‌شود. بخش‌های بعدی این گفتارها را باید ورود جریان سازش به حملات همزمان نرم‌افزاری در ابعاد سیاسی – اقتصادی دانست که بدان خواهیم پرداخت. پایان‌بخش دوم
منبع:
1- ظریف؛ از 598 تا پرونده هسته‌ای / دیدبان / کد خبری: 5545 / 11/10/1392 /
