به گزارش پایگاه عدالت خواهان"«پارس»- شاید بدترین برداشتی که از قتل آتنا هفت ساله به چشم می‌خورد این است که اگر آموزش سند 2030 متوقف نمی‌شد این کودک حالا زنده بود؛ نقدی را که به این نگاه وجود دارد از چند منظر می‌توان مورد بررسی قرار داد؛ نخست برای اینکه آموزشی تاثیر بگذارد سال‌ها طول می‌کشد، این‌طور نیست که امروز به کودک بگویید که درمورد بدنش باید حرف بزند و از فردا همه مثل بلبل این کار را انجام دهند. دومین موضوع این است که اگر نبود آموزش باعث این موضوع شده پس چرا درکشورهایی که آموزش هست بازهم آمار تجاوز بالا است؟
آمار کشورهای دیگر درمورد تجاوز
شاید جالب باشد که بدانید آفریقای جنوبی، سوئد، آمریکا، انگلیس، هند، نیوزیلند، کانادا، استرالیا، زیمبابوه و دانمارک جزء 10 کشوری هستند که بیشترین تجاوز به کودکان، زنان و مردان در آن انجام می‌شود.
سازمان بهداشت جهانی اعلام کرده است که به‌طور متوسط حدود 20 درصد دختران و هفت درصد پسران زیر 18 سال آزار جنسی می‌بینند. همچنین 120 میلیون دختر زیر 20 سال در جهان هدف تجاوز جنسی قرار می‌گیرند. گزارش‌های جهانی نشان می‌دهد که دو سوم آزارهای کودکان توسط نزدیکان یا دوستان انجام می‌شود و براساس همین گزارش از هر هشت کودک تنها یک کودک در مورد مشکلش حرف می‌زند. این آمارها در مورد کشورهایی است که بیشترین آمارهای تجاوز در آن وجود دارد، کشورهایی که به گفته خودشان از کودکی با فرزندان و دانش‌آموزان‌شان در مورد مسائل جنسی صحبت می‌کنند.
براساس آمار یک سازمان مدنی آمریکایی، در این کشور در هر 98 ثانیه یک تجاوز به عنف صورت می‌گیرد و در هر هشت دقیقه یک کودک قربانی تجاوز می‌شود. با توجه به آمار دانشگاه جورج میسون براساس این آمار 3/19 درصد زنان و دو درصد مردان در طول زندگی خود حداقل یک بار مورد تجاوز قرار می‌گیرند. آخرین آمار روزنامه «گاردین» در مورد انگلیس نشان می‌دهد که میزان تجاوزات جنسی علیه کودکان انگلیسی در سال جاری نزدیک به 32 هزار مورد از انواع تجاوزات جنسی علیه کودکان است که این آمار نسبت به سال گذشته بیش از یک سوم افزایش داشته است. همچنین خبرگزاری «بی‌بی‌سی» گزارشی مبنی‌بر افزایش تعداد تجاوزات جنسی در انگلیس و ولز داد که این خبر حاکی از افزایش 29 درصدی این جرایم را به اوج خود در سال‌های اخیر است.
آموزش با رعایت هنجار الزامی است
مصطفی آب‌روشن، جامعه‌شناس می‌گوید: «اینکه موضوع قتل دختر هفت ساله پارس آبادی را سیاسی کنیم و به سند 2030 ربط بدهیم بی‌انصافی است چراکه در حال حاضر صحبت بر سر کشته شدن دختر بی‌گناهی است و نباید این موضوع را به نفع جریان با موضوعی سوق داد.»
وی می‌افزاید: «در اینکه کودک باید حقوق اولیه شهروندی خود را بداند شکی نیست، اما همین موضوع یا اجرای سند 2030 سال‌ها طول می‌کشد، این‌طور نیست که امروز موضوعی را آموزش بدهیم و فردا دیگر اتفاقی نیفتد. اگر بر فرض محال سند 2030 هم اجرا می‌شد، پیامد اجرایی‌اش چون موضوعی اجتماعی است مدت‌هات طول می‌کشد تا مشخص شود؛ ضمن اینکه باید به این نکته اشاره کرد که باید اساسا تحقیق کرد که این سند با این اتفاق چقدر همخوانی داشته است و آیا به هم مربوط می‌شوند یا خیر؟»
آب‌روشن معتقد است که کودک باید خود و اطرافیانش را بشناسد تا فریب آنها را نخورد، اگر ما خودمان به کودکان‌مان آموزش بدهیم یا اینکه آنها را تشویق کنیم که هر اتفاقی برایشان رخ می‌دهد را تعریف کنند و خانواده واکنش بدی نشان ندهند، دیگر نیازی به هیچ سندی نیست.»
وی در ادامه می‌گوید: «متاسفانه یکی از مشکلاتی که در مورد تجاوز مطرح می‌شود این است که کودک در مورد آزاری که می‌بیند با کسی صحبت نمی‌کند، همین موضوع باعث می‌شود که متجاوز با خیال راحت به کار خود ادامه می‌دهد.»
آب‌روشن می‌گوید: «موضوعی که شاید بتوان از قتل «آتنا» درس گرفت این است که اگر خانواده‌ها آموزش‌های لازم را به فرزندان‌شان بدهند و به کودکان‌شان در مورد بدنشان و حفاظت از آن توضیح بدهند، کودکان هم در زمانی که آزار می‌بینند یا مقابله می‌کنند، یا فریاد می‌زنند یا اینکه «نه» می‌گویند. مهارت نه گفتن و حفاظت از خود از مهم‌ترین آموزش‌هایی است که خانواده‌ها باید روی آن حساس باشند.»
وی همچنین در مورد اینکه فرهنگ برخی شهرها اجازه نمی‌دهد که آموزشی داده شود، عنوان می‌کند: «آموزش باید از کودکی آغاز شود، یعنی کودک باید از سن کم یاد بگیرد که «نه» بگوید و از خودش حفاظت کند، اما متاسفانه پیامد نگاه سنتی همین می‌شود که کودکان در مورد اتفاقات بدی که فکر می‌کنند سرزنش می‌شوند، حرف نمی‌زنند.»
این روانشناس معتقد است آموزش به کودکان با حفظ هنجارها، عرف‌ها و شرعیات باید در دستور کار خانواده‌ها قرار بگیرد.
آتنا اولین قربانی امیال نفسانی یک نفر نبوده اما امیدواریم که آخرین قربانی باشد؛ این اتفاق سبب شد بسیاری از افراد رنجیده خاطر شوند اما اینکه در چنین اتفاقاتی برخی به دنبال شکار از آب گل‌آلود هستند از انصاف بسیار به دور است.
سند 2030 به دلیل برخی موارد مطروحه در آن و عدم رعایت برخی مسائل اعتقادی و دینی از دستورکار خارج شد اما اینکه برخی از افراد چرایی این‌گونه اتفاقات را به دلیل خروج این سند از دستورکار می‌دانند، بسیار دور از انصاف و غیرکارشناسانه است.
بهتر است از این افراد سوال کرد که چگونه است در بسیاری از کشورهای مدعی تمدن همچون آمریکا و انگلیس که از سنین پایین کودکان با مسائل جنسی آشنا هستند آمار تجاوز همچنان بالا است؟
