چرا مولوی عبدالحمید دوباره از تروریست‌های تکفیری در کردستان حمایت کرد؟

مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی در انتهای مصاحبه پرمساله خود، در توضیح نامه اش برای آزادی تروریستهای تکفیری که در ترور ماموستا شیخ الاسلام در کردستان دست داشتند چنین نوشته است: « اما من بر این اعتقاد هستم که همه اینها تروریست نیستند، ولی اگر کسی تروری انجام داده و در فضایی بدون فشار اعتراف کرده و یا گواه شرعی علیه او وجود دارد، این حق اولیای دم است که می‌خواهند ببخشند یا تقاضای قصاص کنند. ولی اینکه یک گروهی را بکشیم، اگر چه افراطی یا تندرو یا به قول آقایون "تکفیری" باشند، به نظر من درست نیست. اگر کسی خلاف قانون رفتار می‌کند زندانی شود تا اصلاح گردد، اما کشتن این افراد تبعاتی دارد. دشمنان علیه کشور ما تبلیغ می‌کنند که اینها مردم خودشان را می‌کشند.»

در ادامه و برای توجیه استدلال ضعیف خود یک قیاس نادرست با یکی از سخنان پیامبر اسلام (ص) چنین می گوید: « حضرت رسول الله- صلی الله علیه و سلم- در مدینه منوره دشمنانی توطئه‌گر داشت که می‌بایست دستگیر و کشته می‌شدند، اما وقتی برخی از صحابه پیشنهاد دادند که آن افراد کشته شوند، رسول الله- صلی الله علیه وسلم- فرمودند که اگر من اینها را بکشم می‌گویند محمد افراد خودش را می‌کشد.»

جواب این مساله بر همه واضح و روشن است. اما مقایسه ایشان بین منافقین اطراف رسول الله (ص) در آن زمان و محاربین مزدور و اسلحه به دست که آگاهانه دست به طراحی و انجام ترور کرده اند کاملا نادرست است. آری! پیامبر اسلام حتی در برابر ترور منافقین داخلی پس از واقعه غدیر خم سکوت کرد؛ چون می دانست با مجازات ایشان شکاف بزرگی در جامعه اسلامی به وجود می آید. همانگونه که نظام اسلامی بنا به مصالحی فعلا قصد مجازات و اعدام برخی منافقین داخلی را که در فتنه ۸۸ علیه کشور شورش کردند، ندارد.

اما صورت مساله برای قاچاقچیان و اشرار و تروریستهای وحشی تکفیری اینگونه نیست و اگر نظام اسلامی در برخورد با این آدمکشان مماشات کند؛ جان و مال و ناموس مردم دیگر در امان نخواهد بود و در این مورد باید حکومت به مردم پاسخ گو باشد؛ چرا که وظیفه اولیه هر حکومتی در هر نقطه از دنیا ایجاد امنیت است و البته مردم این استان بهتر از همه می توانند قضاوت کنند که مماشات با تروریست ها چه نتیجه ای در بر خواهد داشت.

این گونه موضع گیری ها از عبدالحمید برای اولین بار بیان نشده و وی قبلا هم با مخالفت با اعدام قاچاقچیان مواد مخدر و شرکت در مراسم تشییع جنازه اشرار و دفاع از تروریستهای دربندی همچون مولوی نقشبندی (کسی که فتوای قتل مولوی شهید مصطفی جنگی زهی را صادر کرد)، وفاداری خود را به چنین گروه هایی به صورت ضمنی نشان کرده است.

اما به نظر می رسد، ایشان به این سؤالات افکار عمومی باید پاسخ بگویند که اگر یکی از اطرافیانش توسط چنین گروه هایی ترور می شد، آیا ایشان باز هم چنین مواضعی می گرفتند؟ اگر جای مولوی نقشبندی و مولوی شهید جنگی زهی در غائله ترور عوض می شد باز هم ایشان از تروریست ها حمایت می کردند؟ اگر ماموستا شیخ الاسلام در کردستان یکی از دلبستگان و مریدان ایشان بود، آیا وی باز هم این گونه برای تروریستها دلسوزی می کردند؟

آنچه که مسلم است این است که یکی از عواملی که به طور ظالمانه باعث بدبینی به اهل سنت شده است، همین تروریستها هستند و از آن مهمتر، دفاع اشخاصی همچون مولوی عبدالحمید اسماعیل زهی از این خونخوران است. مطمئنا قاطبه مردم اهل سنت شریف ما هیچ گونه نسبت فکری با این تروریست ها ندارند اما کسانی همچون عبدالحمید که با آرم اهل سنت اینگونه برای تروریستها سینه چاک می دهند، باعث بدنامی مردم شریف اهل سنت خواهد شد. باید به مردم حق داد که شعار اعتدال را از کسانی با چنین موضع گیری‌هایی باور نکنند.

اینکه چرا مولوی عبدالحمید تلاش می کند با چنین اظهاراتی چهره اهل سنت ایران را زشت جلوه بدهد از نکات قابل تاملی است که هنوز پاسخ دقیقی به آن داده نشده ولی ایشان ظاهرا به دنبال کسب رضایت برخی حامیان تروریست های تکفیری در کردستان و کسب وجهه در میان جریانات تندور آن استان سنی نشین است.

هر چند باید تاکید کرد که این اظهارات عبدالحمید همواره با رضایت جریان تکفیری در خارج از کشور همراه بوده ولی هیچ اهل سنتی در ایران و مخصوصا در کردستان و سیستان و بلوچستان از حمایت قاتلین علمای خویش رضایت نخواهد داشت.

به نظر می رسد تنها نخبگان، بزرگان و دیگر علمای اهل سنت می توانند در زدودن این غبار تحمیلی از چهره اهل سنت ایران اسلامی کمک کنند.
منبع:جهان