به گزارش پایگاه عدالت خواهان"به نقل از تسنیم، با سیاست‌هایی که دولت در مقوله قیمت گذاری نان دارد و مشکلاتی که این سال‌ها گریبان این قشر زحمتکش را گرفته، نان بسیاری از نانوایی‌ها " آجر" شده است. نانواها با مشکلات تلنبار شده زیادی روبرو هستند که دولتمردان برای شنیدن صداهای آنان، تا دیر نشده باید پنبه ها را از گوش‌هایشان دربیاورند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از گرگان، هوا این روزها آنقدر گرم و سوزان شده که تاب و طاقت را از مردم گرفته است. دمای هوا در گرمای تابستان بالای 45 درجه هم رسیده اما هستند مردان زحمتکشی که نان‌شان را باید در گرمای 70، 80 درجه‌ای در کنار تنورها و فرهای نانوایی‌ها دربیاورند.
کافی است فقط یک لحظه خود را جای یک نانوا و شاطرش بگذاریم، تصورش هم سخت است اما آنها کار می‌کنند، نان می‌پزند و به دست ما می‌دهند اما سفره های خودشان هر روز کوچک و کوچک‌تر می‌شود.
آنطور که رئیس اتحادیه خبازان استان می‌گوید: امنیت شغلی برای نانواها دیگر معنایی ندارد، آنان سال‌هاست که دخل و خرجشان با هم نمی‌خواند.
طبق گفته های حمید مقیمی، در سال‌های اخیر به علت صدور مجوزهای بی رویه نانواها آسیب زیادی دیده‌اند. آمارها نشان می‌دهد در استان گلستان بالغ بر 2 هزار و 400 واحد خبازی شامل بربری، سنگک، لواش، فانتزی و غیره وجود دارد که تنها 20 درصد آنها آزادپز هستند.
همچنین حدود 7 هزار نفر هم به طور مستقیم در این واحدها مشغول به کارند. اما در سال های اخیر و حتی امسال تعداد زیادی از نانوایی ها به دلیل اینکه " سَر در تنور کردن" دیگر فایده ندارد، کارشان را کنار گذاشته و واحد صنفی شان را تعطیل کرده اند.
مقیمی می گوید: می توانید از تأمین اجتماعی آمار نانواهایی که بیمه بیکاری دریافت می کنند، بگیرید تا مشخص شود که چه بر سر این صنف آمده است.
از سال 92 تاکنون براساس گفته‌های مسئولان قیمت نان در استان تغییر نکرده در حالیکه تورم، قیمت حامل های انرژی، قیمت آرد، روغن، نمک، هزینه های کارگری، بهداشت، دستگاه ها و غیره همه افزایش پیدا کرده است. دولت انگار بنایی برای افزایش قیمت نان ندارد و این قشر از هر زمان دیگری آسیب‌پذیرتر شده است.
رئیس اتحادیه خبازان استان با اشاره به مشکلات بیمه ای و هزینه زیادی که باید نانوا به تأمین اجتماعی پرداخت کند، می گوید: کارگرانی که در نانوایی کار می کنند بیمه می شوند و اما نانوا از یارانه بیمه نمی تواند استفاده کند و بیمه اش خویش فرما حساب شده و باید مبلغ زیادی را بپردازد. این را اگر در کنار هزینه های اجاره مکان قرار دهیم و حقوق و دستمزد کارگران را هم محاسبه کنیم، نان پختن دیگر صرفه اقتصادی ندارد.
او ادامه می دهد: با وجود مشکلات اقتصادی و معیشتی متعددی که گریبان‌گیر نانوایی ها شده، بسیاری هم ترجیح می‌دهند کارگران خود را بیرون کنند و زن و فرزند خود را سر کار بیاورند. الان تعداد زیادی از نانوایی ها به صورت خانوادگی اداره می‌شود. تا چند سال قبل در هیچ نانوایی خانم کار نمی‌کرد اما الان به وفور مشاهده می‌کنید که خانم‌ها در نانوایی‌ها مشغول به کار شده‌اند.
محمدحسین حسن‌لو یکی دیگر از نانواهای شهر گرگان بوده و معتقد است دیگر نان پختن، هیچ توجیه اقتصادی ندارد و بسیاری از نانوایی ها نه فقط سودی نمی برند بلکه حتی در درآوردن هزینه های خود هم مانده اند.
او با بیان اینکه چندسالیست دولت نرخ جدیدی برای نان اعلام نکرده است، می گوید: حقوق کارگران هرساله افزایش پیدا می‌کند، هزینه های آب، برق و گاز هم که هرسال چندبار زیاد می شود، اجاره ملک هم که سربه فلک گذاشته است اما دولت همیشه به نانوا فشار می‌آورد.
او معتقد است دولتی‌ها از همه مشکلات مطلع هستند اما واقعا قصد دیدن این صنف را ندارد. بسیاری از نانواها به دنبال فروش جواز خود هستند اما کسی آن را نمی‌خرد.
نانواها و کارگران آنان چون کار و حرفه دیگری ندارند، مجبورند با این شرایط اسفبار بسازند اما مسئولان مطمئن باشند یک روزی همین نانوایی ها مانند کامیون‌داران اعتراض می‌کنند که دیگر آن زمان دیر می‌شود.
حسن لو که دل پُری از این اوضاع و احوال دارد، می‌گوید: آه نانواها و کارگرانشان روزی دامن مسئولان را می‌گیرد. کارگران ما در کنار تنورها و فرهای داغ کار می‌کنند اما حقوق 500 هزار تومانی و 700 هزار تومانی می‌گیرند.
دولت هزینه‌هایش را برای نانواها تعدیل نمی کند و هرسال هم روند افزایشی آن ادامه پیدا می کند. سالانه 15 تا 20 درصد حق بیمه ها را زیاد می‌کنند، دستمزد کارگران را افزایش می‌دهند اما در این 5 سال گذشته قیمت نان یک ریال هم اضافه نشد.
این گفته های ابوالفضل بادپاست که حدود 25 سال است که در خیابان ششم بهمن گرگان، نانوایی دارد. او می‌گوید: همان آقایانی که با افزایش قیمت نان مخالفند در 5 سال اخیر اگر سالی فقط 10 درصد به حقوقشان اضافه شده باشد، یعنی 50 درصد بیشتر دستمزد می‌گیرند. اما دولت ما را درک نمی کند. دولت از حقش نمی گذرد و فقط از جیب ما نانواها هزینه می‌کند.
او با بیان اینکه امروز همه نانواها و کارگرها جلوی زن و فرزندان خود شرمنده هستند، ادامه می‌دهد: ما حتی آنقدر نقدینگی نداریم که بتوانیم سهمیه آرد ماهانه خود را به صورت یکجا بخریم.
بادپا هم از جمله نانواهایی است که قصد فروش جوازش را دارد و می گوید: بیشتر از یکسال است که نانوایی را برای فروش گذاشتم اما کسی نمی‌خرد. از طرفی آنقدر توان مالی خوبی هم نداریم که کار دیگری را شروع کنیم وگرنه حتما شغلمان را عوض می‌کردیم.
او می گوید: قیمت گذاری نان چندسالیست که در حوزه اختیارات استانداران قرار گرفته است. همان 5 سال قبل که قیمت نان در استان گلستان 450 تومان نرخ گذاری شد در مازندران با وزن چانه کمتر اما با قیمت 500 تومان قیمت‌گذاری شده بود. وقتی هزینه های تولید و کارگری همه جا یکسان است، دلیلی ندارد که قیمت نان یکسان نباشد و با توجه به افزایش قیمت‌ها باید حداقل افزایش را در قیمت نان داشته باشیم.
